Ο Άγγελος της ελληνικής ποίησης Άγγελος Σικελιανός, με μια ιστορία […και στο φόντο, wild is the wind, που στριφογυρίζει τις σελίδες για να ταξιδέψουν παντού οι λέξεις…] Ο γέρος καθόταν πλάι στη φωτιά. Ήταν Μάρτης μα θαρρείς και ο χειμώνας θυμώνει και επιμένει με κάτι τρομερές παγωνιές που σου θολώνουν το χνώτο. Πέρα από το […]
Νίκος Ι. Τζώρτζης | Δύο ποιήματα
I ΡΙΖΕΣ Άνθη σαρκοφάγα είναι τ’ αγγίγματα που έχουν για ρίζες ερωτευμένα δάχτυλα. II ΣΗΜΕΙΟ ΕΠΑΦΗΣ Εσύ κι ο κόσμος, κι εμβόλιμα το ποίημα, για να ενώσει, ή το αντίθετο, δύο ξένα σώματα. Ή αρμός ή χάσμα ανάμεσά σας. Ο Νίκος Ι. Τζώρτζης κατάγεται από την Κριτσά. Γεννήθηκε στον παρακείμενο Άγιο Νικόλαο […]
Απόστολος Θηβαίος | Βαβυλώνα
Ο Τζακ, η Μαλβίνα και οι άλλοι Jack Ο δρόμος ξέρει, λένε οι σοφοί αυτού εδώ του κόσμου. Για αυτούς δεν αλλάζουν εύκολα τα πράγματα. Για αυτούς η οδός Μπιτς διαθέτει τη δική της γλώσσα, τη δική της θέληση, τα ανώνυμα πλήθη της, τα πρωινά που καίγονται στον ήλιο και κάτι νύχτες, σχεδόν μεσογειακές. Τι […]
Μια παγκόσμια ημέρα και δυο ιστορίες
[…στα ηχεία, Birds of a Feather και “ποτέ μου, ούτε μια φορά δεν σκέφτηκα, πως είμαι καλύτερα μόνος, πως θα τα κατάφερνα καλύτερα, δίχως εσένα”…] Οι Χαιρετισμοί ή αλλιώς Οι νύχτες της Μαίρης […χαῖρε ἡδύπνοον, κρίνον Δέσποινα, πιστοὺς εὐωδιάζον· θυμίαμα εὔοσμον, μύρον πολύτιμον…] Ψαλμός, Α’χαιρετισμοί Πάει καιρός που ταξιδεύει. Μπορεί επισήμως ο καθένας πια να […]
Απόστολος Θηβαίος | Το Φρέαρ του Μεσολογγίου
η προσευχή της άνοιξης σαν μπαίνει πρώτη φορά στο Μεσολόγγι Ο Μάρτης ανήκει για πάντα στο Μεσολόγγι. Επειδή, τέτοια άνοιξη δεν αντάμωσε αυτός εδώ ο τόπος. Μιλούν για εκείνη τα θεωρήματα της ψυχής μας, τα συλλογικά. Οι φυλλάδες και τα συγγράμματα για την αξία των ιδεών, θα δανειστούν λίγη από τη δόξα του καιρού. Και […]
Νεκτάριος Μπέσης | Όσο κρατάει ένα χρώμα
Ίσως να ήταν όλα αληθινά, όπως τα ανθισμένα δέντρα, σε εκείνο το νεκροταφείο, θυμάσαι; Όσο κράτησε το χρώμα μας, το πραγματικό μας τραγούδι, που μιλούσε για ανθρώπους που ενώ μεγαλώνουν, ακόμα περιμένουν να γίνει ένα θαύμα. Δεν βρήκαμε τα μυστικά στην μουσική, το χέρι που μας έφερε τα όνειρα, πνίγηκε μέσα σε μια λίμνη από […]
Γρηγόρης Σακαλής | Κηφήνες
Κάποιοι παρασιτούν στο κοινωνικό σώμα. Είναι οι κρατικοδίαιτοι αξιωματούχοι οι εξοχότατοι ιεροφάντες και ραβδούχοι ντυμένοι στα χρυσά είναι φορτωμένοι με λόγια και με υπερχειλίζουσα αυτοπεποίθηση αφηγούνται παραμύθια στο δύσμοιρο λαό να σώσει την ψυχή του να πάει στον παράδεισο στον ουρανό κι εδώ κάτω στη γη να τον αρμέγουν κανονικά οι φοροεισπράκτορες για να ζουν […]
Αργύρης Κόσκορος | Λειβαδίτης
Κάποιοι, με καλή ίσως πρόθεση αλλά χωρίς να τον ρωτήσουν, χάραξαν στο σοβά του μισογκρεμισμένου τοίχου πίσω από την περίφραξη του Αρχαίου Θεάτρου, το πρόσωπό του να κοιτά στοχαστικά, απέναντι απ’ τον στενό πεζόδρομο, τους θαμώνες της “Κλίμακος” καθώς πίνουν τον πρωινό τους φρέντο ή το βραδινό μοχίτο. Είναι όμως τέτοιο το ρεπερτόριο του καφέ-μπαρ […]
Δημοσθένης Μιχαλακόπουλος | Για κάτι τέτοια
Ο από πάνω ξυπνάει πριν από μένα Μ’ έναν κουβά πιάνει νερό απ’ το μαξιλάρι του Νίβεται Πίνει Ποτίζει Λοιπόν το σκοινί του φτάνει ως εδώ Στις ξηρασίες βάζει χέρι στα δικά μου αποθέματα Θα μπορούσα να μην επιτρέπω την άντληση Μια και καλή ν’ αλλάξω θέση στο κρεβάτι Ή να ξυπνάω πρώτος Όμως τι […]
Άγγελος Ερατεινός | Σαντορίνη – Σάντα Ειρήνη
Ανθεί σε σώμα σκοτεινό φρύδι λευκό η καλντέρα με τρούλους και ανοίγματα γαλάζιο τ’ ουρανού της Ο Άγγελος Ερατεινός γεννήθηκε στη Χίο το 1950. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Κινάθισμα (1982), Της Καρδιώτισσας (1988), Το σκοτάδι πίσω (2017), Στίχος με στίχο (2019), Ενδοχώρας Αμάραντα (2023).