Αντώνης Τσόκος

Ερωτεύτηκε το είδωλο της κοπέλας στο τζάμι του βαγονιού. Η ίδια, του ήταν εντελώς αδιάφορη. Το κινούμενο γυαλί κρατά την ουσία του ανθρώπινου σώματος. Άγχος και ιδρώτας βαραίνουν αποκλειστικά τον κάτοχό του. Τα είδωλα απαλλάσσονται από κάθε μορφή ιδιοκτησίας. Σπανίως ενοικιάζουν ολόκληρο το σώμα. Συνήθως αρκούνται σ’ ένα δυο μέλη. Αν και καταλαμβάνουν χώρο στην […]

Καταψηφίζαμε τον ήλιο. Ασταμάτητα. Ώσπου έδυε απ’ το θρόνο του. Φορούσαμε τ’ αδίστακτα απογευματινά χαμόγελά μας, ρυθμίζοντας τους χτύπους της καρδιάς στο αυτονόητο. Ανοιγοκλείναμε τα καλοκαιρινά μας μάτια με ένταση πρωτόγονη, προσβάλλοντας βάναυσα τη σιωπή των ενηλίκων. Είχαμε όλοι γεννηθεί απόγευμα, έξω από ένα ψυγείο με ΑΣΤΥ παγωτά. Οι ανάσες μας, μύριζαν γρανίτα λεμονιού. Στα […]

Τη συναντούσε σπάνια. Κάθε φορά που την έβλεπε, την ερωτευόταν. Στο μεσοδιάστημα, ξεχνούσε την ύπαρξή της. Δεν του έλειπε ούτε εκείνη ούτε το σχήμα των ματιών της. Το πρώτο βράδυ που θυμήθηκε πως ήταν ερωτευμένος μαζί της, ονειρεύτηκε τον καρπό του αριστερού χεριού της. Το δεύτερο βράδυ ένιωσε το χέρι της να του ανακατεύει το […]

Ήμασταν εκεί. Με τα δάχτυλα ανάμεσα στα μαλλιά. Τα χείλη στο χείλος των φιλιών. Στο πεζοδρόμιο τα δέντρα ξήλωναν τις πλάκες. Οι περαστικοί σκόνταφταν κι άνοιγαν τρύπες στα παράγωνα κεφάλια τους. Το αίμα ωρίμαζε σαν άγουρο βερίκοκο. Οι ανοιχτές τέντες έγδυναν τον ήλιο κι έφτυναν σκιές στα προστατευόμενα καφενεία. Οι θαμώνες, νεκροί από χρόνια, αναπαύονταν […]

Άνοιξε διστακτικά το δεξί μάτι. Απότομα, το αριστερό. Εισέπνευσε μια γερή γουλιά οξυγόνο. Φούσκωσε τα μάγουλά του με τον αέρα που εξέπνευσε ο Λούις Άρμστρονγκ στην τρομπέτα του. Άδειασε τα χνώτα του στο τζάμι, άφησε το δάχτυλό του να ζωγραφίζει ένα ατμόπλοιο και αναχώρησε για τη ντουλάπα. Φόρεσε το μπεζ κουστούμι με τον καρό γιακά. […]

Δημόσιο ψυχιατρείο. Ο Α. στο πρεβάζι του παραθύρου ακούει με προσοχή το κενό. Αναζητώντας τα άνω άκρα του, μονολογεί διακριτικά. Ξέχασα τα χέρια μου στο τρόλεϊ. Ποιός ξέρει που θα καταλήξουν; Πως θα τους συμπεριφερθεί ο καινούργιος τους ιδιοκτήτης; Τα απολεσθέντα χέρια μου πιθανόν να βρίσκονται σε σώμα διαρρήκτη. Τη στιγμή αυτή, μπορεί να σπάνε […]

Πρόλογος Μια αμύθητα αισιόδοξη κοπέλα έπεσε απ’ τον ουρανό στο μαξιλάρι μου. Φορούσε λευκό ψάθινο καπέλο και μπλε σατέν φόρεμα. Μου φάνηκε μυστήρια στο βλέμμα. Τη ρώτησα, από τόσους έμπειρους ονειροβάτες πώς ξέπεσε στο εμπριμέ μου μαξιλάρι. Έμεινε βουβή να ξύνει το κεφάλι της πάνω από το καπέλο. Δείγμα επικίνδυνα ευφυούς ανθρώπου. Την ξαναρώτησα. Μήπως […]