blues alley

Μια ιστορία θαλασσινή, με έναν αλλόκοτο γαλάζιο ουρανό, γεμάτη καταιγίδες και ριπές ανέμου. «Αν υπάρχει Θεός εκεί έξω, ας μου χαρίσει ακόμη λίγη ώρα. Δεν ζητώ πολλά, έτσι δεν είναι;»   Και το καρυδότσουφλο πότε εδώ και πότε εκεί, παίζοντας με την πυξίδα του απάνω στις κορφές των κυμάτων. Το Οδησσός ΙΙ είχε ξεκινήσει από […]

Χριστουγεννιάτικη ιστορία με ευτυχές – ποιος το ξέρει άραγε αν είναι έτσι; – τέλος Χαιρετήθηκε με τους φίλους, λιγότερο εγκάρδια φυσικά, με τους απλούς γνωστούς. Τον φαρμακοποιό, τον ιδιοκτήτη του καθαριστηρίου που τόσα χρόνια καθαρίζει τα άπλυτα του, τον μανάβη που δεν τον συμπαθεί και πολύ και τέλος τον λαχειοπώλη. Με αυτόν τους συνδέει μια […]

για να μάθει κανείς την αγάπη, κυρία Ρότζερς θα πρέπει να διδαχτεί όλες του κόσμου τις αιωνιότητες. Τότε, είπε ο ποιητής, αποκαλύπτεται τάχα, η ομορφιά που μας διαφεύγει   Οι δυο τους στέκουν ακίνητοι μες στην γιορτινή πολυκοσμία. Είναι δυο αδειανά παλτά, έτσι όπως περιμένουν, άγνωστο τι, στην άκρη του δρόμου. Δεν μιλούν, μονάχα κοιτούν […]

[…σαν κλάμα μακριά από παραλία…] Ντος Πάσος   Άνοιξε με τα κλειδιά που είχε χάσει. Τώρα κάνανε για όλες τις πόρτες. Πρώτα η μυρωδιά και η καπελιέρα με τα βιβλία που δεν διαβάζει κανείς πια. Προχώρησε στην κουζίνα, τα βρήκε όλα ίδια. Μόνο τα πορτραίτα λείπανε, εκεί και το ραδιόφωνο, εκεί ένα χαρτί με δυο […]

για εκείνους που όλα τα χάσανε «Η Κοραλία», οι άλλοι σάστισαν σαν χαμήλωσε τα μάτια του. Οι παρέες που ήταν σκόρπιες και γελούσαν μεταξύ τους συγκεντρώθηκαν γύρω από τον φίλο. Είχε χλωμό το πρόσωπό του και αν η λύπη είχε μορφή θα ήταν η δική του. Επειδή καμιά φορά τα πράγματα αντλούν τις μορφές τους […]

Στην αρχή , όταν ο κύριος Χαρτ με πλησίασε νόμιζα πως θα με διώξει. Άντε δίνε του, ίσως καμιά κλωτσιά, αθέλητα, όχι από σκοπό. Θα νόμιζε πως είμαι κλέφτης και άλλωστε ποιος νοιάζεται αν ο ένας κλωτσάει τον άλλον. Η βιτρίνα να ‘ναι καλά. Όμως ο κύριος Χαρτ είχε αλλιώτικο σκοπό, θετικό που λένε. Μου […]

[…τόσο ανεπιφύλακτα τόσο ακατάλυτα είμαι μόνος…] Ζενέ   Βαρύ τσιγάρο που ‘ναι απόψε ο ουρανός, είπε και λούφαξε.  Ο άλλος κοίταξε πέρα, σαν να ‘χε μεταβληθεί στον οιωνοσκόπο που διαβάζει τα σημάδια για αιώνες δίχως να μπορεί να δώσει την ετυμηγορία του. Δεν είπε τίποτε, δεν αποκρίθηκε και αυτό έκανε τη μοναξιά του άλλου πιο […]

Σκακιστική πρόζα σε γαλάζιο μινόρε Είχε ξεμείνει στην άκρη της σκακιέρας. Εμπρός του λάμβαναν χώρα σημεία και τέρατα. Άλογα νεκρά και αξιωματικοί θανάσιμα πληγωμένοι και πυργοδέσποινες αλαφιασμένες με ξέπλεκα μαλλιά να ρωτούν τη μοίρα δίχως απόκριση. Είχε κρατηθεί , ποιος ξέρει από τι σπάνια τύχη, μακριά από εκείνο το σφαγείο. Μόνο όταν πια είχαν συντριβεί […]

«μια ιστορία από εκείνες που φανερώνουν τις απλησίαστες δυνάμεις του σύμπαντος, Κλαιρ»   Το σπίτι ήταν έτσι ακριβώς όπως το είχε φανταστεί. Ένα μέγαρο με γκρεμισμένα αετώματα και αρκετό παρελθόν. Τώρα πια δεν ήταν βεβαίως σπίτι, μα είχε κρατήσει κάτι από την παλιά του δόξα. Σήμερα στεγάζει το άσυλο του Χριστού που κάνει ότι μπορεί […]

φαντάσου μες στην γαλάζια καρδιά μιας έκρηξης     Blasted, ή αλλιώς το επίμονο χτύπημα του κεραυνού επάνω στην φτερούγα και ο βυθός   Η πρώτη βροχή έρχεται πάντα διακριτικά. Μια άνοιξη όταν κανείς δεν την περιμένει ξεπλένει τις ζωές μας και ύστερα ταξιδεύει, δεν έχει ηλικία η βροχή λένε τα σοφά βιβλία του κόσμου.  […]