Μαρίκα Συμεωνίδου | Ξέρεις πού οδηγεί

[Το δάκρυ του Αχιλλέα] Ξύπνησα έχοντας στο χέρι μου Το άγαλμα της Αθηνάς Σοφό το όνειρο Που δε γίνεται πραγματικότητα Που σε ξεβολεύει Όπως ο φίλος που χάθηκε πρόωρα Όπως η βροχή στο τζάμι Από μέσα Δάκρυ.   [Ιούνιος] Το φεγγάρι αυτό του Ιουνίου αν μπορούσε να μιλήσει… θα φώναζε «σας περιμένει όλους μια νύχτα» […]

Ανδρέας Κάλβος | Η ΛΥΡΑ

ᾨδὴ Πρώτη. Ὁ Φιλόπατρις στροφὴ α´. Ὦ φιλτάτη πατρίς, ὦ θαυμασία νῆσος, Ζάκυνθε· σὺ μοῦ ἔδωκας τὴν πνοήν, καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος τὰ χρυσὰ δῶρα! β´. Καὶ σὺ τὸν ὕμνον δέξου· ἐχθαίρουσιν οἱ Ἀθάνατοι τὴν ψυχήν, καὶ βροντάουσιν ἐπὶ τὰς κεφαλὰς τῶν ἀχαρίστων. γ´. Ποτὲ δὲν σὲ ἐλησμόνησα, ποτέ· – Καὶ ἡ τύχη μ᾿ ἔρριψε μακρὰ […]

Κώστας Κωνσταντινίδης | Καιροί μεταμοντέρνοι

[Απογοήτευση και θέαμα] Η πορεία Καθυστερούσε ασυνήθιστα, Τα μπλοκ Παραταγμένα ώρα, Ανέμενε σκεπτικός Ψιλόβροχο, υγρασία, αφεγγιά Στις ομάδες περιφρούρησης Ως συνήθως Χρόνια στο κίνημα Ακεραιότητα, συνέπεια, οξύνοια Τον ανέδειξαν Ξεφυσώντας, Απρόσμενα αναφώνησε «Άντε ρε παιδιά να τελειώνουμε και μ’ αυτήν τη πορεία!»   [Μελαγχολία] Διαρκώς κουρασμένη Η μόνη, Ριάλιτι και σίριαλ, Ειδήσεις; Σπάνια Θάνατοι, δυστυχία, […]

Κωνσταντίνος Ιωαννίδης | Δύο ποιήματα

[Μ’ ένα πλατανόφυλλο]   Η φούχτα μου είναι πηγάδι με δροσερό νερό. Μ’ ένα πλατανόφυλλο κατεβαίνω για να σε συναντήσω. Κοιμήθηκα στο αμπέλι, σ’ ένα τσαμπί, ανάμεσα σε δυο ρόγες.  Έσερνα την αφή μου στο κορμί σου και η αφή μου άφηνε χρυσάφι φως.  Το σκουληκάκι λαγουμιτζής μέσα στο μήλο, σαν ερημίτης που δεν φοβάται […]

Ντέμης Κωνσταντινίδης | Τρία ποιήματα

[Σκνιπών και κουνουπιών] Με τη θρασύτητα πορεύονται της άγνοιάς τους. Καθίστανται απαραίτητες οι προβοσκίδες. Σκνιπών και κουνουπιών κατά προτίμηση. Ρουφιέται αδιάβαστη η ζωή άνετα.   [Στοχαστικό] Ούτε γνωρίζει ούτε που θέλει να γνωρίζει. Ούτε περατώνεται ούτε αρχίζει. Είν’ έτσι ακύμαντος ο θάνατος. Καμιά ενέργεια δεν τον διαταράσσει. Καμία ύλη δεν τον αφορά. Τίποτα δεν τον […]

Μαρία Χουσάκου | Επτά ποιήματα

[Έφοδος] Πώς πέρασες τη νύχτα τα συρματοπλέγματα; Αντάρτικη έφοδος στο όνειρό μου κι ολημερίς ανατινάσσομαι σαν επιλεγμένος στόχος.   [Αντιθέσεις] Για τα παραμύθια που δεν άκουσα Για τους φίλους που δεν έπαιξα Για τα παιδιά που δεν γέννησα Για τους έρωτες που δεν διάλεξα Για τις ιστορίες που δίδαξα Για τους φίλους που αστειεύτηκα Για […]

Ρογήρος Δέξτερ | Σχεδία

“Η αγάπη είναι πιο κρύα από το θάνατο” Pseudo-Blues (prose song “written on a toilet roll”) •σαν ιστορίες από τ’ ορθάνοιχτο μάτι μιας κλειδαρότρυπας οι καμαριέρες στους ορόφους ψιθύριζαν διάφορα χασκογελώντας [όπως ότι τον είχαν δει να παίζει σε κάτι underground ταινίες τού ’70 γυμνό ανάμεσα σε δυο και τρεις γυναίκες ίσως για ένα κομμάτι […]

Γρηγόρης Σακαλής | Ζατρίκιον

Ένα παιχνίδι παίζεται στην πλάτη μας που αναμένει μια θρυαλλίδα για την μεγάλη έκρηξη για το big bang της κοινωνίας που κανείς δεν ξέρει τι θα φέρει ¨μην ανησυχείτε¨ μας λένε οι άρχοντες ¨όλα βαίνουν καλώς, είμαστε σε καλό δρόμο¨ μα είναι πράγματι έτσι ο καιρός θα δείξει όμως τα σημάδια δεν είναι καλά και […]

Ρογήρος Δέξτερ | Σχεδία

[Pseudo-Blues]                                                         (Prose song “written on a toilet roll”)                                         “If it’s peace                                           you find in dying,                               well,                                                    let the time be near…”.   Όχι άλλους πολέμους Και τσακωμούς ομηρικούς Για μια γυναίκα• αυτή ήταν […]

Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος | Συνωμοσία

Έξω βροχή. Οι πόρτες όλες κλειστές. Με το πρόσωπο κολλημένο στο θαμπωμένο τζάμι κοιτώ το παρελθόν μου. Άφησα τη θλίψη να σταλάζει αργά στο σταχτοδοχείο της προσμονής, το βλέμμα να φτερουγίζει πάνω από τούτες τις ώρες τις πεντάρφανες. Να μπορούσες να μαντέψεις τα λόγια που κρύβω…. Πίσω από την πλάτη του πρώτου σύννεφου συνωμοτώ με […]