blues alley

Αμερικάνικα Παραμύθια Με αβέβαιο τέλος Ο κύριος J έστρωσε μια τυχαία μπροσούρα στο παγκάκι. Έφαγε το κολατσιό του κοιτάζοντας εκείνη την φέτα της πόλης που φαίνεται από το γαλάζιο μου στενό. Ξεπροβάλλει ανάμεσα στην λεωφόρο και το εγκαταλελειμμένο μέγαρο που έκανε στίχο κάποιος ποιητής, ίσως τον θυμάστε, ίσως έχετε μια στάλα φαντασία ακόμη.  Ονειρεύτηκε για […]

© László Moholy-Nagy Πείτε μου, τι έγιναν τόσα πράγματα. Τόσες μυρωδιές, αισθήσεις, θυμοί, δειλιάσματα και υπεκφυγές, γνωρίζετε τι να ‘γιναν; Μέχρι χθες, είχα στην τσέπη μου μερικές, όμως από σήμερα το πρωί, όλα είναι ένα βουνό πνιγμένο μες στην σιωπή. Και η μυρωδιά του νεκρού χάθηκε και εκείνη, που ξεφλούδιζε μέρες τώρα μαζί με τον […]

Blue σκετς  «Και εσείς για ψυχανάλυση; Αφού δεν λύνεται τίποτε, αφήστε τα. Εμένα που με βλέπετε, επισκέπτομαι το ιατρείο τρία χρόνια. (χαμηλόφωνα) Φοβάμαι την αταξία. Για να καταλάβετε λοιπόν, προχθές νοσηλεύτηκα επειδή λέει, άφησα τα κλειδιά μηχανικά και ο ήχος του βάζου δεν ήταν εκεί. Και όλα έλειπαν ή καλύτερα ζούσαν πια στο σκοτάδι και […]

[…και η πόλη Μοιάζει γενικώς Τάφος οικογενειακός…]  Κ. Λαχάς «Τυμβωρύχος»    […Στα περιβόλια κρύβονταν πάντα τα πιο παράξενα όντα. Πλάσματα του παραμυθιού, υγρασίες, πράγματα φανταστικά, σκιές που ποτέ δεν προλαβαίνεις να ξεχωρίσεις. Αιώνια θα είναι η δόξα και η δροσιά τους…] Ο Φλωρεντινός di Cosimo, γνωστός και ως «Bronzini», λόγω του μελαχρινού του δέρματος, που […]

Φανταστείτε, πως ο Μακ «το μαχαίρι» παντρεύεται μυστικά την Πόλυ, δίχως ο πατέρας της, αφεντικό της τοπικής κλεφτουριάς να έχει ιδέα. Κάπως έτσι στήνεται η πλοκή της όπερας της δεκάρας που έκανε τόση εντύπωση στην εποχή της και υπήρξε ολοφάνερα η πιο αντιπροσωπευτική εκδοχή ενός κόσμου που έμελλε να αλλάξει βίαια τις σελίδες στο μεγάλο […]

Απόψε κάποιος παράτησε ένα μικρό, ξύλινο τραπέζι, απ΄εκείνα τα ανοιγόμενα στην άκρη του στενού μου. Το άφησε ευλαβικά, σαν να μην ήθελε να το εγκαταλείψει και μια δύναμη ανώτερη επενέβαινε και ρύθμιζε την μοίρα. Αυτά τα τραπέζια ονομάζονται pliant και εξυπηρετούν τόσο πολύ όσους τα καλοκαίρια εργάζονται στους κήπους και τις αυλές. Αυτοί, οι προνομιούχοι […]

Άνθος που φύεται μες Στα άγρια μαγαζιά  Μπήκε στο μαγαζί με ύφος κάλπικου καιρού. Για αυτό κανείς αξίζει να αγαπά την τέχνη, για κάτι τέτοιες παράταιρες συνθήκες. Η ορχήστρα έπαιξε ένα ρεφραίν, έτσι για αναγνώριση και ένδειξη σεβασμού, πράγμα συνηθισμένο ανάμεσα στους ανθρώπους της νύχτας. Ελίχθηκε μες στα τραπέζια βγάζοντας το καπέλο του με τρόπο […]

Τι να΄γινε Εκείνο το λευκό σου Πουκάμισο Τα ανοιξιάτικα βήματα Μες στην σάλα Τι να΄γιναν   Απόψε κάτι παράξενο συνέβη. Όλοι οι φίλοι, πρόσωπα χαμένα εδώ και δεκαετίες συγκεντρώθηκαν έξω από το κινηματοθέατρο. Φορούσαν τα καλά τους, κολλαρισμένοι οι γιακάδες, μια ομορφιά σχεδόν διάφανη πλημμύριζε τον κόσμο. Τα τηλέφωνα που πεθαίνουν τόσα χρόνια μες στους […]

Απόψε η πόλη είναι έρημη. Τα παιδιά είναι γαντζωμένα στα τρανζίστορ, η ανάσα τους είναι κομμένη. Σε λίγη ώρα μέσα από την καρδιά της Ρώμης θα  γεννηθεί ο καινούριος, ποδοσφαιρικός βασιλιάς. Οι φίλαθλοι πανηγυρίζουν στις κερκίδες, φωτογραφίζονται μαζί με τα κορίτσια τους και κανονίζουν στοιχήματα για τον νικητή. Αν ποτέ ακούσεις όσα έχουν να πουν […]

Μια μέρα σαν και αυτή, μόλις εκατό πενήντα τρία χρόνια πίσω κάποιος Κρίστοφερ Σολς λαμβάνει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για μια καινούρια ανακάλυψη, την γραφομηχανή. Τώρα πια   μπορεί κανείς να γράψει μερικές σελίδες από τις πιο ευφάνταστες ιστορίες, χτυπώντας δυνατά τα πλήκτρα της. Μπορεί να συντάξει δυο, τρεις ή και περισσότερες σελίδες κοιτάζοντας από το παράθυρό του […]