[..λάμψεις ψαριών και πίσω μια σειρά ροδακινιές. Και εμείς στα υπερώα της θαλάσσης, λέει, λυτρωτικά περνώντας τις μέρες και τις νύχτες μας μες στις φωτογραφίες…] ι. Το πολύ καλοκαίρι ήταν τόσο πολύ το καλοκαίρι. Σαν από ζωγραφιές, το λιγότερο άνθρωποι όλοι τριγύρω και το περισσότερο θεοί, φιγούρες της τέχνης να κλώθουν, λέει τη μοίρα […]
blues alley
Απόστολος Θηβαίος | Βαβυλώνα
Ο Τζακ, η Μαλβίνα και οι άλλοι Jack Ο δρόμος ξέρει, λένε οι σοφοί αυτού εδώ του κόσμου. Για αυτούς δεν αλλάζουν εύκολα τα πράγματα. Για αυτούς η οδός Μπιτς διαθέτει τη δική της γλώσσα, τη δική της θέληση, τα ανώνυμα πλήθη της, τα πρωινά που καίγονται στον ήλιο και κάτι νύχτες, σχεδόν μεσογειακές. Τι […]
Απόστολος Θηβαίος | Το Φρέαρ του Μεσολογγίου
η προσευχή της άνοιξης σαν μπαίνει πρώτη φορά στο Μεσολόγγι Ο Μάρτης ανήκει για πάντα στο Μεσολόγγι. Επειδή, τέτοια άνοιξη δεν αντάμωσε αυτός εδώ ο τόπος. Μιλούν για εκείνη τα θεωρήματα της ψυχής μας, τα συλλογικά. Οι φυλλάδες και τα συγγράμματα για την αξία των ιδεών, θα δανειστούν λίγη από τη δόξα του καιρού. Και […]
Απόστολος Θηβαίος | Τζάκι, Χόλι, Κόντι
Κορίτσια φεγγάρια που τρεκλίζουν Περπάτησε ως την βορεινή γωνιά. Τα τακούνια της, φθαρμένο λεοπάρ, βουλιάξανε στις λάσπες. Μα η Χόλι δεν το ‘βαλε κάτω, ψιθύρισε για τη φιλενάδα μου και μια, δυο, έφθασε εμπρός στο φρεσκοκτισμένο μνήμα. Στην αρχή σαν να δίστασε μα έπειτα ακούμπησε το ολομόναχο τριαντάφυλλο και στάθηκε μια στιγμή. Κάθισε στο πεζούλι […]
Απόστολος Θηβαίος | Tito et Mirsini
μυρωδιά πετρελαίου, και μικρό, πορτοκαλί φεγγάρι Δύσκολα μπορούσες να θυμηθείς μια νύχτα περισσότερο παγωμένη από τούτη εδώ. Μα ο Πέντζι δεν έκανε πίσω και δεν έλεγε να ακυρώσει την υπόσχεσή του. Αυτό λοιπόν πήγαινε πολύ, μπορεί να είναι η μυρωδιά της φτώχειας και του πετρελαίου, αλλά ειδικά ο Πέντζι διαθέτει μια αυθεντική καρδιά και […]
Απόστολος Θηβαίος | Εγώ κοιτούσα
Μια ιστορία που δεν τα κατάφερε “Τριγύρω έπεφτε μια θανάσιμη σιωπή”. Μα πέρα από τούτη τη φράση που περίμενε μονάχη της πάνω στο λευκό χαρτί, δεν υπήρχε τίποτε περισσότερο. Θαρρείς πως μόλις ακούγονταν αυτές ακριβώς οι λέξεις, ο νους του σκορπούσε και η ιστορία που ‘χε σκοπό να σκαρώσει πήγαινε περίπατο. Στην αρχή έριξε όλο […]
Απόστολος Θηβαίος | Αγνοούμενη Νήσος
[…Το αγόρι του χαμογέλασε ευγενικά. Εργαζόταν στο περίπτερο, το ‘χε ξαναδεί μα δίχως να υποψιαστεί πως ήταν καβαφικά τα μάτια του, πάει να πει σαπφείρινα, ναι, σαπφείρινα…] Στάθηκε εμπρός από το μοναδικό, ανοιχτό περίπτερο. Οι φυλλάδες, τυπωμένες μερικές μέρες πίσω, περιέγραφαν γλαφυρά την επικαιρότητα. “Το ηφαίστειο βρυχάται”, “ώρα μηδέν για τη νήσο”, “η φύση […]
Απόστολος Θηβαίος | Commission Archeologique
[…της έριξε μια ματιά όλο γοητεία. Και μες στην καρδιά της, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, αναρωτήθηκε αν θα μπορούσε κανείς να ερωτεύεται, μα δίχως τις βλαβερές συνέπειες της αγάπης. Το υπέδαφος εντός της έτρεμε, η γοητεία του υπήρξε σεισμική, ας πούμε. Μέσα της ήξερε καλά την απάντηση, ήξερε καλά…] Πέρασαν λίγα λεπτά, μέχρι […]
Απόστολος Θηβαίος | Η τηλεφωνήτρια
ξέρω ένα μέτρο της σοφής καρδιάς σε ξέρω δεν σε ξέρω εσένα. Θωμάς Γκόρπας […δίχως χρονολογίες αφότου κέρδισε την αθανασία…] “Βλέπεις; Το λέει καθαρά. “Υπηρεσία Απαγγελίας ποιημάτων για ευαίσθητους και μοναχικούς ανθρώπους”. Ο άλλος έγνεψε καταφατικά. Έπειτα οι δυο τους κοιταχτήκανε με μια απορία δίχως να προσθέσουν τίποτε περισσότερο. “Μιλάμε για πρόοδο! Ξέρεις τι’ναι να […]
Απόστολος Θηβαίος | Όπως σ’αρπάζει ο άνεμος
[…σε φόντο βυθού και να καταστρέφονται, λέει τα περιγράμματα…] Τραυματισμένες, αθώες, νευρικές, ανήσυχες και πληγωμένες, εκείνες οι μέρες που θα ’ρθούν Έβρεχε από το πρωί. Οι δρόμοι είχαν ερημώσει, πώς να σταθεί κανείς έξω σε τέτοιο χαλασμό. Μόνον τους ανθρώπους με τις απαραβίαστες υποχρεώσεις μπορούσες να δεις εκεί έξω. Μόνον αυτούς θα συναντούσες όλη τη […]