[…Το αγόρι του χαμογέλασε ευγενικά. Εργαζόταν στο περίπτερο, το ‘χε ξαναδεί μα δίχως να υποψιαστεί πως ήταν καβαφικά τα μάτια του, πάει να πει σαπφείρινα, ναι, σαπφείρινα…] Στάθηκε εμπρός από το μοναδικό, ανοιχτό περίπτερο. Οι φυλλάδες, τυπωμένες μερικές μέρες πίσω, περιέγραφαν γλαφυρά την επικαιρότητα. “Το ηφαίστειο βρυχάται”, “ώρα μηδέν για τη νήσο”, “η φύση […]
Απόστολος Θηβαίος
Ρητορικά
[…στα ηχεία, Γράμμα ενός αρρώστου, Θάνος Ανεστόπουλος. Σαν σήμερα…] Γίνεται να νυχτώνει νωρίς, χωρίς να νυχτώνει; Αυτό το καίριο ερώτημα παραμένει δίχως απάντηση. Από τότε που το διατύπωσε ο Χρήστος Βακαλόπουλος σε εκείνα τα λιγοστά του αριστουργήματα, κανείς και ποτέ δεν απάντησε. Παρόμοια ερωτήματα κάναν από τότε την εμφάνισή τους και στην δική μου την […]
Απόστολος Θηβαίος | Commission Archeologique
[…της έριξε μια ματιά όλο γοητεία. Και μες στην καρδιά της, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, αναρωτήθηκε αν θα μπορούσε κανείς να ερωτεύεται, μα δίχως τις βλαβερές συνέπειες της αγάπης. Το υπέδαφος εντός της έτρεμε, η γοητεία του υπήρξε σεισμική, ας πούμε. Μέσα της ήξερε καλά την απάντηση, ήξερε καλά…] Πέρασαν λίγα λεπτά, μέχρι […]
Αταίριαστα
Σκόρπιες ειδήσεις, ολομόναχες ιστορίες […Στα ηχεία, η Melody Gardot και Our Love Is Easy. Και ας είναι ψέμα, και ας είναι ένα φρικτό ψέμα…] Η μικρούλα πεθαμένη Η ατμόσφαιρα ήταν βαριά. Τα παιδιά στάθηκαν ενώπιον του επισκόπου που ‘χε έρθει ακριβώς για αυτόν το σκοπό. Ρωτήθηκαν επανειλημμένως για να παραθέσουν τη σειρά των γεγονότων. […]
57η Οδός
Εργάκι σε μια πράξη για μια ζωή […στο μουσικό φόντο, Chet Baker – Arborway, 1987…] (Σκηνικό χαμηλού φωτισμού. Μια σειρά φώτα τοποθετημένα περιμετρικά καθορίζουν τη σκηνή, κάπως υπερυψωμένη σε σχέση με τα τραπεζάκια της πλατείας. Καθένα φέρει ατομικό φωτισμό, κάτι σαν κεράκι μα με πιο σίγουρη φλόγα, που δεν τρέμει, που δεν κινδυνεύει. Από τις […]
Απόστολος Θηβαίος | Όπως σ’αρπάζει ο άνεμος
[…σε φόντο βυθού και να καταστρέφονται, λέει τα περιγράμματα…] Τραυματισμένες, αθώες, νευρικές, ανήσυχες και πληγωμένες, εκείνες οι μέρες που θα ’ρθούν Έβρεχε από το πρωί. Οι δρόμοι είχαν ερημώσει, πώς να σταθεί κανείς έξω σε τέτοιο χαλασμό. Μόνον τους ανθρώπους με τις απαραβίαστες υποχρεώσεις μπορούσες να δεις εκεί έξω. Μόνον αυτούς θα συναντούσες όλη τη […]
Μικρό αφιέρωμα με τρεις ιστορίες σε ρυθμούς Country
[…και στο τέλος, ο μοναχικός καουμπόι που στρίβει τον καπνό του και δεν του καίγεται καρφί για την ακουαμαρίνα των οριζόντων. Εκείνο που έχει σημασία για αυτόν, δεν είναι παρά όλοι αυτοί οι δρόμοι που ανοίγονται….] Ένας νεκρός στο νότο […στα ηχεία οι Dead South…] Έριξε μια ματιά τριγύρω του. Μπερδεμένα τα πρόσωπα, κάποια […]
Απόστολος Θηβαίος | Δίχως ανάγκη αναπαλαίωσης
Ναπολέων Λαπαθιώτης, σε ηλεκτρικό γαλάζιο φόντο Τι άσχημα που ‘ναι εκείνα τα πανιά. Ντύνουν λέει, τα σπίτια που ‘χουν τεθεί κάτω από αναπαλαιώσεις απροσδιόριστες. Μαδέρια, σκαλωσιές, βροχές που κυλάνε πάνω στα σίδερα, υλικά που κανείς δεν χρειάζεται. Και σπίτια που κρατιούνται όρθια, τι θλιβερά, σαν τους πολύ ηλικιωμένους ανθρώπους που τους δόθηκε μια αδειανή υπόσχεση. […]
Έρημος που’ναι αλήθεια, ο κόσμος
[…ένα χάσμα, ένας χωρισμός δεν είναι τίποτε. Ένα τραγούδι, όμως, ένας στίχος, όμως…] Έρημος που’ναι αλήθεια, ο κόσμος Τ. Σ. Έλιοτ 1888-1965 […στα ηχεία, ετούτες τις πρώτες, δειλές στιγμές του χρόνου, Robert Muczynski, Sonata for Cello and Piano. Έπειτα, τ’αμετάφραστο της ποίησης και το ουσιώδες…] Μάσκες αντιασφυξιογόνες, παιδιά όχι πάνω από είκοσι χρονών, στίχοι σκοτωμένοι […]
Απόστολος Θηβαίος | Ναυτόπαιδο
[…είναι ένα στενό κάπου στ’αβαθή της θάλασσας ή της πολιτείας, λίγη σημασία έχει. Εδώ μετράει η φαντασία του ανθρώπου και αν θέλει κανείς να σωθεί, τον δρόμο να βρει και να προχωρήσει πρέπει να αναμετρηθεί με σκελετούς απέθαντους, δεμένους στο πόδι με βαριές μπάλες. Και ίσως θα πρέπει να αντέξει δίχως να ερωτευτεί τις νύμφες […]