Τραγούδια και εποχές

Η Μάνα του Στρατιώτη Καλλιόπη Λίνγκα 1889 – 1982 […Στα ηχεία η Σονάτα του Σεληνόφωτος, σονάτα υπ’αριθμόν 14 του Μπετόβεν…] Αφανείς ήρωες, ξεχασμένοι στη λήθη του χρόνου. Έρχονται καμιά φορά να μας υπενθυμίσουν τους μεγάλους αγώνες, την ανθρωπιά μας έρχονται να αναδείξουν την ακρωτηριασμένη. Άραγε θα υπάρχουν ξανά τέτοια πρόσωπα, τέτοιοι μυθικοί χαρακτήρες που παλεύουν […]

[…στο μουσικό φόντο, τα τραγούδια που αγαπήσαμε. Στο κάδρο των μικρών ιστοριών κάποιων άλλων εποχών…] Τ’αρχαγγελικά Νίκος Ξυλούρης 7 Ιουλίου 1936 – 8 Φεβρουαρίου 1980 “Η φύση να γίνεται ψυχή”, έγραψε ο Κωστής Παλαμάς πίσω, στις αρχές του παλιού αιώνα. Και ύστερα λησμονήθηκαν τούτα τα συναξάρια. Και πέρασε ο καιρός και ήρθαν άλλα χρόνια. Νερό […]

[…στα ηχεία, Γράμμα ενός αρρώστου, Θάνος Ανεστόπουλος. Σαν σήμερα…] Γίνεται να νυχτώνει νωρίς, χωρίς να νυχτώνει; Αυτό το καίριο ερώτημα παραμένει δίχως απάντηση. Από τότε που το διατύπωσε ο Χρήστος Βακαλόπουλος σε εκείνα τα λιγοστά του αριστουργήματα, κανείς και ποτέ δεν απάντησε. Παρόμοια ερωτήματα κάναν από τότε την εμφάνισή τους και στην δική μου την […]

Σκόρπιες ειδήσεις, ολομόναχες ιστορίες […Στα ηχεία, η Melody Gardot  και Our Love Is Easy. Και ας είναι ψέμα, και ας είναι ένα φρικτό ψέμα…]   Η μικρούλα πεθαμένη Η ατμόσφαιρα ήταν βαριά. Τα παιδιά στάθηκαν ενώπιον του επισκόπου που ‘χε έρθει ακριβώς για αυτόν το σκοπό. Ρωτήθηκαν επανειλημμένως για να παραθέσουν τη σειρά των γεγονότων. […]

Εργάκι σε μια πράξη για μια ζωή […στο μουσικό φόντο, Chet Baker – Arborway, 1987…] (Σκηνικό χαμηλού φωτισμού. Μια σειρά φώτα τοποθετημένα περιμετρικά καθορίζουν τη σκηνή, κάπως υπερυψωμένη σε σχέση με τα τραπεζάκια της πλατείας. Καθένα φέρει ατομικό φωτισμό, κάτι σαν κεράκι μα με πιο σίγουρη φλόγα, που δεν τρέμει, που δεν κινδυνεύει. Από τις […]

[…και στο τέλος, ο μοναχικός καουμπόι που στρίβει τον καπνό του και δεν του καίγεται καρφί για την ακουαμαρίνα των οριζόντων. Εκείνο που έχει σημασία για αυτόν, δεν είναι παρά όλοι αυτοί οι δρόμοι που ανοίγονται….] Ένας νεκρός στο νότο […στα ηχεία οι Dead South…]   Έριξε μια ματιά τριγύρω του. Μπερδεμένα τα πρόσωπα, κάποια […]

[…ένα χάσμα, ένας χωρισμός δεν είναι τίποτε. Ένα τραγούδι, όμως, ένας στίχος, όμως…] Έρημος που’ναι αλήθεια, ο κόσμος Τ. Σ. Έλιοτ 1888-1965 […στα ηχεία, ετούτες τις πρώτες, δειλές στιγμές του χρόνου, Robert Muczynski, Sonata for Cello and Piano. Έπειτα, τ’αμετάφραστο της ποίησης και το ουσιώδες…] Μάσκες αντιασφυξιογόνες, παιδιά όχι πάνω από είκοσι χρονών, στίχοι σκοτωμένοι […]

Μικρό, δειλό σημείωμα για τον Μένη Κουμανταρέα με αφορμή το αδιαμφισβήτητο γεγονός πως είναι “Η μέρα για τα γραπτά και η νύχτα για τα σώματα”   […στα ηχεία η Αλέκα Κανελλίδου και ο Σπύρος Βλασσόπουλος στη μετάφραση της Σαπφούς, διά χειρός Σωτήρη Κακίση. “Ανακτόρια”…] Κυκλοφορούν σε κοραλένια μπαρ, χλομοί και όμορφοι, όμως μόνοι. Η γενιά […]

[…στα ηχεία μουσικές από το φιλμ Αμελί. Θέλουν και τα παραμύθια τη μουσική τους, βλέπετε…]   Δούλευε επάνω στο θέμα των ξύλων. Ω, μην φανταστείτε τίποτε καλλιτεχνικό, μόνο που’πρεπε να κόψει μερικά ξύλα, να τα ‘χει έτοιμα για τη φωτιά. Στις ειδήσεις κάνουν λόγο για μια τρομερή κακοκαιρία. Δεν έχει όνομα ακόμη αλλά προμηνύεται στ’αλήθεια […]

παραλλαγή σε γνώριμο θέμα […στα ηχεία o Ryuichi Sakamoto. Καλά Χριστούγεννα κύριε Λόρενς…] Το κοριτσάκι με τα σπίρτα δεν μένει πια εδώ. Κοιτάζει στον καθρέφτη, για την τελευταία ελπίδα. Όπως στα παραμύθια το γυαλί λέει πάντα αλήθεια. Ξεπλυμένο ροδόνερο το φουστάνι του και η παγωνιά εκεί, τόσα χρόνια μετά.  Νιώθω πως ασφυκτιά πνιγμένη μες στην […]