Φυγάς θεόθεν ο άνθρωπος και αλήτης […στο μουσικό φόντο, “Τ’όνειρο” της Σαπφούς σε μουσική του Σπύρου Βλασσόπουλου. Τους στίχους μεταφράζει ο Σωτήρης Κακίσης…] Θελήσαμε να κάνουμε αγριότερη την τραγωδία, δεν μας αρκούσε. Θελήσαμε να την προσαρμόσουμε στα θυελλώδη μας ένστικτα, μας φαινόταν πολύ γλυκανάλατη, κάπως μετριοπαθής για να συνομιλήσει με τη βία της […]
Απόστολος Θηβαίος
Απόστολος Θηβαίος | Κόκκινος Κήπος
[…παλεύοντας με τ’άδειο γύρω…] Είναι σωτήριο που οι άνθρωποι δεν μιλούν στα ιατρεία, τα λεωφορεία, τους προθαλάμους, γράφει ο Γκανάς από ένα σύννεφο πια, πιο κοντινός από ποτέ. Έτσι ήταν και για τον Σπιτς. Επειδή αν τάχα έκανε να μιλήσει, να πει για τη μοναξιά του θα γινόταν ποταμός και θα έπνιγε τον κόσμο ολόκληρο. […]
27 άνθρωποι
Φερνάντο Πεσόα 1888 – 1935 […διαλυμένος από το ποτό, πριν συμπληρώσει πέντε δεκαετίες ζωής, ο Φερνάντο Πεσόα, ο μεγάλος ετερώνυμος του λογοτεχνικού αιώνα, αλλάζει για πάντα πρόσωπο σαν σήμερα, στα 1935. Στα ηχεία το “Dust it off”…] Καλημέριζε τους ανθρώπους της αγοράς. Τους είχε συνηθίσει και εκείνοι το ίδιο, έτσι που ξεπρόβαλλε κάθε φορά μες […]
Απόστολος Θηβαίος | Θύμα του φωτισμού
Διήγημα “Κύριε Χάρις, κύριε Χάρις!”. Μάταια, όλα μάταια. Όσο και αν έτρεξε το παιδί της ηλεκτρικής εταιρίας δεν κατέστη δυνατό να προλάβει τον κύριο Χάρις. Του μένανε ακόμη δυο ώρες ώσπου να κλείσουν τα εμπορικά καταστήματα και ήταν αποφασισμένος να δώσει μια λύση στην ιστορία. Μα επιτρέψτε μου να σας πω για τον κύριο Χάρις, […]
Δεν γερνούν τα άνθη, Σελέστ
Σελέστ Καέιρο 1933 – 2024 […στα ηχεία η “Κουπαστή” σε μουσική Σταμάτη Κραουνάκη και στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου…] Ποιος νοιάζεται για τη νοσταλγία και τα δόντια της που μας αρπάζουν από την καρδιά; Ο κόσμος προχωρεί, ο κόσμος που μοιάζει ξέφρενος, κυλά κάθε μέρα, κυλά, αφήνοντας μας πίσω. Εμείς να στέκουμε στις θέσεις μας, […]
Απόστολος Θηβαίος | Το ποίημα που τα κατάφερε
αφήγημα που γλίτωσε της πρωτοτυπίας τη σκλαβιά “Αυτό ήταν. Και τώρα τι θα αγκυλώνει την ψυχή μου. Παιχνίδι μες στους ιστορικούς νόμους θα απομείνω. Και όσοι ‘ ρθείτε να θυμάστε κουρέλια οι ζωές, η μια πάνω στην άλλη ξεβάφουν, αυτό είναι όλο”. Τις λέξεις αυτές τις βρήκανε γραμμένες πίσω από ένα διαφημιστικό φυλλάδιο. Ίσως […]
Ήταν κάποτε εδώ
[…στα ηχεία φούγκες εκτελεσμένες από τον Γκλεν Γκουλντ, με άφθονη την αίσθηση της συντριβής τους, να νικούν, λέει, την αιωνιότητα στα σημεία, να στερεώνουν την οικειότητα μας με το μεγαλειώδες και τ’ανθρώπινο…] Ήταν περίλυπος, οι δρόμοι και τα μέγαρα τον πνίγανε. Κάθε τέτοια μέρα, τον έπαιρνε το παράπονο που δεν τα κατάφερε και εκείνος. […]
Απόστολος Θηβαίος | Ένας νέος από την Βουλόνη
Οι λεπτομέρειες πριν το έργο Θεωρείο κατάμεστου θεάτρου. Η μητέρα, η βαρόνη, ο πατέρας και η έφηβη κόρη. Κάθονται στις θέσεις τους όπως αρμόζει και ανασηκώνονται μόνο σαν κάνει ο βασιλέας πως πάει για νερού του ή κάτι παρεμφερές. Μα ο βασιλέας δεν σηκώνεται καθόλου, το μεθύσι του τον έχει καταβάλλει, οπότε δεν χρειάζεται […]
Αλέξανδρος Αδαμόπουλος “Για τον Γιάννη Χρήστου” Συνέντευξη του Απόστολου Θηβαίου με τον συγγραφέα
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ «Για τον Γιάννη Χρήστου» Εκδόσεις Οδός Πανός. ISBN 978-960-477-658-0 Συνέντευξη του Απόστολου Θηβαίου με τον συγγραφέα. Συζητώντας «Για τον Γιάννη Χρήστου» Η αναφορά και μόνο του ονόματος του Γιάννη Χρήστου, του ιδιοφυούς εκείνου συνθέτη-φιλόσοφου που σκοτώθηκε πολύ νέος το 1970, προκαλεί πάντα ένα μαγνητισμό· ακόμα και σ’ ανθρώπους που δεν γνωρίζουν καλά το […]
Τικ, Τοκ
[…στα ηχεία ο Νότης Μαυρουδής και η “Μαριάνθη των Ανέμων” για δυο κιθάρες και κάτι ξέφρενες καρδιές…] Έπεσαν μερικά έκτακτα δελτία. Οι παρουσιαστές κόμπιαζαν, η καρδιά τους χτυπούσε δυνατά. Μια φορά και έναν καιρό σπάζανε σαν καμωμένοι απ’το γυαλί. Είχαν προλάβει να μεταδώσουν τη φοβερή είδηση. Εκείνοι που έπρεπε να τρομάξουν δεν ήσαν άλλοι από […]