Απόστολος Θηβαίος

Κάθε τόσο η πομπή σταματούσε ο άνεμος τους παράδερνε ακουγόταν μονάχα η σπασμένη καρδιά και τίποτε     Οι κούκλες κομμωτηρίου δεν έχουν τίποτε να πουν. Σιωπούν με ένα παγωμένο βλέμμα και μερικές ρυτίδες που μοιάζουν χαρακιές ή απλώς γρατζουνιές της νύχτας. Η λεωφόρος ξεκουράζεται, κάτι λίγοι περαστικοί και ήχοι σαξοφώνου. Ο καλός του φίλος […]

Άσεμνοι οικήτορες Εισέβαλαν στα έρημα σπίτια Άρπαξαν ότι μπορούσαν, Κυρίως ζωές. Έτσι γράφεται Η ιστορία   Μια ιστορία από Τα μεσάνυχτα Των αιώνων   Η Σάρα θυμίζει περισσότερο σαπισμένο, θαλάσσιο ξύλο.  Η ανθρώπινη υπόστασή της έχει χαθεί εδώ και χρόνια. Για τους κατοίκους της περιοχής η Σάρα ενσαρκώνει κάτι ανάλογο με τα δέντρα και τα […]

Η εξάντληση συνιστά μια πράξη άφταστα λυρική      Για τα παιδιά από το Ρήγιο που έπεσαν μες στις σελίδες της ιστορίας   Το πρωινό ήταν ωραίο και ο καιρός εξαίσιος πρώτη φορά έπειτα από τόσα και τόσα χρόνια. Κάπως παράξενες οι συνθήκες εκεί έξω, κάπως παράταιρος και ακατηγοριοποίητος αυτός ο κόσμος που συχνάζει στους […]

Μες στην ηγεμονία Της Τέχνης της Τσαρούχης   Πλησίαζε το τέλος όλων των καλοκαιριών του κόσμου.  Οι ωραίες νύχτες και οι δρόμοι του φεγγαριού, όλα δίχως εξαίρεση χάνονταν. Η φωνή του είχε κιόλας σπάσει,  μια αφάνταστη αρκαδική εποχή, δίχως χρόνια, τους κύκλωνε.  [Κατερίνα πότε θα έρθεις; Ήσουν τραγούδι θυμάσαι; Ώσπου έκλαψες και όλα έγιναν ανθρώπινα. […]

Πικρό, ρωμαϊκό καλοκαίρι   Το τέλος του ήταν σκληρό. Έλιωνε αργά στο βερονέζικο διαμερισματάκι του. Είναι βέβαιο πως η καρδιά του δεν είχε λησμονήσει. Πώς άλλωστε, αφού είμαστε η ίδια μας η μνήμη. Κράτησε το μυστικό του αφανέρωτο και άφησε τα χρόνια να αθροίζονται στην μικρή του κάμαρη. Κάθε πρωί, με το πρώτο φως εργαζόταν […]

Από την σειρά του μυστικού θεάτρου που μόνο την πρώτη μέρα του χρόνου αποκαλύπτει μίας προς μία, σαν πέπλα, τις πράξεις του   [Ζαχαροπλαστείο στην Πλατεία Συντάγματος, πρώτο πρωινό του καινούριου χρόνου. Σκουπίδια, άδεια μπουκάλια μπύρες, ποτήρια, ένα παλτό, σημαιάκια 2020, ένας χρόνος ακόμη και θα έχουμε γίνει σοφότεροι αδέρφια, κρατάτε γερά όπου και αν […]

Ο χρόνος που τρέφεται με ξύλα, χρώμα και κουρέλια θυμίζει το αθώο αρπαχτικό ζώο που δεν μπορεί να νιώσει το κακό που σπέρνει γύρω του. Είναι ένα αίσθημα γλυπτό που κυλά.   Το μνημείο του αγνώστου, πολιτικού κρατουμένου αναμένεται να εγκαινιαστεί αύριο βράδυ. Ύστερα ακολουθεί ένα μεσημεριανό γεύμα μετά κυριών στο ωραίο εξοχικό κέντρου του […]

Γ. Β.   Κορίτσια βγαλμένα από το πενάκι του Αλμπέρτ Βάργκας. Χαμόγελα και ερωτικά βλέμματα και η πόλη με τα στρας της να σου κόβει την ανάσα. Τραγουδάκια με την γνωστή τεχνοτροπία του Ζοάο Ζιλμπέρτο, τραγουδάκι με κιθάρες από νεαρούς, χαμογελαστούς φοιτητές.  Εφηβικοί έρωτες, μια στοά που βγάζει στην άλλη πλευρά της πόλης, ένα μισάνοιχτο […]

Απόψε γεννιέται Ένας μικρός θεός Τα ροδάνια πάψανε Και οι γέροι Που γελούν Με τα ανεμιστά τους Γένια νιώθουν ξανά Την ζωή    Απόψε Ρέι! Μην αργήσεις! Θα βρεθούμε στης Καταρίνα, μα έπειτα οι εργάτες της ζάχαρης κατάκλυσαν την λεωφόρο. Διαμαρτύρονταν για τις χαμηλές αμοιβές, βάδιζαν ο ένας κοντά στον άλλο και τραβούσαν, ποιος ξέρει […]

Σημείωμα για τον Μένη Κουμανταρέα. Και για την Άννα, την κυρία Κούλα, τον Μπιλ που κυνηγά το όνειρό του μες στους λαβύρινθους. Για τα παλιά υαλικά που πεθαίνουν αβοήθητα Για τα βαλσαμωμένα χρόνια, Γιώργο.   Η Άννα έχει μεγαλώσει κάπως. Το προξενιό της είναι πια μια παλιά ιστορία. Φέρεται με μια συστολή αξιαγάπητη, μοιάζει με […]