Απόστολος Θηβαίος

[…πέρα μακριά διαβαίνουν οι καταιγίδες της τροπόσφαιρας…] «Γκέμμα», Δ. Λιαντίνης   Τακτοποίησε το σπίτι, έβαλε στην θέση τους τα μικροπράγματα που η νύχτα ξεσηκώνει και αφήνει σε σημεία τυχαία, ξένα και απρόσμενα. Έβαλε τα καλά του ρούχα, εκείνα που φορεί όταν θέλει να κάνει καλή εντύπωση. Έκανε τον σταυρό του βγαίνοντας, είπε τρεις φορές καλημέρα […]

[Λουίζα, μουγκή σε πλανόδιο τσίρκο. Βρισκόμαστε στον χώρο της πρόβας. Λίγο χώμα κάτω και τίποτε. Οι τροβαδούροι δοκιμάζουν να συγχρονιστούν και ο μαέστρος επαναλαμβάνει κάτι δυσδιάκριτο, υστερικά. Κάποιος χτυπά το μπαστούνι του στο σανίδι. Η μουγκή τινάζεται. Ο κύριος λέγεται απλά κύριος δίχως τίποτε άλλο επίσης. Μιλά) Κύριος: [θυμωμένα, ειρωνικά] Άμα το πιάσετε έτσι! Κάποιος […]

Η Μαντόνα με τα βιβλία Είναι ωραία συνήθεια η παραχώρηση των βιβλίων. Αλλάζουν χέρια και κυκλοφορούν από τύχη, εκπληρώνοντας όμως μια βαθύτερη μοίρα. Το εξώφυλλο στην δική μου περίπτωδήταν σκισμένο και κάπου προς το τέλος, έγραφε το παρακάτω απόσπασμα. […Λιτή τραπεζαρία, γαλάζιος φωτισμός. Ίσως χάραμα, όμως οπωσδήποτε μια ώρα μετέωρη αρκετά. Η Μπεά, κοντά στα […]

[…Η μικρή Μαρία Γέννησε κάπου Στην Αθήνα. Έμοιαζε με τα κορίτσια Των Φιλιππίνων, Διέθετε μια υγεία κλονισμένη Μα ήταν το όνειρό της Το μεγάλο Να έχει Έναν Θεό Ολοδικό της…] Η παλιά εκείνη ιστορία Ήταν μάλλον όνειρο Μια αύρα φαιδρή που λιγοστεύει. Ήταν αλήθεια Και πανδοχείο έρημο. Πέρασαν από το γαλάζιο μου στενό. Ένα τσούρμο […]

Στολισμένος Ερημίτης Σήμερα, τα  πλοκάμια της πόλης άρπαξαν μερικούς. Τους καταλαβαίνεις πως πουλήθηκαν  όταν περνούν  από δίπλα σου και σε κοιτάζουν σηκώνοντας τα μάτια διστακτικά. Έτσι τους καταλαβαίνεις. Μερικοί είχαν μια κάποια σχέση με το γαλάζιο μου στενό. Άλλοι φάνηκαν εκτάκτως σε κάποιο γκεστ και έπειτα το θαύμα δεν επαναλήφθηκε. Όσοι γλιτώνουν δεν είναι από […]

[…Αν είχα το ταλέντο θα σου μιλούσα με την γλώσσα του Μποστ. Αυτήν την μόνη που ταιριάζει στην εποχή μας. Μα τέτοια πράγματα, σαν το ταλέντο δεν περισσεύουν και έτσι στήνω μια ιστορία ετοιμόρροπη με επίκεντρο το γαλάζιο μου στενό και ένα ορόσημο. Άλλες μορφές πνευματικότερες θα πουν την ίδια ιστορία εξόχως καλύτερα. Όμως κανείς […]

Μικρή ιστορία αφιερωμένη Σε ένα φλωρεντινό γλυπτό Είκοσι, μόλις καλοκαιριών Τίποτε δεν φαντάζει καινούριο στο γαλάζιο μου στενό. Οι τοίχοι των σπιτιών έχουν ξεφτίσει και το χρώμα στους πάγκους έχει ξεθωριάσει. Ολόκληρη η πόλη, από όσο μπορώ να δω πνίγεται στις στάχτες. Η πόλη και το κορίτσι που διαβάζει ολομόναχο ένα γράμμα, η πόλη και […]

Δεν θα  ΄χε μεσημεριάσει όταν μια παράξενη φιγούρα βγαλμένη θαρρείς από τους άθλιους ή κάποιο μυθιστόρημα ψυχογραφικό με έντονο ενδιαφέρον στις σκηνοθεσίες και τα πράγματα τα πιο απαρατήρητα, φάνηκε στο γαλάζιο μου στενό. Τα κορίτσια που κάθονταν κάτω από τις νεαρές νερατζιές, θέλεις από φόβο και ενόχληση, φιλήθηκαν γι΄αντίο και οι δρόμοι τους χώρισαν. Ο […]

[…Και αν ο καιρός θέλει αδυνατισμένο το αίσθημά μας το συλλογικό, και αν η γοητεία των πραγμάτων στερεύει, και αν όλα ουρλιάζουν την αισθητική ενός νεκρού κόσμου, μια τέτοια μέρα η ελληνικότητα, σαν στάση ζωής και σαν κλειδί, ξυπνά μες στις ψυχές μας, το βαθύτερο στοιχείο τους γίνεται. Ο Αναγνωστάκης το ‘πε του κυττάρου χημισμό […]

[από το βιβλίο του χρόνου που αποτελείται από παρόμοιες, σκόρπιες ιστορίες. Καμιά τους δεν έχει γραφτεί μα ήδη αποτελούν ένα βιβλίο,  όπως τα παιδιά που ακόμη δεν έχουν γεννηθεί μα συνιστούν ήδη μια κάποια ελπίδα.] Απέναντι από το γαλάζιο μου στενό στέκει πάντα μια αναγεννησιακή ζητιάνα, βγαλμένη ποιος γνωρίζει, από τι χέρι βασιλιά ζωγράφου. Και […]