Αλέξανδρος Λαβράνος

Μια πρώτη ματιά στην έκθεση «Σπαράγματα» του ζωγράφου Γιάννη Τζερμιά.   Σφάγια, σφάγια, σφάγια, διαφορετικά τοποθετημένα στο χαρτί, μόνο ένα τμήμα τους εμφανές, μιλούν μονάχα μέσα από την ελλειπτικότητα της γραφής τους. Κάθε στοιχείο που λείπει από το ένα χαρτί εμφανίζεται σε ένα άλλο, όμως πάλι μερικώς, δεν ολοκληρώνεται, αναζητά μια επαφή, κι όταν βρει […]

«Να πίνεις τσάι και, στο μεταξύ, να σβήνει η ζωή σου, όπως συμβαίνει με τους ήρωες του Τσέχωφ». Με αυτά τα λόγια αρχίζει μια εκδοχή του τέλους στο «Ό,τι περιγράφω με περιγράφει». Όταν γνώρισα τον Αργύρη Χιόνη, ένα βράδυ που μας άφησε η Βάσω Κυριαζάκου μόνους στην αυλή των Εκδόσεων Γαβριηλίδη να συζητάμε, ένιωσα το […]

ΟΥΤΙΣ [Απόσπασμα] Αβέβαιος, κατέβηκα με βέβαιη τρέλα ανάμεσα στους νεκρούς τον Όμηρο, τον Πεσσόα, τον Ρεμπώ τον Σινάτρα, τον Γκεβάρα, τον Χριστό Παρόλο που μοιάζω να πεθαίνω, γεννιέμαι. Ανακαλύπτω έναν λόγο σαν έργο του Μοντιλιάνι. Γυμνός, οπιούχος, απλός, μακρυλαίμης με δυο άδειες θέσεις στα μάτια. Τοποθετεί καθένας τα δικά του. Ένα βλέμμα χάος λύνει τους […]

Μέσα σε κύκλο μαγικό ήσυχα τώρα γύρε και κοιμήσου. Να δεις πως σπάει η κορνίζα του μυαλού και πέφτεις στον γκρεμό του Παραδείσου. [Εσμεράλδα Γκέκα] * έπεσε ένα όνειρο απ’ το κρεβάτι και ουρλιάζει σαν ψάρι [Αλέξανδρος Λαβράνος] * Πάνω απ’ το παράθυρό μου μαραίνονται χρυσάνθεμα. Πληρώνουν την επιμονή τους να μένουν ξάγρυπνα μέρα νύχτα. […]