blues alley

Το ιδιοφυές δόγμα μιας αγάπης   Η Ρόζι η πριτσιναδόρισα δεν είναι πάνω από είκοσι χρονών. Το όνειρό της ήταν πάντοτε μια θέση τρυφερή μες στο μεγάλο, αμερικάνικο νοικοκυριό. Ίσως να τα κατάφερνε αν δεν ήταν ο έρωτας που έκανε την καρδιά της κουρέλι. Ίσως να τα κατάφερνε αν εκείνος ο βίαιος χωρισμός δεν σκότωνε […]

Εργάκι απατηλό, δίχως ελπίδα που παίζεται από συνήθειο,  όπως κανείς ερωτεύεται παράφορα και έπειτα το ανάπτυγμα γκρεμίζεται. Εργάκι αυτού του κόσμου, μικρό ισοδύναμο κάποιου Σεπτέμβρη, πρώτη, ΄39. Έκτοτε το γαλάζιο μου στενό δεν το αγαπώ το ίδιο. Ίσως γιατί τα καλύτερα κορίτσια ταξίδεψαν. Τόνια, Φρίντα, Κατερίνα, Ελένη. Τρυφεροί μου χαρταετοί.   [Δυο γυναίκες συζητούν μες […]

Ωδή στον Albert Andre Nast, Μια δύναμη έμψυχη Και αντίθετη Σε αυτόν τον Μαρτυρικό αιώνα   Ο ιατρός Albert Andre Nast ακούει την καρδιά ενός παιδιού. Μες στην γαλήνη του Chelles που παραμένει ένας τόπος ειρηνικός, μακριά από τα φώτα και τον θόρυβο του Παρισιού, μαθαίνει να ξεχωρίζει τον θόρυβο που κάνει η ψυχή ενός […]

Αυτοσχεδιασμός για χάρη της Ινές που με ένα φιλί όλα τα δόξασε, που τίποτε δεν ζήτησε και χωρίς λόγο απόψε, αποφάσισε μες στα χαρτιά μου να υπάρχει   Την νύχτα οι πικρές καρδιές γράφουν λέξη προς λέξη ένα λιμπρέτο για την πόλη. Μοιράζουν τους ρόλους, φροντίζουν την σκηνογραφία, στήνουν παραπήγματα μες στο σκοτάδι που παριστάνουν, […]

Με αφορμή το έργο Ο Περσέας με το κεφάλι της Μέδουσας, 1545–54, Φλωρεντία, Loggia dei Lanzi. Και δίχως ίχνος αναφοράς στον έκλυτο, τον γεμάτο ηδονές βίο του ανεπανάληπτου δημιουργού που εθεάθη απόψε τόσο αναπάντεχα στο γαλάζιο μου στενό.  Το γράμμα έφθασε σαν είχε πέσει η νύχτα. Οι δρόμοι είχαν αδειάσει, ολόκληρο το δουκάτο ήταν ένας […]

  (Ποίημα γραμμένο με κόκκινη κιμωλία στον βορινό τοίχο του γαλάζιου μου δρόμου. Διασώθηκε μες στις γραπτές τις μαρτυρίες, αφού πολύ λίγο μετά μια καταρρακτώδης βροχή όλα τα χάλασε, όλα τα σκέπασε και η κόκκινη κιμωλία μεταμορφώθηκε στο πορφυρό ποτάμι που λερώνει των περαστικών τα βήματα. Ήταν αφιερωμένο στον Charlie Brown εκείνο το ποίημα, που […]

Αποσπάσματα από το ημερολόγιο Απεργίας του Μπόμπι Σαντς   Ο Μπόμπι Σαντς κατέληξε μετά από απεργία πείνας στην φυλακή Μέιζ πριν από ακριβώς, σαράντα χρόνια. Ντυμένος την καλή του κουβέρτα, μπροστάρης ενός ολόκληρου κινήματος κέρδισε το στοίχημα της αιωνιότητας, ζητώντας μόνο καλύτερες συνθήκες διαβίωσης για τους συγκρατούμενούς του. Ο θάνατός του επήλθε την 5η Μαΐου […]

Σπάραξε για Εκείνον μα ήταν πλέον αργά. Οι στρατιώτες τον είχαν πάρει, τον περίμεναν γκρεμοί. Θα τον σώσουν οι νωπογραφίες και τα φρέσκο που μιλούν σήμερα για αυτόν με μια αίσθηση δοξαστική. Για αυτόν που θέλησε ολόκληρη την φιλία για τον εαυτό του και με την αγάπη, πλήρωσε την βλασφημία ετούτη, ούτε λόγος. Για αυτόν […]

Στο σώμα της λουτροφόρου κάποιος έγραψε την σοφή εκείνη ρήση «Ἅιδα μόνον φεῦξιν οὐκ ἐπάξεται» Καημένη Αλκμήνη, Για σένα τα ρητά,  Για σένα και το νερό που σώθηκε   Η Αλκμήνη είναι πολύ λυπημένη και η καρδιά της πάει να σπάσει. Οι δύσκολες μέρες έχουν πια περάσει όμως ο νους της ακόμη ταξιδεύει σε όλα […]

Anna Coleman Watts Ladd, το όνομά της απόψε παντού μες στο γαλάζιο μου στενό   [Η Αμερικανίδα Anna Coleman Watts Ladd γεννήθηκε το 1878 στο Μάντσεστερ της Μασαχουσέτης και έφυγε για πάντα από τούτο το θέατρο το μακρινό 1939, πριν ο δεύτερος, παγκόσμιος πόλεμος την πληγώσει βαθιά. Βλέπετε αυτή η Αμερικανίδα που και εγώ την […]