blues alley

«Σταθείτε κύριοι, σταθείτε!» Ήρθαν όταν δεν τους περίμενε κανείς. Κυρίως εγώ που ένιωσα πως ο κόσμος που είχα φτιάξει γκρεμιζόταν, καθώς πλησίαζαν στην γωνιά μου. Έσφιξα τα δόντια, έτοιμος να μιλήσω για μένα σε αυτούς τους κυρίους. Ζούσα για χρόνια μες στο πλήθος, μα κρατούσα το καλύτερο κομμάτι για τον εαυτό μου, για σένα.  Τώρα […]

«Ξέρεις, ο Σον δεν πέθανε» «Και τι δεν έχω κάνει για να ζήσω. Να΄ξερες τι έχω κάνει για να κρατηθώ όρθια», είπε η Μαίρη και η φωνή της πνίγηκε. Το περιτύλιγμα του δρόμου που θα γυαλίζει για χρόνια κατάλαβε όλο τον χώρο μες στο γαλάζιο μου στενό. Θύμιζε τ΄άστρο που προδόθηκε ή μια λάμψη του […]

Όλα Πλουσιοπάροχα! Δυο δάκρυα, αυτό ήταν ή μου φάνηκε. Όλα πίσω από το τζάμι γαλάζια. Για την Μαίρη ο Σον ξημέρωνε σε κάθε γωνιά της πολιτείας. Θα πουν κάποτε για εκείνη, πως αγάπησε πολύ και πως πνίγηκε στο τζιν.  Κρατημένη από το τίποτε του εαυτού της με το ΄να της χέρι ακολουθεί τη γραμμή του […]

[…Αυτό είναι το πρώτο μέρος της ιστορίας του Σον και της Μαίρης. Κυρίως της Μαίρης, μια και ο Σον δεν τα κατάφερε. Έπρεπε λοιπόν, να ζήσει μονάχη της. Και τα κατάφερε καλά. Όχι δίχως ήττες βέβαια ή φτηνό μπέρμπον, όχι, δεν θα μπορούσε. Ένα φεγγάρι ερχόταν στο γαλάζιο μου στενό και έτσι γνωριστήκαμε, μα γρήγορα […]

Μες στο γαλάζιο φέγγος, το αχάραγο, ξεχωρίσανε οι διαβάτες του φονιά το σώμα. Κρεμιόταν με τον λαιμό του σπασμένο. Είπαν για αυτόν, χρόνια μετά τα ειλητάρια τα καμωμένα από περγαμηνή και δέρμα, από πάπυρο και από χαρτί. Έκτοτε δείπνα μυστικά και προδοσίες  καλύπτουν τα τελευταία ίχνη της ανθρωπότητας που καταπιάνεται με το δύσκολο και απαιτητικό […]

παλιά ιστορία σε γαλάζιο φόντο Απόψε φορώ τα καλά μου. Ένα κάπως ντεμοντέ κατάμαυρο, βραδινό κοστούμι. Μου πέφτει κάπως μεγάλο μα δεν θα μπορούσα να βρω κατάλληλο ένδυμα για την περίσταση. Το ραντεβού είναι κανονισμένο εδώ και αιώνες.  Το κορίτσι θα φανεί εκεί γύρω στις εννιά. Ανοιξιάτικο, με ένα πελώριο, κρεμασμένο χαμόγελο. Τι να τα […]

Μίλτος Σαχτούρης Στα στενά της πόλης κυλά η ανθρωπότητα. Ένα τσούρμο παιδιά ξεχύνονται και χαλούν τον κόσμο. Κάποιος περαστικός αναρωτιέται τι τάχα να γυρεύουν και ρωτά ένα από τα παιδιά. Η καρδιά εκείνου του αγοριού είναι αγνή, ψέμματα δεν μπορούσε  ακόμη να πει. Καρφί δεν του καίγεται για την πολιτεία. «Εμείς, κύριε, κυνηγούμε έναν τρελό […]

Ορισμοί και αφορισμοί Η ανακοίνωση το ‘γραφε καθαρά. Σήμερα τα αποκαλυπτήρια της κεραμικής τοιχογραφίας. Έχει τοποθετηθεί στον βορινό τοίχο του σφραγισμένου μεγάρου στην απάνω πλευρά του γαλάζιου μου στενού. Μέχρι χθες τίποτε το αξιόλογο δεν θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς σε εκείνον τον τοίχο. Μα ο νεαρός καλλιτέχνης που επιστρατεύθηκε λογάριασε για πλεονέκτημα την ευρεία […]

Να δεις πώς γεμίζουν τα μπαλκόνια και πώς οι αφισοκολλητές, συνεργεία ολόκληρα, με επιδέξιους σαλταδόρους, ντύνουν την πόλη με την μορφή του αξιοσέβαστου υποψηφίου. Λίγα σύννεφα και ένα λευκό περιστέρι στο βάθος, σε μια γνώριμη σκηνογραφία, δοκιμασμένη. Εκεί που άλλοτε αγαπιούνται περισσότερο τα απογεύματα θα στηθεί όπως πάντα το μεγάφωνο. Και από εδώ θα ξεκινήσει […]

  Μπετίνα Φραβασίλη ονομαζόταν ο αδικαίωτος έρωτας του Γεωργίου Βιζυηνού. Η άρνησή της στον μονόπλευρο έρωτα του ευαίσθητου καλλιτέχνη, στάθηκε η αφορμή για την ψυχική του κατάρρευση. Ο Βιζυηνός θα πεθάνει στο ψυχιατρείο, συνεπεία εξαντλήσεως. Γεννιέται στις οχτώ του Μάρτη του 1849, αλλάζοντας την ατμόσφαιρα στην λογοτεχνία μας. Απόψε φάνηκε στο γαλάζιο μου στενό, με […]