blues alley

Για κάθε Νίκο που εκεί έξω προσπαθεί και κυρίως, μας ανέχεται και ζωγραφίζει   Απόψε το γαλάζιο μου στενό φοράει τα καλά του. Τα καλοκαιρινά του. Που σημαίνει πως από απόψε το γαλάζιο μου στενό θα ξεχωρίσει ανάμεσα σε κάθε αδιάφορο στενό αυτής εδώ της πολιτείας με τα κλειδωμένα σπίτια. Θα μεταμορφωθεί μες σε μια […]

Όλοι οι ποιητές που αγαπώ κοιμούνται βυθισμένοι. Τα ποιήματά τους αντέχουν ακόμη όμως οι ίδιοι φορώντας τα κολάρα τους, μαζεύονται όταν εσύ και εγώ δεν μπορούμε πια να τους νιώσουμε, μαζεύονται στα φανταστικά καφενεία της 3ης Σεπτεμβρίου. Πλάι στα σκονισμένα πικ απ, πίνουν σιωπηλοί όσο τριγύρω κολυμπούν οι στίχοι. Πριν το χάραμα, μες σε συμφωνίες […]

Με μια ιδέα γαλάζιου φώτισα εκείνους τους ανθρώπους που οι σύγχρονες ανάγκες λησμονούν. Άφησα τις πλατείες να βογκούν όπως στα τραγούδια, τις άφησα να πουν την ιστορία τους. Από την πλατεία Ελευθερίας ως το γαλάζιο μου στενό, πρόβαλε μια σειρά από κίτρινα άστρα. Τα άφησα και εκείνα να πουν την ιστορία τους, την στιγμή που […]

|Και να σου είμαι Για πάντα Υποταγμένος| Ν. Χριστιανόπουλος   Στο φόντο γαλάζια δόξα ή αλλιώς σκληρή μοναξιά, φτιαγμένη με κάθε γραμμή, με κάθε σιωπή. Και στην πρώτη γραμμή, αμυνόμενος, φλεγόμενος, κυνικός, κάποιος που έζησε την εποχή του προτού την γνωρίσει, ο Μάνος Χατζιδάκις απέναντι στην νεοελληνική αγέλη. […Διότι ο έρωτας συνιστά μια πράξη ελευθερίας, […]

Έπεφτε γαλάζιο το σκηνικό. Ο έρωτας μεσολάβησε. Είχαν οι δυο τους μια όψη τρικυμιώδη, δεν άνηκαν σε αυτόν εδώ τον κόσμο. Όλα μίκρυναν, τόσο πρωτόγονη, τόσο ιερή ήταν εκείνη η συναλλαγή τους. Καμία τέχνη, δεν είπε τίποτε. Μόνον η φωτογραφία, βουβό αρνητικό, παιδικό δωμάτιο ή αλλιώς, δωμάτιο ενστίκτων διέσωζε κάτι. Καμία άλλη τέχνη, δεν μίλησε. […]

«Κιτρινιωπή Σκοτεινιά» Nabokov, «Mary»   Μικρές, γαλάζιες τραγωδίες Από εδώ ως την λευκή ζαρντινιέρα με τα αποτσίγαρα και τα σκουπίδια θα είναι η αμμουδιά της Επιδαύρου. Ως το άνοιγμα του γαλάζιου μου στενού θα βάλω την θάλασσα, με ένα μοναχικό παρασόλι και τον ήλιο χυμένο στα νερά. Το καλό με τις φαντασιώσεις συνίσταται στην δυνατότητα […]

Γαλάζιες Κυριακές Από τα σκόρπια παραμύθια Που στυλώνουν Το αληθινό μέγεθος Αυτού εδώ του κόσμου Το σημείωμα το έγραφε καθαρά. Θα πρέπει να κατηφορίσεις ως τα Χαυτεία και εκεί θα βρεις αυτό που γυρεύεις. Αμέσως συλλογίστηκε τον ομηρικό Οδυσσέα που φθάνει ως τον κόσμο των νεκρών για να πάρει μια απάντηση στην μεγάλη φιλοδοξία του. […]

Όλα συνέβησαν ξαφνικά. Το μόνο που απαιτήθηκε ήταν έρωτας. Και όλοι βάλανε τα δυνατά τους να έχει εκείνος ο τόπος μυρωδιά φωλιάς, να είναι μια αντιπροσωπεία της ζωής. Ένα γαλάζιο στενό, στην καρδιά της πόλης  που κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες κατορθώνει και επιβιώνει. Η ψυχή του είναι ανθρώπινη, οι μάχες του όλες χαμένες. Την κοιτούσα […]

Ο ουρανός της λίμνης Είσαι εσύ Ν. Καμπάς   Αν όλα ήταν όπως το ορίζει η συνήθεια, θα έρχονταν τώρα οι φροντιστές και θα έκαναν το γαλάζιο μου στενό να μοιάζει με ξέφωτο. Όμως η ιστορία είναι καταδικασμένη και οι φροντιστές καπνίζουν στα παρασκήνια και λένε, «καλύτερα πες την ιστορία σου, μα μην περιμένεις πολλά.» […]

νουβέλες που δεν μπόρεσαν ¥ Πιστός σαν σκυλάκι Ο Έντι ζει στις εργατικές κατοικίες, όροφος τρίτος, διαμέριμα 604, στο βάθος του διαδρόμου. Με την χαλασμένη κλειδωνιά, θα δείτε. Αυτά είπε ο μάντης στην κορυφή της σκάλας. Καθόταν σε μια ψάθινη καρέκλα και θύμιζε σε όλα του τις κινηματογραφικές φιγούρες που περιμένεις να βρεις εδώ πέρα. […]