Απόστολος Θηβαίος

Αφηγήσεις περαστικών καιρών Που σήμερα τόσο πολύ Διαψεύδονται, Σαν να έληξε εκείνη η πρώτη τους αλήθεια ¥ Μικρή ωδή στον εισαγγελέα Μπάουερ, γραμμένη με την πεποίθηση πως σε μερικούς από τους ανθρώπους εκεί έξω, ανατίθεται καμιά φορά μια παράξενη υποχρέωση, κάπως δυσανάλογη με την ανθρωπιά τους. Πρέπει, λέει να υπερασπιστούν με σθένος την θέση τους, […]

Ο μεγάλος περίπατος Αφήνει έξω Τον έρωτα των ηρώων Που ονόμασαν Τους πιο ταπεινούς Από τους δρόμους Της πατρίδας μου, Ο μεγάλος περίπατος Τσακίζει απόψε Την νοσταλγία μου   Πικρό παράπονο σε χρώμα bo rouge Και Φανταχτερό καναρινί   Βύρωνος, Βάκχου, Θρασύλλου, Βουλής, Ικαριέων, Κλεάνθους, Ελασίδων, Μυκάλης, Αγησιλάου, μικρή πλατεία Κουλούρη, πλατεία Καρύτση, Στρατονίκης. Δρόμοι […]

Ερωφίλη, Σαν να μιλούμε Για την δόξα Των πουλιών, Την πίκρα του ανεκπλήρωτου   Σπάθατε καπλαμά μου Γράμματα στην Ερωφίλη   Απόψε συνάντησα κάποια που της έμοιαζε πολύ και είχε την πίκρα όλου του κόσμου, χαραγμένη στο πρόσωπο. Βάδιζε ελαφρύτερα, μικρό σωστό πρωινό και ήταν ντυμένη παλλαϊκά και πλούσια. Είχε για την ακρίβεια κωδωνίσκους στην […]

Η μόδα Είναι μια Υπόθεση Συναρπαστική. Που κρατά για λίγο Και Αφήνει σημάδια   […Ήταν όλοι εκεί. Οι επίσημοι, οι δημοτικοί φορείς, οι άνθρωποι του πνεύματος. Όλοι στέκονταν μελετημένα σε μια σειρά, σε μια κακότροπη προσπάθεια να συγκρατήσουν το ελληνιστικό τους παρελθόν. Γελούσαν, λες και πίσω τους τακτοποιούσαν με τον πλέον επωφελή για το έθνος […]

Την ώρα που παίζεται η τιμή του βαρελιού Μπρεντ, να ξέρεις πως κάποιος, εκεί έξω, ερωτεύεται από την αρχή και ονειρεύεται από την αρχή, Ένα ζεστό πρωινό, με αυγά, ψωμί, σκουριά και ραδιοφωνικά νέα της πόλης από τα χείλη της Άλμπα  στις εννιά και τέταρτο. Ακριβώς.   Εδώ τα καφενεία είναι κατάμεστα. Λυπάμαι κύριε, θα […]

Ιστορία στηριγμένη Στην βαθιά πεποίθηση Και τους ψιθύρους Που καθώς λένε Ανταλλάσσουν Οι ποιητές Σαν σπάσει Η φωνή τους Σε χιλιάδες άλλες    Μακριά που είναι φλέβα της ζωής. Να δεις, με πόσους τρόπους φθάνουν τα τραγούδια. Μια πέτρα σηκώνεις, μια πόρτα ανοίγεις, ένα χέρι σφίγγεις. Δυο χείλη παγώνουν και η σκουριά σαλεύει.  Αν δεν […]

Το τοπίο της καταστροφής Φαντάζει για πάντα Μικρό ρίγος   Μεταπολιτευτικό Θεατρικό  έργο   [Σκηνικό έρημου, παρατημένου στενού μες στην καρδιά της πόλης. Δεξιά και αριστερά συγκεντρωμένα πρόχειρα ξύλα, παλιοσίδερα, ανεπιθύμητες αντίκες, πινακίδες, χαρτόκουτα. Στο στενό επικρατεί απόλυτη ησυχία, τόση ώστε όταν κάποιος διαβάτης περάσει με γρήγορο βήμα, αυτά ακριβώς τα χνάρια με τον θόρυβό […]

Bis vivit Το έλεος των στίχων Του Νίκου Γκάτσου Το περίπτερο του κήπου ήταν φτιαγμένο σε στυλ προβενσάλ.  Είχε μια ξύλινη σκεπή από ώριμη ξυλεία και το έπνιγαν χιλιάδες άνθη, από εκείνα που σώζονται μες στις σελίδες της βοτανολογίας με ένα όνομα εγγύτερο στην λησμονιά. Οι παρευρισκόμενοι, όλοι διάφανοι, με απλανή βλέμματα ξεδιψούσαν με το […]

Ι. Των ονείρων ο Τρόμος  Απόσπασμα από τις Εξομολογήσεις ενός Οπιομανούς   […Καιρός λοιπόν, να περάσω σε εκείνο που συνιστά το ουσιώδες των εξομολογήσεών μου. Αυτό το είδος της ιστορίας που εκτυλίσσεται μες στα όνειρά μου, αυτές τις ανεξάντλητες πηγές της πιο πληγωμένης απαντοχής. Μα πριν από αυτό, θα ήθελα να ενημερώσω τον αναγνώστη πως […]

Τούτο το κείμενο βασίστηκε στην παράξενη Σύμπτωση που συνοδεύει τις ζωές δυο κορυφαίων Ελλήνων, του Κωνσταντίνου Καβάφη και του Βασίλη Τσιτσάνη. Βλέπετε, οι δυο τους ανήκουν σε εκείνη Την σπάνια τάξη των ανθρώπων Που χάθηκαν την ίδια με την γέννησή τους μέρα. Τούτο το στοιχείο τους καθιστά πρόσθετα ιδιαίτερους, Κάτι σαν σύμβολα και λόφους ιερατικούς […]