μυρωδιά πετρελαίου, και μικρό, πορτοκαλί φεγγάρι Δύσκολα μπορούσες να θυμηθείς μια νύχτα περισσότερο παγωμένη από τούτη εδώ. Μα ο Πέντζι δεν έκανε πίσω και δεν έλεγε να ακυρώσει την υπόσχεσή του. Αυτό λοιπόν πήγαινε πολύ, μπορεί να είναι η μυρωδιά της φτώχειας και του πετρελαίου, αλλά ειδικά ο Πέντζι διαθέτει μια αυθεντική καρδιά και […]
blues alley
Απόστολος Θηβαίος | Εγώ κοιτούσα
Μια ιστορία που δεν τα κατάφερε “Τριγύρω έπεφτε μια θανάσιμη σιωπή”. Μα πέρα από τούτη τη φράση που περίμενε μονάχη της πάνω στο λευκό χαρτί, δεν υπήρχε τίποτε περισσότερο. Θαρρείς πως μόλις ακούγονταν αυτές ακριβώς οι λέξεις, ο νους του σκορπούσε και η ιστορία που ‘χε σκοπό να σκαρώσει πήγαινε περίπατο. Στην αρχή έριξε όλο […]
Απόστολος Θηβαίος | Αγνοούμενη Νήσος
[…Το αγόρι του χαμογέλασε ευγενικά. Εργαζόταν στο περίπτερο, το ‘χε ξαναδεί μα δίχως να υποψιαστεί πως ήταν καβαφικά τα μάτια του, πάει να πει σαπφείρινα, ναι, σαπφείρινα…] Στάθηκε εμπρός από το μοναδικό, ανοιχτό περίπτερο. Οι φυλλάδες, τυπωμένες μερικές μέρες πίσω, περιέγραφαν γλαφυρά την επικαιρότητα. “Το ηφαίστειο βρυχάται”, “ώρα μηδέν για τη νήσο”, “η φύση […]
Απόστολος Θηβαίος | Commission Archeologique
[…της έριξε μια ματιά όλο γοητεία. Και μες στην καρδιά της, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, αναρωτήθηκε αν θα μπορούσε κανείς να ερωτεύεται, μα δίχως τις βλαβερές συνέπειες της αγάπης. Το υπέδαφος εντός της έτρεμε, η γοητεία του υπήρξε σεισμική, ας πούμε. Μέσα της ήξερε καλά την απάντηση, ήξερε καλά…] Πέρασαν λίγα λεπτά, μέχρι […]
Απόστολος Θηβαίος | Η τηλεφωνήτρια
ξέρω ένα μέτρο της σοφής καρδιάς σε ξέρω δεν σε ξέρω εσένα. Θωμάς Γκόρπας […δίχως χρονολογίες αφότου κέρδισε την αθανασία…] “Βλέπεις; Το λέει καθαρά. “Υπηρεσία Απαγγελίας ποιημάτων για ευαίσθητους και μοναχικούς ανθρώπους”. Ο άλλος έγνεψε καταφατικά. Έπειτα οι δυο τους κοιταχτήκανε με μια απορία δίχως να προσθέσουν τίποτε περισσότερο. “Μιλάμε για πρόοδο! Ξέρεις τι’ναι να […]
Απόστολος Θηβαίος | Όπως σ’αρπάζει ο άνεμος
[…σε φόντο βυθού και να καταστρέφονται, λέει τα περιγράμματα…] Τραυματισμένες, αθώες, νευρικές, ανήσυχες και πληγωμένες, εκείνες οι μέρες που θα ’ρθούν Έβρεχε από το πρωί. Οι δρόμοι είχαν ερημώσει, πώς να σταθεί κανείς έξω σε τέτοιο χαλασμό. Μόνον τους ανθρώπους με τις απαραβίαστες υποχρεώσεις μπορούσες να δεις εκεί έξω. Μόνον αυτούς θα συναντούσες όλη τη […]
Απόστολος Θηβαίος | Δίχως ανάγκη αναπαλαίωσης
Ναπολέων Λαπαθιώτης, σε ηλεκτρικό γαλάζιο φόντο Τι άσχημα που ‘ναι εκείνα τα πανιά. Ντύνουν λέει, τα σπίτια που ‘χουν τεθεί κάτω από αναπαλαιώσεις απροσδιόριστες. Μαδέρια, σκαλωσιές, βροχές που κυλάνε πάνω στα σίδερα, υλικά που κανείς δεν χρειάζεται. Και σπίτια που κρατιούνται όρθια, τι θλιβερά, σαν τους πολύ ηλικιωμένους ανθρώπους που τους δόθηκε μια αδειανή υπόσχεση. […]
Απόστολος Θηβαίος | Ναυτόπαιδο
[…είναι ένα στενό κάπου στ’αβαθή της θάλασσας ή της πολιτείας, λίγη σημασία έχει. Εδώ μετράει η φαντασία του ανθρώπου και αν θέλει κανείς να σωθεί, τον δρόμο να βρει και να προχωρήσει πρέπει να αναμετρηθεί με σκελετούς απέθαντους, δεμένους στο πόδι με βαριές μπάλες. Και ίσως θα πρέπει να αντέξει δίχως να ερωτευτεί τις νύμφες […]
Απόστολος Θηβαίος | Stoffgericht
[…καμιά φορά, για να αντέξω την μοναξιά μου και αυτό το επίμονο γαλάζιο χρώμα που πέφτει πριν το χάραμα σε όλες ανεξαιρέτως τις πολιτείες του κόσμου, σκαρώνω ιστορίες. Αυτή τη φορά τα γεγονότα λαμβάνουν χώρα σε ένα υφασματάδικο, κάπου στ’Ανόβερο του παλιού καιρού. Τα ονόματα δεν είναι αληθινά, μα η ιστορία ίσως και να’χει συμβεί. […]
Απόστολος Θηβαίος | Πορτοκαλόπιτα
Έργο θεατρικό με μια γεύση γνώριμη, μια σταγόνα από άγριο σιρόπι πάνω σε τούτη εδώ την εποχή (Γραφικό καφενεδάκι, από εκείνα τα λιγοστά που ‘χουν απομείνει κάπου στο κέντρο της πολιτείας, στην οδό Φειδίου, ίσως και αλλού. Στην σκηνή το κοινό θαυμάζει τα μεταλλικά τα τραπεζάκια με τα γυρίσματα στα ποδάρια τους. Είναι μεσημέρι και […]