Αγωνιώ για τις στιγμές που φύγαν, με ανοιχτά χέρια ικετεύω να νιώσω την έκσταση του άγνωστου. Αντηχούν τα λόγια των καλοθελητών αυτών που παρασιτούν και ευημερούν στο πλάϊ μας. Υπομένω τη γλοιώδη υφή των λόγων τους ώσπου να ‘ρθουν τα ουράνια τόξα. Αντιστέκομαι στις άκρατη χλιδή μιας ευτυχίας εφήμερης. Η ψυχή μου γέμισε συναίσθημα πλούτη […]
Ποίηση
Ντέμης Κωνσταντινίδης | Τέσσερα ποιήματα
[Το μονόξυλο] Είμαι ο ιθαγενής που πήρε το δρόμο του βαθιά μέσα στο δάσος με την ακονισμένη του μάχαιρα και τη φωτιά με το ρυάκι του και με τον χρόνο του με τα παρθένα ξέφωτα και με τα δέντρα τ’ αψηλά να κόψω και να πελεκήσω –είναι δουλειά που κάνεις μόνος– να φτιάσω το μονόξυλο […]
Δημήτρης Καρπέτης | Συνειρμοί
Αγκιστρώνομαι στα ακροτελεύτια λόγια των συνειρμών μου. Επιπόλαια η θλίψη μπρος στα γεγονότα, οι «μικροί» θεοί έτσι καθόρισαν την τύχη μας. Μια προσπάθεια να αγγίξουμε το ιδεατό, αγώνας συνεχής μέσα στον κυκλώνα της ζωής. Τα ερείπια που μας περιβάλλουν αυξάνονται, απόρροια μιας καταιγίδας που συνεχίζεται και εισχωρεί στο είναι μας. Η ελευθερία του νου λιθοβολείται […]
Ιωάννης Λαδάκης | Είναι μέρα
Είναι μέρα. Μία από κείνες τις μέρες που θα άνοιγες την αγκαλιά σου και θα ξεχύνονταν από μέσα η γλύκα όλου του κόσμου, τα ζουμιά κάθε λογής μυρωδιάς, αποσταγμένης στο μοναδικό σου άγγιγμα. Είναι μέρα, ακόμα μια μέρα από κείνες που φαντάζομαι ότι είσαι εδώ και σ’ αγγίζω. Φουσκώνει ο αέρας και παίρνει τις σκέψεις […]
Τζακ Κέρουακ – Ρεμπώ | Σε μετάφραση: Ρογήρου Δέξτερ
ΤΖΑΚ ΚΕΡΟΥΑΚ “ΡΕΜΠΩ” Αρθούρε! Δε σε φωνάζουν Ζαν! Γεννήθηκες το 1854 βρίζοντας στη Σαρλ- βίλ ανοίγοντας έτσι το δρόμο για τη φρικιαστική δολοφονικότητα των Αρδενών – Δεν ξαφνιάζομαι που έφυγε ο πατέρας σου! Μπήκες λοιπόν στο σχολείο στα 8 – Καταρτισμένε εσύ […]
Χρήστος Ωραιόπουλος | Ξερά στάχυα
Όταν______/_____//_____/______ με δεις, τα μαλλιά μου θα έχουν Μεγαλώσει. Ξέχνα εκείνο το κοντό που δεν μπορούσες καν να τραβήξεις, καθώς έσφιγγες και σφάλιζες ηδονικά τα δόντια. Το άλλοτε ξυρισμένο -σαν σεντόνι στρωμένο στην εντέλεια- μούτρο μου, Θα έχει γεμίσει άγρια καστανόξανθα στάχυα και θα σου θυμίζει χορταριασμένο κήπο ενός γέρου που πέθανε ή καθηλώθηκε στο […]
Χρήστος Χ. Σακελλαρίδης | Τέσσερα ποιήματα
[Κοπάδια] Ξεκίνησε το ρολόι σημαίνει πως είσαι εδώ μένουν στο σπίτι μετακομίσεις της μνήμης οι οικογένειες σπόροι που ταξίδεψαν Με μένος του λένε μάθε. Μίλα μας. Φόρα τα χρώματά μας. Μην ξεχνάς. * Όμως εκείνος έγινε σκιάχτρο από μέλι υγρό ξύλο ο ύπνος των πουλιών γελαστός αίλουρος του δρόμου αυτόνομος σπάγγος της οροφής χειριστής κολλημένων […]
Άι Ογκάουα | Τα Αιρετικά Παραμύθια
Η Άι Ογκάουα (Ai Ogawa), ή απλώς Άι, γεννήθηκε το 1947 στο Albany του Texas από πατέρα ιαπωνικής καταγωγής και μητέρα αφρικανικής και πέθανε το 2010 στο Stillwater της Oklahoma. Σπούδασε ιαπωνική γλώσσα στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, ενώ ασχολήθηκε και με τη μελέτη του Βουδισμού. Ήταν Επισκέπτρια Καθηγήτρια στο Binghamton University και στο State University […]
π. Παύλος Καστανάρας | Gradiva
Η Bαίνουσα εκάλεσε τη γραφή Κάθοδο και έγραψε τούτο επί της σελίδος της κεκολλημένης στον ψαλτήρα και εκάλεσε τη γραφή Άβυσσο και έγραψε αυτή υποκάτω της γης εντός ποταμών μεγίστων και κρηνών και άνεμοι διετάραξαν την γραφή οι διακινούντες των υδάτων βούφοι και ξυλόκερκοι εναντιούμενοι πωρόνοια και κατάραν ωδίνη το ποίημα των εξενεγκάτων ως δώρα […]
Παναγιώτης Δήμου | Έκτακτο δελτίο καιρού
Δεν βλέπω χέρια να σφίγγουν γαρύφαλλα στον κόρφο, να ξεπροβοδίζουν έρωτα που χτύπησε χείλη σε ξέρα νησιού μέσα στη μέση κάμπου, μέσα στης γλώσσας το λιοπύρι, μέσα στης καρδιάς τα γάργαρα, ποτιστικά νερά. Δεν βλέπω μάτια να γνέφουν στα δέντρα τους καρπούς, λαλιά στα χελιδόνια. Δεν βλέπω ρούχα να σηκώνονται από την κάψα του κορμιού, […]