Γράφει ο Αναστάσης Πισσούριος Μια φανταστική αφήγηση δεν έχει καθεαυτή τη λογοτεχνική ισχύ ως κριτήριο για να προσδιοριστεί ένα έργο αισθητικά επαρκές και λογοτεχνικά άρτιο. Κατά συνέπεια, μπορούμε να θεωρήσουμε αδικαιολόγητα πομπώδεις τις όποιες αναφορές από κριτικούς στο έργο του Ε. Χ. Γονατά ότι οι φανταστικές εικόνες είναι ένα από τα ουσιαστικότερα χαρακτηριστικά της λογοτεχνικής […]
Αναστάσης Πισσούριος
Νίκη Μαραγκού: μια πλασματική συγκίνηση
Γράφει ο Αναστάσης Πισσούριος Δεν είναι απαραίτητο να ενδώσει η αισθητική ανάλυση αλλά ούτε και η λογοτεχνική ερμηνεία στην ευκολία του ορισμού της τέχνης ως ένα αμυντικό οχυρό για την υπεράσπιση της εκάστοτε θέσης. Επίσης, δεν θ’ αρχίσει η κριτική διαδικασία από a priori υποθέσεις ως ένα επιθετικό εργαλείο κριτικής ανάλυσης. Με την απαλλαγή της […]
Αναστάσης Πισσούριος | Κύπρος: το τραύμα ως προϊόν
Η λογοτεχνική ανάγκη να εκφραστεί το κυπριακό πολιτικό πρόβλημα σ’ ένα λογοτεχνικό έργο είναι σχεδόν αναπόφευκτη και κάθε φορά λαμβάνει διαφορετικές μορφές εισαγωγής και διατύπωσής του. Αν και ο κάθε ιδιόλεκτος λογοτεχνικός λόγος προσπαθεί ν’ αποβάλλει δια ροπάλου την όποια πολιτική πραγματικότητα εν τέλει αποτυγχάνει. Η προσπάθεια να υπάρξει μια λογοτεχνική γραφή απαλλαγμένη από την […]
Αναστάσης Πισσούριος | Ο αναγνώστης
Η θέση του αναγνώστη βρίσκεται σε διαρκή προσπάθεια επικυριαρχίας επί του λογοτεχνικού έργου. Παράλληλα, το εκάστοτε έργο δεν φέρεται ποτέ να συνθηκολογεί με τον αναγνώστη αλλά φαίνεται να δραπετεύει μονίμως. Ο αναγνώστης δεν έχει την πολυτέλεια της χρονικής παύσης που έχει από τη φύση του το έργο. Η χρονική άνεση που προσφέρει η παύση δίνει […]
Αναστάσης Πισσούριος | Η κριτική
Ένα λογοτεχνικό έργο διατηρεί εντός του εκείνο που στρέφεται εν τέλει εναντίον του. Οι εσωτερικές αντιθέσεις δεν εντοπίζονται βέβαια λόγω μιας μετριοφροσύνης μπροστά στην τελειότητα ούτε βέβαια μέσα από μια συγκριτικού τύπου απαξιωτική διαδικασία. Οι εσωτερικές συγκρούσεις που υφίσταται το έργο αφορούν τόσο το ίδιο όσο και το έδαφος εντός του οποίου κινείται η […]
Αναστάσης Πισσούριος | Άτιτλο
«Κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θ’ αντιστέκομαι.»1 Samih al-Qasim Η παλαιστινιακή ποίηση δεν έχει εύκαιρο ούτε κερδισμένο τον μηχανισμό παραγωγής εκφραστικού λόγου. Δεν εντοπίζεται δηλαδή κανένα ίχνος ποιητικού λόγου ως εκφρασμένου δράματος. Η παλαιστινιακή ποίηση δεν διατηρεί στον λόγο της κανένα αποτύπωμα σε χρόνο παρατηρητή στην πάλη του παλαιστινιακού λαού για ελευθερία. […]
Αναστάσης Πισσούριος | Η γλώσσα, ο εχθρός του συγγραφέα
Ο συγγραφέας δεν ταυτίζεται με το έργο του και δεν μπορεί να είναι το έργο του ακριβώς επειδή ο ίδιος που το γράφει είναι ταυτόχρονα και πολλοί άλλοι. Όχι, ο συγγραφέας δεν είναι το αφηρημένο Εγώ που εργάζεται απομονωμένο από τον κόσμο ούτε συνοψίζει με την ιδιότητά του μια μονάδα στη μεταφυσική σχέση του με […]
Η ελληνική μου φύτρα; Ένα σύντομο κριτικό σημείωμα στο σημείωμα του Κυριάκου Χαραλαμπίδη για τον Κυριάκου Ιωάννου
Γράφει ο Αναστάσης Πισσούριος Δεν είναι πρώτη φορά που εκθειάζεται ένα βιβλίο κάποιου συγγραφέα. Επίσης, δεν έχει σημασία τελικά αν ο έπαινος ενός έργου το αξίζει ή όχι. Αυτό πολύ πιθανόν θα το κρίνει ο χρόνος και η ιστορία. Ο ποιητής και φιλόλογος Κυριάκος Χαραλαμπίδης εκθειάζει με τη σειρά του το βιβλίο «Ποιός γνωρίζει αυτό […]
Αναστάσης Πισσούριος | Για μια αιωνιότητα
(Στον Χρίστο Τόγια) Αυτή τη φορά θα σας μιλήσω για το ψέμα. Δεν φτάνει η αλήθεια να ομολογήσει ότι λέχθηκε τότε στο γραφείο. Έχω ήδη εγγραφεί και λαμβάνω την ενημέρωσή τους καθημερινά. Κάθε φορά που έρχεται ο συντηρητής στο σπίτι προκαλείται ένταση. Τον στέλνει το γραφείο για ειδικούς σκοπούς λέει. Μέσα σε μια απαστράπτουσα λευκότητα […]
Ηλίας Κωνσταντίνου | Ένα ποιητικό κρεσέντο – «Μανούλα μου, εγώ σ’ αγαπώ… και είμαι ωραίος σαν Έλληνας» | Του Αναστάση Πισσούριου
Ο Ηλίας Κωνσταντίνου γεννήθηκε το 1957 στη Λεμεσό. Πέθανε τον Φλεβάρη του 1995 σε ηλικία 38 ετών παλεύοντας με τον ιό του HIV. Θα ήταν σχεδόν παραχάραξη των αρχών της κριτικής στην ποίηση αν προσπαθούσα να βρω ορισμούς και έννοιες για να στεγάσω την ποίηση του Ηλία. Χωρίς να επιθυμώ να υπεκφύγω με την άρνησή […]