Απόστολος Θηβαίος

ΜΠΕΛΙΝΤΑ Πρόζες μινόρε   Διέθετε μια σπάνια φωνή Πάει να πει Καθώς τα τραγούδια Τραβούν Τον ωραίο και Κρίσιμο δρόμο τους Υπάρχει μια ευκαιρία Κάποτε, Για την καρδιά, Για να υπάρχει Ο εκφωνητής διαθέτει μια ωραία φωνή, κάτι ζεστό γεννιέται με τα λόγια του. Η εκπομπή του φέρει έναν παράξενο τίτλο. Απόψε ακούγεται λυπημένος, μα […]

[…Ο τελευταίος κλείδωσε την βαριά πόρτα πίσω του. Μάζεψε όλα τα στεφάνια, όλα τα τριαντάφυλλα, σάρωσε όλα τα βήματα. Και παρέδωσε ειρηνικό και γερασμένο το ωραίο κτίριο με τις πλάγιες στοές που διατρέχουν σαν φλέβες εκείνο τον κόσμο. Ως εδώ καλά. Ο Ρότε είναι φυματικός. Κάτι τρώει αργά την ψυχή του, ο Ρότε είναι κιόλας […]

Από την σειρά Των ασφοδέλων   Ο χορός Ο Πέτρος είναι φονιάς, φονιάς, φονιάς. Η καρδιά του πάει να σταματήσει Στους καρπούς του φίδια κυκλωτικά Και από μακριά να φθάνουν Τα κλαρίνα Με τον άνεμο. Κανείς δεν θα τον σώσει Μια νύχτα από αυτές Θα φύγει σαν Αυγερινός, Θα φύγει   Ένα κορίτσι Έχει ένα […]

Μάτια θολά, σαν λασπωμένη λίμνη  Φ. Γ. Λόρκα     Το ταχυδρομείο της πόλης μου είναι αργό. Πάει να πει, πως για ένα δέμα από το Τενεσί, όρμα αγόρι μου, ψάξε, η Αμερική είναι μια λευκή αρχιτεκτονική, χρειάζονται μερικοί μήνες και ατέλειωτα, χιονισμένα λιβάδια. Ινδιάνες με ολομόναχες καλύβες στην καρδιά του δάσους για να περάσουν […]

Ο όρος ελληνικό Συνιστά στοίχημα Που κάθε κείμενο Διεκδικεί Ν. Εγγονόπουλος     Όχι αυτό, όχι. Αυτό το κείμενο δεν γνωρίζει Τι σημαίνει ελληνικό Και στα τυφλά Προσμένει έναν Χρησμό Να διακόπτεται, θέλει, από έρωτα   Στο ρεπορτάζ της κυριακάτικης εφημερίδας ο αρθρογράφος κλείνει την ανταπόκρισή του με έναν λυρικό τρόπο. Ο νεοφιλελευθερισμός που γεννήθηκε […]

Το κορίτσι του καρναβαλιού Χάθηκε πρόωρα, Λίγοι στίχοι Που συνήθιζε να λέει Απόψε θυμάμαι και με εξαντλούν       ΣΠΑΣΜΕΝΟΣ ΟΡΦΕΑΣ Σκηνή βγαλμένη από τα δράματα Που παίζονται Στις κάμαρες Των πιο ωραίων κοριτσιών     (Ένα κορίτσι πάνω στο πάλκο. Τα τραπέζια κάτω στην πλατεία είναι αδειανά. Μονάχα κάποιος, σαν χαμένος, σαν από […]

Σε τρίτο πρόσωπο, εύρημα των ημερολογίων της σοφίτας της οδού Φρανκλίν. Η ζωή του υπήρξε σπαραγμός, εκεί μέσα τα λέει όλα. ¥ Ημέρα των βιομηχανικών εργατών, ευτυχισμένες μέρες, Τα παιδιά τρέχουν στην γειτονιά με το ομοίωμά του. Παίζουν και γελούν ανάμεσα στα σπίτια. Κουβαλούν με τα καρότσια όμορφους τενεκέδες με γεωμετρικά σχήματα και κατάξανθες καρυάτιδες. […]

Σε μια κουβέρτα κρατούσαν ένα Κομμάτι  καμένα κρέας, Έλεγαν, Είναι ανθρώπινο και ούρλιαζαν, Ίσως ήταν ψέμα,   Κανείς δεν ξέρει πια     Ρομίνα Κοριτσίστικο Βαλς   Η Ρομίνα δεν μοιάζει με τα άλλα κορίτσια της αυλής. Δεν πρόκειται για τα ζεστά της μάτια, μήτε για το εβένινο σώμα της. Εκείνο που την καθιστά ξεχωριστή […]

Τα σπίτια στην πολιτεία είναι από ώρα κλειστά. Μοιάζουν με βαριά φυλλοβόλα αρχαίων κόσμων ή κάτι, εν κατακλείδι που διαθέτει ξεχωριστή υπόσταση. Ξανά. Τα σπίτια στην πολιτεία  είναι κλειστά. Δεν θα βρεις κανέναν να ρωτήσεις. Όσο και αν ψάξεις όλα έχουν σωπάσει. Κρύβουν σκληρά μυστικά τα σπίτια, μα αυτό δεν συνιστά έκπληξη. Το χρώμα τους […]

Τα φλάουτα τρέλαναν Τ’ άλογα Που ήταν μαθημένα Στον πόλεμο. Και έτσι η αρχαία Πόλις Σύβαρις έπεσε   Το θεώρημα της Καρυάτιδας Σημείωμα για την αρχιτεκτονική της πόλεως   Κάθε φορά ετούτος ο κόσμος με τις πόλεις και τις δυνατότητές του, με τον φόβο του, θυμίζει όλο και περισσότερο τους τρομερούς ζωγραφικούς πίνακες του Ιερώνυμου […]