Πινακοθήκη

Μικρό δωμάτιο με ζωγραφιές και μια ιστορία Ντα Βίντσι Άγιος Ιωάννης […έβγαινε λέει από τη σκιά, κερδίζοντας αργά τη συμμετρία του σώματός του. Φορούσε προβιά και ήταν νέος κόντρα σε κάθε προηγούμενη αναπαράσταση. Στο πρόσωπό του είχε όλη την δυνατή αφοσίωση ενός προφήτη. Πλατύτερο το χαμόγελο του, υπήρξε για πάντα η μεγάλη κατάφαση της ζωής […]

Η Αλίκη το 41 και άλλα

Ο Αρχάγγελος της τέχνης Ραφαέλο Σάντσιο ντα Ουρμπίνο 6/4/1483 – 6/4/1520 Η ιστορία γράφει πως η κηδεία του υπήρξε κορυφαίο γεγονός. Οι καρδινάλιοι που μετέφεραν το σώμα του, ντυμένοι τα μενεξεδιά τους υφάσματα στάθηκαν εμπρός στον Πάπα. Και εκείνος ασπάστηκε το θείο του χέρι, εκείνο που ζωγράφισε μια φορά και έναν καιρό την Αγία Οικογένεια. […]

Ο Ντόντζι και μερικά αταίριαστα

Κλασικό Ραδιόφωνο Αλιείς Μαργαριταριών Ζορζ Μπιζέ Ήταν Οκτώβρης του 1873. Η όπερα του Παρισιού παραδίνεται στις φλόγες. Τ’άλλοτε φημισμένο μέγαρο καταρρέει κάτω από το βάρος της μεγάλης εκείνης φωτιάς. Μα δεν είναι η όπερα και η ιστορική της καταστροφή, όπως διασώζεται σε σκίτσα και γκραβούρες του καιρού που στέκει αφορμή για αυτό εδώ το σημείωμα. […]

Η Κορντίλια και άλλα

Ένας κόπτης ποιητής […για τον Ντίνο Χριστιανόπουλο που παραστάθηκε στα ποιήματα σε καιρούς δύσκολους και όμως. Στο φόντο η μουσική του Μάνου, το πιάνο της Ντόρας Μπακοπούλου και εγένετο ποίηση…] Το φέρνω στο νου μου να διαβαίνει τους αρχαίους δρόμους της Θήβας. Έχει πέσει η νύχτα, εκείνη η ώρα που κρύβει τον κόσμο από τα […]

Της καρδιάς οι στίχοι

Ο Άγγελος της ελληνικής ποίησης Άγγελος Σικελιανός, με μια ιστορία […και στο φόντο, wild is the wind, που στριφογυρίζει τις σελίδες για να ταξιδέψουν παντού οι λέξεις…] Ο γέρος καθόταν πλάι στη φωτιά. Ήταν Μάρτης μα θαρρείς και ο χειμώνας θυμώνει και επιμένει με κάτι τρομερές παγωνιές που σου θολώνουν το χνώτο. Πέρα από το […]

Μια παγκόσμια ημέρα και δυο ιστορίες

[…στα ηχεία, Birds of a Feather και “ποτέ μου, ούτε μια φορά δεν σκέφτηκα, πως είμαι καλύτερα μόνος, πως θα τα κατάφερνα καλύτερα, δίχως εσένα”…] Οι Χαιρετισμοί ή αλλιώς Οι νύχτες της Μαίρης […χαῖρε ἡδύπνοον, κρίνον Δέσποινα, πιστοὺς εὐωδιάζον· θυμίαμα εὔοσμον, μύρον πολύτιμον…] Ψαλμός, Α’χαιρετισμοί Πάει καιρός που ταξιδεύει. Μπορεί επισήμως ο καθένας πια να […]

LVII και άλλα

Δύσκολη πληγή 28/2/2023, Τέμπη […στα ηχεία Mulholland drive, Angelo Badalamenti…] Τελευταία σκηνή του φιλμ. Ο ήρωας πληγωμένος, οπλίζεται με όλη τη δύναμη του κόσμου. Τρεκλίζει, σαν το φεγγάρι του χειμώνα, κάνει να πέσει, μα βρίσκει την αυτοκυριαρχία του. Ένα, δυο βήματα, πρέπει με κάθε θυσία να φθάσει ως το ποτοπωλείο. Εκεί τον περιμένει λίγη φτιασιδωμένη […]

Ένα διήγημα και μερικά αταίριαστα

[…σημειώσεις του Γκλεν Γκουλντ, με το χαρακτηριστικό ψίθυρο του που διασώθηκε στις ηχογραφήσεις, Partitas 1-6 για φόντο μουσικό…] “Το διήγημα” Το λαστιχένιο φέρετρο από το μεγάλο βιβλίο των “απίστευτων ιστοριών”   Όταν αποφάσισαν πως θα χρησιμοποιούσαν λαστιχένιο φέρετρο η τότε ζωντανή ανακουφίστηκε ποικιλοτρόπως. Η κυρία Μόδεργουελ είχε εξαρχής επισημάνει τη μακάβρια επιθυμία της να ταφεί […]

Αταίριαστα με μια σκηνή θεατρική

Η Μάνα του Στρατιώτη Καλλιόπη Λίνγκα 1889 – 1982 […Στα ηχεία η Σονάτα του Σεληνόφωτος, σονάτα υπ’αριθμόν 14 του Μπετόβεν…] Αφανείς ήρωες, ξεχασμένοι στη λήθη του χρόνου. Έρχονται καμιά φορά να μας υπενθυμίσουν τους μεγάλους αγώνες, την ανθρωπιά μας έρχονται να αναδείξουν την ακρωτηριασμένη. Άραγε θα υπάρχουν ξανά τέτοια πρόσωπα, τέτοιοι μυθικοί χαρακτήρες που παλεύουν […]

Αταίριαστα και όμως

[…στο μουσικό φόντο, τα τραγούδια που αγαπήσαμε. Στο κάδρο των μικρών ιστοριών κάποιων άλλων εποχών…] Τ’αρχαγγελικά Νίκος Ξυλούρης 7 Ιουλίου 1936 – 8 Φεβρουαρίου 1980 “Η φύση να γίνεται ψυχή”, έγραψε ο Κωστής Παλαμάς πίσω, στις αρχές του παλιού αιώνα. Και ύστερα λησμονήθηκαν τούτα τα συναξάρια. Και πέρασε ο καιρός και ήρθαν άλλα χρόνια. Νερό […]