Απόστολος Θηβαίος

Πικρό, ρωμαϊκό καλοκαίρι   Το τέλος του ήταν σκληρό. Έλιωνε αργά στο βερονέζικο διαμερισματάκι του. Είναι βέβαιο πως η καρδιά του δεν είχε λησμονήσει. Πώς άλλωστε, αφού είμαστε η ίδια μας η μνήμη. Κράτησε το μυστικό του αφανέρωτο και άφησε τα χρόνια να αθροίζονται στην μικρή του κάμαρη. Κάθε πρωί, με το πρώτο φως εργαζόταν […]

Από την σειρά του μυστικού θεάτρου που μόνο την πρώτη μέρα του χρόνου αποκαλύπτει μίας προς μία, σαν πέπλα, τις πράξεις του   [Ζαχαροπλαστείο στην Πλατεία Συντάγματος, πρώτο πρωινό του καινούριου χρόνου. Σκουπίδια, άδεια μπουκάλια μπύρες, ποτήρια, ένα παλτό, σημαιάκια 2020, ένας χρόνος ακόμη και θα έχουμε γίνει σοφότεροι αδέρφια, κρατάτε γερά όπου και αν […]

Ο χρόνος που τρέφεται με ξύλα, χρώμα και κουρέλια θυμίζει το αθώο αρπαχτικό ζώο που δεν μπορεί να νιώσει το κακό που σπέρνει γύρω του. Είναι ένα αίσθημα γλυπτό που κυλά.   Το μνημείο του αγνώστου, πολιτικού κρατουμένου αναμένεται να εγκαινιαστεί αύριο βράδυ. Ύστερα ακολουθεί ένα μεσημεριανό γεύμα μετά κυριών στο ωραίο εξοχικό κέντρου του […]

Γ. Β.   Κορίτσια βγαλμένα από το πενάκι του Αλμπέρτ Βάργκας. Χαμόγελα και ερωτικά βλέμματα και η πόλη με τα στρας της να σου κόβει την ανάσα. Τραγουδάκια με την γνωστή τεχνοτροπία του Ζοάο Ζιλμπέρτο, τραγουδάκι με κιθάρες από νεαρούς, χαμογελαστούς φοιτητές.  Εφηβικοί έρωτες, μια στοά που βγάζει στην άλλη πλευρά της πόλης, ένα μισάνοιχτο […]

Απόψε γεννιέται Ένας μικρός θεός Τα ροδάνια πάψανε Και οι γέροι Που γελούν Με τα ανεμιστά τους Γένια νιώθουν ξανά Την ζωή    Απόψε Ρέι! Μην αργήσεις! Θα βρεθούμε στης Καταρίνα, μα έπειτα οι εργάτες της ζάχαρης κατάκλυσαν την λεωφόρο. Διαμαρτύρονταν για τις χαμηλές αμοιβές, βάδιζαν ο ένας κοντά στον άλλο και τραβούσαν, ποιος ξέρει […]

Σημείωμα για τον Μένη Κουμανταρέα. Και για την Άννα, την κυρία Κούλα, τον Μπιλ που κυνηγά το όνειρό του μες στους λαβύρινθους. Για τα παλιά υαλικά που πεθαίνουν αβοήθητα Για τα βαλσαμωμένα χρόνια, Γιώργο.   Η Άννα έχει μεγαλώσει κάπως. Το προξενιό της είναι πια μια παλιά ιστορία. Φέρεται με μια συστολή αξιαγάπητη, μοιάζει με […]

ΜΠΕΛΙΝΤΑ Πρόζες μινόρε   Διέθετε μια σπάνια φωνή Πάει να πει Καθώς τα τραγούδια Τραβούν Τον ωραίο και Κρίσιμο δρόμο τους Υπάρχει μια ευκαιρία Κάποτε, Για την καρδιά, Για να υπάρχει Ο εκφωνητής διαθέτει μια ωραία φωνή, κάτι ζεστό γεννιέται με τα λόγια του. Η εκπομπή του φέρει έναν παράξενο τίτλο. Απόψε ακούγεται λυπημένος, μα […]

[…Ο τελευταίος κλείδωσε την βαριά πόρτα πίσω του. Μάζεψε όλα τα στεφάνια, όλα τα τριαντάφυλλα, σάρωσε όλα τα βήματα. Και παρέδωσε ειρηνικό και γερασμένο το ωραίο κτίριο με τις πλάγιες στοές που διατρέχουν σαν φλέβες εκείνο τον κόσμο. Ως εδώ καλά. Ο Ρότε είναι φυματικός. Κάτι τρώει αργά την ψυχή του, ο Ρότε είναι κιόλας […]

Από την σειρά Των ασφοδέλων   Ο χορός Ο Πέτρος είναι φονιάς, φονιάς, φονιάς. Η καρδιά του πάει να σταματήσει Στους καρπούς του φίδια κυκλωτικά Και από μακριά να φθάνουν Τα κλαρίνα Με τον άνεμο. Κανείς δεν θα τον σώσει Μια νύχτα από αυτές Θα φύγει σαν Αυγερινός, Θα φύγει   Ένα κορίτσι Έχει ένα […]

Μάτια θολά, σαν λασπωμένη λίμνη  Φ. Γ. Λόρκα     Το ταχυδρομείο της πόλης μου είναι αργό. Πάει να πει, πως για ένα δέμα από το Τενεσί, όρμα αγόρι μου, ψάξε, η Αμερική είναι μια λευκή αρχιτεκτονική, χρειάζονται μερικοί μήνες και ατέλειωτα, χιονισμένα λιβάδια. Ινδιάνες με ολομόναχες καλύβες στην καρδιά του δάσους για να περάσουν […]