Ο Τζακ, η Μαλβίνα και οι άλλοι Jack Ο δρόμος ξέρει, λένε οι σοφοί αυτού εδώ του κόσμου. Για αυτούς δεν αλλάζουν εύκολα τα πράγματα. Για αυτούς η οδός Μπιτς διαθέτει τη δική της γλώσσα, τη δική της θέληση, τα ανώνυμα πλήθη της, τα πρωινά που καίγονται στον ήλιο και κάτι νύχτες, σχεδόν μεσογειακές. Τι […]
Απόστολος Θηβαίος
Μια παγκόσμια ημέρα και δυο ιστορίες
[…στα ηχεία, Birds of a Feather και “ποτέ μου, ούτε μια φορά δεν σκέφτηκα, πως είμαι καλύτερα μόνος, πως θα τα κατάφερνα καλύτερα, δίχως εσένα”…] Οι Χαιρετισμοί ή αλλιώς Οι νύχτες της Μαίρης […χαῖρε ἡδύπνοον, κρίνον Δέσποινα, πιστοὺς εὐωδιάζον· θυμίαμα εὔοσμον, μύρον πολύτιμον…] Ψαλμός, Α’χαιρετισμοί Πάει καιρός που ταξιδεύει. Μπορεί επισήμως ο καθένας πια να […]
Απόστολος Θηβαίος | Το Φρέαρ του Μεσολογγίου
η προσευχή της άνοιξης σαν μπαίνει πρώτη φορά στο Μεσολόγγι Ο Μάρτης ανήκει για πάντα στο Μεσολόγγι. Επειδή, τέτοια άνοιξη δεν αντάμωσε αυτός εδώ ο τόπος. Μιλούν για εκείνη τα θεωρήματα της ψυχής μας, τα συλλογικά. Οι φυλλάδες και τα συγγράμματα για την αξία των ιδεών, θα δανειστούν λίγη από τη δόξα του καιρού. Και […]
LVII και άλλα
Δύσκολη πληγή 28/2/2023, Τέμπη […στα ηχεία Mulholland drive, Angelo Badalamenti…] Τελευταία σκηνή του φιλμ. Ο ήρωας πληγωμένος, οπλίζεται με όλη τη δύναμη του κόσμου. Τρεκλίζει, σαν το φεγγάρι του χειμώνα, κάνει να πέσει, μα βρίσκει την αυτοκυριαρχία του. Ένα, δυο βήματα, πρέπει με κάθε θυσία να φθάσει ως το ποτοπωλείο. Εκεί τον περιμένει λίγη φτιασιδωμένη […]
Απόστολος Θηβαίος | Τζάκι, Χόλι, Κόντι
Κορίτσια φεγγάρια που τρεκλίζουν Περπάτησε ως την βορεινή γωνιά. Τα τακούνια της, φθαρμένο λεοπάρ, βουλιάξανε στις λάσπες. Μα η Χόλι δεν το ‘βαλε κάτω, ψιθύρισε για τη φιλενάδα μου και μια, δυο, έφθασε εμπρός στο φρεσκοκτισμένο μνήμα. Στην αρχή σαν να δίστασε μα έπειτα ακούμπησε το ολομόναχο τριαντάφυλλο και στάθηκε μια στιγμή. Κάθισε στο πεζούλι […]
Ένα διήγημα και μερικά αταίριαστα
[…σημειώσεις του Γκλεν Γκουλντ, με το χαρακτηριστικό ψίθυρο του που διασώθηκε στις ηχογραφήσεις, Partitas 1-6 για φόντο μουσικό…] “Το διήγημα” Το λαστιχένιο φέρετρο από το μεγάλο βιβλίο των “απίστευτων ιστοριών” Όταν αποφάσισαν πως θα χρησιμοποιούσαν λαστιχένιο φέρετρο η τότε ζωντανή ανακουφίστηκε ποικιλοτρόπως. Η κυρία Μόδεργουελ είχε εξαρχής επισημάνει τη μακάβρια επιθυμία της να ταφεί […]
Απόστολος Θηβαίος | Tito et Mirsini
μυρωδιά πετρελαίου, και μικρό, πορτοκαλί φεγγάρι Δύσκολα μπορούσες να θυμηθείς μια νύχτα περισσότερο παγωμένη από τούτη εδώ. Μα ο Πέντζι δεν έκανε πίσω και δεν έλεγε να ακυρώσει την υπόσχεσή του. Αυτό λοιπόν πήγαινε πολύ, μπορεί να είναι η μυρωδιά της φτώχειας και του πετρελαίου, αλλά ειδικά ο Πέντζι διαθέτει μια αυθεντική καρδιά και […]
Αταίριαστα με μια σκηνή θεατρική
Η Μάνα του Στρατιώτη Καλλιόπη Λίνγκα 1889 – 1982 […Στα ηχεία η Σονάτα του Σεληνόφωτος, σονάτα υπ’αριθμόν 14 του Μπετόβεν…] Αφανείς ήρωες, ξεχασμένοι στη λήθη του χρόνου. Έρχονται καμιά φορά να μας υπενθυμίσουν τους μεγάλους αγώνες, την ανθρωπιά μας έρχονται να αναδείξουν την ακρωτηριασμένη. Άραγε θα υπάρχουν ξανά τέτοια πρόσωπα, τέτοιοι μυθικοί χαρακτήρες που παλεύουν […]
Απόστολος Θηβαίος | Εγώ κοιτούσα
Μια ιστορία που δεν τα κατάφερε “Τριγύρω έπεφτε μια θανάσιμη σιωπή”. Μα πέρα από τούτη τη φράση που περίμενε μονάχη της πάνω στο λευκό χαρτί, δεν υπήρχε τίποτε περισσότερο. Θαρρείς πως μόλις ακούγονταν αυτές ακριβώς οι λέξεις, ο νους του σκορπούσε και η ιστορία που ‘χε σκοπό να σκαρώσει πήγαινε περίπατο. Στην αρχή έριξε όλο […]
Αταίριαστα και όμως
[…στο μουσικό φόντο, τα τραγούδια που αγαπήσαμε. Στο κάδρο των μικρών ιστοριών κάποιων άλλων εποχών…] Τ’αρχαγγελικά Νίκος Ξυλούρης 7 Ιουλίου 1936 – 8 Φεβρουαρίου 1980 “Η φύση να γίνεται ψυχή”, έγραψε ο Κωστής Παλαμάς πίσω, στις αρχές του παλιού αιώνα. Και ύστερα λησμονήθηκαν τούτα τα συναξάρια. Και πέρασε ο καιρός και ήρθαν άλλα χρόνια. Νερό […]