Τραγούδια και εποχές

Εργάκι σε μια πράξη για μια ζωή […στο μουσικό φόντο, Chet Baker – Arborway, 1987…] (Σκηνικό χαμηλού φωτισμού. Μια σειρά φώτα τοποθετημένα περιμετρικά καθορίζουν τη σκηνή, κάπως υπερυψωμένη σε σχέση με τα τραπεζάκια της πλατείας. Καθένα φέρει ατομικό φωτισμό, κάτι σαν κεράκι μα με πιο σίγουρη φλόγα, που δεν τρέμει, που δεν κινδυνεύει. Από τις […]

[…και στο τέλος, ο μοναχικός καουμπόι που στρίβει τον καπνό του και δεν του καίγεται καρφί για την ακουαμαρίνα των οριζόντων. Εκείνο που έχει σημασία για αυτόν, δεν είναι παρά όλοι αυτοί οι δρόμοι που ανοίγονται….] Ένας νεκρός στο νότο […στα ηχεία οι Dead South…]   Έριξε μια ματιά τριγύρω του. Μπερδεμένα τα πρόσωπα, κάποια […]

[…ένα χάσμα, ένας χωρισμός δεν είναι τίποτε. Ένα τραγούδι, όμως, ένας στίχος, όμως…] Έρημος που’ναι αλήθεια, ο κόσμος Τ. Σ. Έλιοτ 1888-1965 […στα ηχεία, ετούτες τις πρώτες, δειλές στιγμές του χρόνου, Robert Muczynski, Sonata for Cello and Piano. Έπειτα, τ’αμετάφραστο της ποίησης και το ουσιώδες…] Μάσκες αντιασφυξιογόνες, παιδιά όχι πάνω από είκοσι χρονών, στίχοι σκοτωμένοι […]

Μικρό, δειλό σημείωμα για τον Μένη Κουμανταρέα με αφορμή το αδιαμφισβήτητο γεγονός πως είναι “Η μέρα για τα γραπτά και η νύχτα για τα σώματα”   […στα ηχεία η Αλέκα Κανελλίδου και ο Σπύρος Βλασσόπουλος στη μετάφραση της Σαπφούς, διά χειρός Σωτήρη Κακίση. “Ανακτόρια”…] Κυκλοφορούν σε κοραλένια μπαρ, χλομοί και όμορφοι, όμως μόνοι. Η γενιά […]

[…στα ηχεία μουσικές από το φιλμ Αμελί. Θέλουν και τα παραμύθια τη μουσική τους, βλέπετε…]   Δούλευε επάνω στο θέμα των ξύλων. Ω, μην φανταστείτε τίποτε καλλιτεχνικό, μόνο που’πρεπε να κόψει μερικά ξύλα, να τα ‘χει έτοιμα για τη φωτιά. Στις ειδήσεις κάνουν λόγο για μια τρομερή κακοκαιρία. Δεν έχει όνομα ακόμη αλλά προμηνύεται στ’αλήθεια […]

παραλλαγή σε γνώριμο θέμα […στα ηχεία o Ryuichi Sakamoto. Καλά Χριστούγεννα κύριε Λόρενς…] Το κοριτσάκι με τα σπίρτα δεν μένει πια εδώ. Κοιτάζει στον καθρέφτη, για την τελευταία ελπίδα. Όπως στα παραμύθια το γυαλί λέει πάντα αλήθεια. Ξεπλυμένο ροδόνερο το φουστάνι του και η παγωνιά εκεί, τόσα χρόνια μετά.  Νιώθω πως ασφυκτιά πνιγμένη μες στην […]

  Φυγάς θεόθεν ο άνθρωπος και αλήτης […στο μουσικό φόντο, “Τ’όνειρο” της Σαπφούς σε μουσική του Σπύρου Βλασσόπουλου. Τους στίχους μεταφράζει ο Σωτήρης Κακίσης…]   Θελήσαμε να κάνουμε αγριότερη την τραγωδία, δεν μας αρκούσε. Θελήσαμε να την προσαρμόσουμε στα θυελλώδη μας ένστικτα, μας φαινόταν πολύ γλυκανάλατη, κάπως μετριοπαθής για να συνομιλήσει με τη βία της […]

Φερνάντο Πεσόα 1888 – 1935 […διαλυμένος από το ποτό, πριν συμπληρώσει πέντε δεκαετίες ζωής, ο Φερνάντο Πεσόα, ο μεγάλος ετερώνυμος του λογοτεχνικού αιώνα, αλλάζει για πάντα πρόσωπο σαν σήμερα, στα 1935. Στα ηχεία το “Dust it off”…] Καλημέριζε τους ανθρώπους της αγοράς. Τους είχε συνηθίσει και εκείνοι το ίδιο, έτσι που ξεπρόβαλλε κάθε φορά μες […]

Σελέστ Καέιρο 1933 – 2024 […στα ηχεία η “Κουπαστή” σε μουσική Σταμάτη Κραουνάκη και στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου…]   Ποιος νοιάζεται για τη νοσταλγία και τα δόντια της που μας αρπάζουν από την καρδιά; Ο κόσμος προχωρεί, ο κόσμος που μοιάζει ξέφρενος, κυλά κάθε μέρα, κυλά, αφήνοντας μας πίσω. Εμείς να στέκουμε στις θέσεις μας, […]

[…στα ηχεία φούγκες εκτελεσμένες από τον Γκλεν Γκουλντ, με άφθονη την αίσθηση της συντριβής τους, να νικούν, λέει, την αιωνιότητα στα σημεία, να στερεώνουν την οικειότητα μας με το μεγαλειώδες και τ’ανθρώπινο…]   Ήταν περίλυπος, οι δρόμοι και τα μέγαρα τον πνίγανε. Κάθε τέτοια μέρα, τον έπαιρνε το παράπονο που δεν τα κατάφερε και εκείνος. […]