Ποίηση

Έλα να παίξουμε. Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου. (Ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένη Τώρα δεν έχω πια αγαπημένη) Θα σου χαρίσω τους πύργους μου (Τώρα πια δεν πυροβολώ τους φίλους μου Έχουν πεθάνει καιρό πριν από μένα) Κι ο βασιλιάς αυτός δεν ήτανε ποτέ δικός μου Κι ύστερα τόσους στρατιώτες τί τους […]

Μετρώντας σε αριθμούς το χρόνο μιας μέρας ή Pseudo-Blues (“prose song written on a toilet roll”) Το ένα ποτό θα φέρει το άλλο και ίσως Νιώσουμε νικητές θα νιώσουμε χαμένοι Μέσα στο στήθος τής σερβιτόρας που αστράφτει Βελούδινη πάνω στη θλίψη των θαμώνων Που είναι κουβαλητές από τα χαράματα Περιστάσεων και γεγονότων• καθώς Μια γλάστρα […]

Ο ήχος της λάμας ενός μαχαιριού φτιασιδωμένου με εφιάλτες θολερούς καρφώθηκε σε μια καρδιά που κρατάει μέσα της δάκρυα και λυγμούς πίκρες, χαρές κι ανασασμούς. Αδιέξοδοι οι δρόμοι της νύχτας φιλοξενούν τις στάλες των ματιών μας. Μια φιγούρα που έρπει η θλίψη αναμένει ν’ ανταμώσει κάποια σημάδια ευτυχίας. Οι ώμοι γέρνουν απ’ τα δυσβάσταχτα χρέη […]

[Η προίκα] Σας στέλνω πεταλούδες από δάκρυα και το θρόισμα μιας σημαίας στον άνεμο. Το τρίξιμο της άδειας κούνιας στο πάρκο και την αγωνία του απότιστου κρίνου. Εσωκλείω ένα λιοντάρι σε αφίσα (που δεν βρυχήθηκε ποτέ) κι ένα κλωνάρι ανέραστης Αγγελικής που άνθισε χωρίς να μοσχοβολήσει. Αυτή ήταν η προίκα μου. Ας την πάρει όποιος […]

[Η Λαίδη Θάνατος στο στέκι μου] Όσο κι αν πιω τού σκοτωμού Δε λέει να φύγει η σπιτωμένη θλίψη Να πάει στα θυμαράκια τού αγύριστου ή έστω Στο φτου κι απ’ τήν αρχή μιας σκέψης παλιάς Ότι το τέλος μου κάποτε θα κάνει το θόρυβο Μιας σταγόνας που πέφτει από ψηλά στο δάπεδο Τον νωχελικό […]

Θυμωμένοι ακόμα οι αγέρηδες αγνοούν τα δάκρυα που τρέχουν στον καμβά της ζωής. Αλλοπρόσαλλα συμβάντα καθορίζουν τις στιγμές μας. Στα όμορφα τοπία υψώθηκαν τα κάγκελα της άρνησης. Αναζητούμε τη χαμένη μας γη με χέρια ανασηκωμένα και τυποποιημένες ικεσίες. Μέσα στις παλάμες μας τριγυρίζουν οι πράξεις που δε έγιναν, που απλώς χάθηκαν ανάμεσα στα ροζιασμένα μας […]

Τι φλογερή είναι η στιγμή Όταν στου πόνου τη ρωγμή Αγγίζω πάλι τα φιλιά Και γίνομαι διαβάτης. Του έρωτα κάνω προσευχή Πότε μην χάσει τη πνοή Είναι της ζήσης ο ρυθμός Της μέθης ο προστάτης. Τώρα που λιώνει το κορμί Τώρα που θέλει το φιλί Δεν ξέρω πώς να σου το πω Του σ’ αγαπώ […]

Ι Σε όλα σου θνητός Κυρίως στο φρόνημα Της πρώτης νιότης μονομάχος Στα ύστερα διαιώνιος σκλάβος Ευάλωτος στους πολυμάχαιρους Καταχωμένος στο σύσκιο του περίστυλου Ασθμαίνεις Περίφοβος απ’ τις φωνές Εικονικών ανθρώπων Που συνταράσσουν το αμφιθέατρο Με μάτια άγριου ζώου Έντρομα Φωσφορικά Πώς να βγεις; Θα πολεμήσεις; Στέκεις δίβουλος Καταμεσής μιας ζούγκλας Άνθρωπος   ΙΙ Πλανήθηκα […]

[Το Σύνδρομο του Σκαντζόχοιρου]                           28.                   Θ’ ανοίξει η τύχη παίζοντας χαρτιά Και παίζοντας ζάρια Παίζοντας μισή ζωή κορόνα γράμματα [Όπως πάνω στα σκατά Των ξένων βασιλέων Που λάτρεψαν οι μουρόχαυλοι Τού έθνους και τής […]