Έργο θεατρικό με μια γεύση γνώριμη, μια σταγόνα από άγριο σιρόπι πάνω σε τούτη εδώ την εποχή (Γραφικό καφενεδάκι, από εκείνα τα λιγοστά που ‘χουν απομείνει κάπου στο κέντρο της πολιτείας, στην οδό Φειδίου, ίσως και αλλού. Στην σκηνή το κοινό θαυμάζει τα μεταλλικά τα τραπεζάκια με τα γυρίσματα στα ποδάρια τους. Είναι μεσημέρι και […]
blues alley
Απόστολος Θηβαίος | Σκέτη Προδοσία
Ρενάτα Ήταν Κυριακή, παραμονές Χριστουγέννων, πλάκωνε ο κόσμος από κάθε γωνιά. Ζωντάνευε η πολιτεία, αναβόσβηναν οι καρδιές σαν τα λαμπιόνια μου που φέγγουν πάνω εδώ καθώς σας γράφω. Καλό και ευλογημένο το χωριουδάκι το σκεβρωμένο από την θαλασσινή την αύρα. Το τελευταίο σπίτι ακουμπούσε πάνω στο μύτη της ξηράς και από εκεί και πέρα ξανοιγόταν […]
Απόστολος Θηβαίος | Κόκκινος Κήπος
[…παλεύοντας με τ’άδειο γύρω…] Είναι σωτήριο που οι άνθρωποι δεν μιλούν στα ιατρεία, τα λεωφορεία, τους προθαλάμους, γράφει ο Γκανάς από ένα σύννεφο πια, πιο κοντινός από ποτέ. Έτσι ήταν και για τον Σπιτς. Επειδή αν τάχα έκανε να μιλήσει, να πει για τη μοναξιά του θα γινόταν ποταμός και θα έπνιγε τον κόσμο ολόκληρο. […]
Απόστολος Θηβαίος | Θύμα του φωτισμού
Διήγημα “Κύριε Χάρις, κύριε Χάρις!”. Μάταια, όλα μάταια. Όσο και αν έτρεξε το παιδί της ηλεκτρικής εταιρίας δεν κατέστη δυνατό να προλάβει τον κύριο Χάρις. Του μένανε ακόμη δυο ώρες ώσπου να κλείσουν τα εμπορικά καταστήματα και ήταν αποφασισμένος να δώσει μια λύση στην ιστορία. Μα επιτρέψτε μου να σας πω για τον κύριο Χάρις, […]
Απόστολος Θηβαίος | Το ποίημα που τα κατάφερε
αφήγημα που γλίτωσε της πρωτοτυπίας τη σκλαβιά “Αυτό ήταν. Και τώρα τι θα αγκυλώνει την ψυχή μου. Παιχνίδι μες στους ιστορικούς νόμους θα απομείνω. Και όσοι ‘ ρθείτε να θυμάστε κουρέλια οι ζωές, η μια πάνω στην άλλη ξεβάφουν, αυτό είναι όλο”. Τις λέξεις αυτές τις βρήκανε γραμμένες πίσω από ένα διαφημιστικό φυλλάδιο. Ίσως […]
Απόστολος Θηβαίος | Ένας νέος από την Βουλόνη
Οι λεπτομέρειες πριν το έργο Θεωρείο κατάμεστου θεάτρου. Η μητέρα, η βαρόνη, ο πατέρας και η έφηβη κόρη. Κάθονται στις θέσεις τους όπως αρμόζει και ανασηκώνονται μόνο σαν κάνει ο βασιλέας πως πάει για νερού του ή κάτι παρεμφερές. Μα ο βασιλέας δεν σηκώνεται καθόλου, το μεθύσι του τον έχει καταβάλλει, οπότε δεν χρειάζεται […]
Απόστολος Θηβαίος | Ελαστικός Επίδεσμος
Μια ιστορία σε γαλάζιο φόντο, νυχτερινό Παράξενο πράγμα οι νύχτες. Μπορείς να διακρίνεις όσα κρύβει το φως της μέρας, τις μορφές που μισές και πληγωμένες περνούν από ηλικία σε ηλικία. Κάτω από τους καινούριους ήλιους δεν μπορεί κανείς να φανταστεί όλη εκείνη τη σκουριά πάνω στις σιδερένιες ψυχές. Μα είναι τόση η ερημιά και όποιος […]
Απόστολος Θηβαίος | Μια εβδομάδα, παλικάρι
Μια ιστορία είναι ότι απομένει από το φευγιό του κυρίου Άνταμ. Πολλές φορές, αν όχι πάντα, μια ιστορία είναι όλο και όλο ό,τι απομένει στο τέλος της εβδομάδας Μεγαλώσαμε μαζί. Εγώ και η μοναξιά μου, γερνάμε μαζί. Εκείνη είναι το πιστό μου κατοικίδιο, παίζει ανάμεσα στα πόδια μου και μπερδεύεται, μεγαλώνει και γερνά μα δεν […]
Απόστολος Θηβαίος | Η νύχτα του Αρθούρου
[…για να μην αναρωτιέστε, χθες το βράδυ ήρθε ο Ρεμπό στο γαλάζιο μου στενό. Τον είχε κάψει ο ήλιος και μου χαμογελούσε. Με παρακάλεσε τίποτε να μην πούμε για τα ποιήματα. Έπειτα μεθύσαμε, ήπιαμε όλη την υγρασία της νύχτας και χαθήκαμε. Ετούτη η ιστορία αναστυλώνει όλα όσα μου αποκάλυψε εκείνο το παιδί μες στο γαλάζιο […]
Απόστολος Θηβαίος | Μόνο οι σελιδοδείκτες ξέρουν
Σαν να φύσηξε ξαφνικά και εκείνο το εξώφυλλο μες στους τόνους του καφέ, σαν να πήρε μια ανάσα, εκεί πάνω στο ράφι του, καλά βαλμένο, σχεδόν για πάντα. Κάποιος έτρεξε, αναζήτησε την πηγή που σάρωνε τώρα τις αποδείξεις και τα διαφημιστικά από το γκισέ του ταμείου, μια πόρτα χτύπησε δυνατά, αυτός ο κάποιος που σας […]