blues alley

Γαλάζιο φως, κάμαρη φτωχική. Από κάτω η λεωφόρος που πεθαίνει και που καίγεται Η καλύτερη αρετή της είναι όταν σιωπά, με το πλήθος στην νησίδα, απελπισμένο και ανυπεράσπιστο. Και κάθε μέρα να κυλά προς την παλαιότητα, ένας δρόμος ολοένα και σοφότερος. Σκόρπια σπίτια, τρεμάμενα φώτα, δύσκολες ζωές και ευτυχία. Οι ανθρώπινες ζωές στεφανώνουν την λεωφόρο. […]

Κανείς δεν την πρόσεξε που σκαρφάλωνε τα τριημιτόνια της νύχτας. Μονάχα, χρόνια μετά, όταν πια είχε εμπεδωθεί η χαλασμένη μουσική, όλοι είπαν πως μια στραβή νότα ευθύνεται για τούτο το στενό που είναι γαλάζιο, για την καρδιά μου που είναι μισή. Η ορχήστρα πήρε την θέση της. Ποτέ ξανά μες στο γαλάζιο μου στενό δεν […]

Με αφορμή τον κύριο Ουίλλιαμ Μέηκπης Θάκερυ, κατά κόσμον mr Snob Το εξώφυλλο του βιβλίου ξεχώριζε σαν ασημένια ράχη ψαριού μες στο σωρό από τα σκουπίδια. Υπάρχει κάποιος λόγος που κάθε τέτοια εποχή σμάρια από αδέσποτα βιβλία περιφέρονται στα πεζοδρόμια της πόλης; Κανείς δεν το ξέρει. Το γαλάζιο μου στενό δεν θα μπορούσε να αποτελεί […]

Ως αύριο τριακόσιες χιλιάδες νέοι θα ταξιδεύουν ως την χερσόνησο της Κριμαίας. Για αυτούς αποφάσισαν άνθρωποι πίσω από πόρτες κλειστές. Μα δεν υπολόγισαν ποτέ πως πράγματα διόλου αναγκαία, όπως οι ίδιοι, θα τα σαρώσει ο άνεμος που από στιγμή σε στιγμή θα σηκωθεί πάνω από την άγρια ήπειρο. Έπεφτε γαλάζιο το ξημέρωμα πάνω στα πράγματα. […]

Οι νεκροί κοιμούνται με ένα γαλάζιο χρώμα μες στις καρδιές τους. Δεν διαφέρουν από εμάς. Συνεχίζουν να ζουν σαν αστοί πέρα από τρεις, απόκρημνους γκρεμούς.   Η αγάπη έχει τον τρόπο της να σκοτώνει, συλλογίστηκε. Σηκώθηκε, φόρεσε το καλό του, γαμπριάτικο κοστούμι και έκανε να βγει από το δωμάτιο. Έξω ο καιρός φυσούσε λυσσασμένα, σε […]

Γαλάζια ιστορία Βασισμένη σε μορφές γλυπτές, Αποκυήματα του μπρούτζου   Έγιναν τα αποκαλυπτήρια αργά το απόγευμα. Οι εκπρόσωποι του υπουργείου των τεχνών φόρεσαν τα καλά τους, φόρεσαν το πρόσωπο που παίρνουν πάντα μαζί τους σε αντίστοιχες περιπτώσεις και έλαβαν τις προκαθορισμένες τους θέσεις, έτσι που ο υπουργός των τεχνών να στέκει ολομόναχος στην κορυφή του […]

Η δε όνος είδεν άγγελο Ο Ντίνος Χριστιανόπουλος υπογράφει τους στίχους. Ο Μάνος Χατζιδάκις μελοποιεί την ποίηση του σπουδαίου Θεσσαλονικιού δημιουργού. Η Ντόρα Μπακοπούλου στο πιάνο και ο Ανδρέας Καρακότας να ερμηνεύει. Μα κανείς τους δεν υποψιάστηκε τι αξία μπορεί να αποκτήσει ένα τραγούδι χρόνια μετά. Όταν το αίσθημα του κινδύνου νικιέται από την ντροπή […]

Η βαριά βιομηχανία της ζωής, δουλεύει ακατάπαυστα εκεί έξω, θυμήσου Προϊστορικές σκέψεις, άγγελοι κομματιασμένοι, κατάμαυροι παγετοί. Και στο βάθος το γαλάζιο μου στενό, που αν ήταν παιδί δεν θα μεγάλωνε ποτέ, μια ευθεία αντίθεση θα αποτελούσε με όλα τα πένθη αυτής εδώ της εποχής. Πάντα στο τέλος του καλοκαιριού νιώθω μια ανεπαίσθητη μελαγχολία. Δεν με […]

Καμιά φορά αρκεί μια σκηνή, ένα φιλμ, ο ήχος της μουσικής και τα πράγματα ξαναβρίσκουν τις θεμελιώδεις τους σημασίες. Ο ρυθμός του πόνου σημαδεύει τις καρδιές και οι άνθρωποι με την απαράμιλλη απλότητά τους, μπορούν και μας διδάσκουν όσα και οι ποιητές. Ο βοηθός σκηνοθέτη ούρλιαξε σιωπή και όλοι κοιτάξανε στον ορίζοντα. Ο χορός των […]

Α’ Γαλάζιο Μέρος Τα καλοκαίρια  αφήνω το γαλάζιο μου στενό και φεύγω για τις αμμουδιές.  Κρατώ συντροφιά μου μερικά σκίτσα, θαλασσογραφίες.  Μα όχι τίποτε περισσότερο από αδόκιμες γραμμές που αφήνουν στο χαρτί όλη την δουλειά.  Μια μικρή συντροφιά με σκίτσα  με προχωρεί ίσια στα ανοιχτά,  την ώρα που οι Μαρίες  βγάζουν τα ωραία τους φουστάνια […]