Ποίηση

Σήμερα όλοι κρύβονται σαν παράθυρα, ακόμα και εγώ, στέκομαι όρθιος και κοιτάω, μια δακρυσμένη αλήθεια στα μαύρα και ένα μικρό κουτί που με περιμένει. Μετράω λέξεις μέχρι να ξεκινήσω, βάζω μια απόφαση πάνω στα χέρια. Άκουσα μέσα μου πως πλησιάζεις και πέταξαν τρομαγμένα τα πουλιά, πάνω από τα βλέφαρά μου. Δυο ορθάνοιχτα γυμνά μάτια. Όχι, […]

Χωρίς φωνή, χωρίς πνοή ο κόσμος στέκεται σ’ ένα παρόν άδειο. Οι θύμισες χαμένες στην ομίχλη. Σώματα απομεινάρια εισπνέουν τις τελευταίες σταγόνες της ζωής. Λόγια κι αναμνήσεις, μας γέμισαν ουλές βαθιές. Ακολουθούμε τον ίσκιο της γυμνής μας ψυχής. Τις νύχτες κουρνιάζουμε στο φως της φαντασίας , δραπετεύουμε απ’ το κελί των αναμνήσεων, κρυφές αναπνοές που […]

Η καταιγίδα κόπασε λίγο πριν απ’ το χάραμα. Έστυψε τους χυμούς των εραστών ξεβράζοντας τ’ αφυδατωμένα τους κορμιά στα ρυτιδιασμένα λευκά σεντόνια. Ημίγυμνοι και ανυπεράσπιστοι μπροστά στη λάμψη του Υπέροχου με εμφανείς τις βουβές πληγές από τη βίαιη πάλη, ψηλαφίζουν το Άπειρο, απότοκο της Ηδονικής Καταστροφής, Τυλιγμένοι στην αρμονικά ακανόνιστη θέση των σωμάτων, πίσω από […]

Στηρίξαμε την ελπίδα στα χέρια μας. Όπως χτυπάμε τον κασμά την κρατήσαμε και σκάψαμε στο μέλλον. Όπως σφίγγουμε το φτυάρι την κρατήσαμε να μαζέψουμε τα ερείπια από τα όνειρα της νιότης. Συρθήκαμε κάτω από έμφορτα τραπέζια γυρεύοντας ψίχουλα, τη χαρά που δεν είναι δική μας γυρεύοντας, μόνο το τραγούδι της ευωχίας ν’ ακούσουμε, να γνωρίσουμε  […]

Να  ‘ταν  στη  μαγεμένη  αυλή των  παιδικών  κι  εφηβικών  ερώτων να  βρεθώ με  το  φτερωτό του νου  αμάξι. Να  ‘ταν  Καλοκαίρι,λιοπύρι, αποβραδίς  ένα  τσούρμο γειτονόπουλα  να  κυνηγάμε τις κωλοφωτιές στη  συκιά της  βάβω Αμαλίας με  δέλεαρ το  φωσφορίζον  χρώμα  στα χιλιοφορεμένα  ρούχα  μας, τις  λαμπυρίδες, τα  «στίγματα  ζωντανού φωτός»  του  Ταγκόρ. Να ‘ταν  πανηγύρι  στο  […]

Μ’ αρέσει πολύ αυτό που κάνουμε, να σέρνω το κορμί μου πάνω σου, γυμνοί κι δυο ,αληθινοί. Να τρώω τα στήθη σου, να βυθίζω τον ανδρισμό μου στις συγκλονιστικές καμπυλότητές σου. Απόλυτα χαμένοι στην έκσταση, ένας ιδρώτας, μια ανάσα, μια πνιχτή κραυγή καθώς εισχωρώ μέσα σου από όλες τις διόδους του κορμιού σου.   Ο […]

Ζουν καλοκαίρια κάτω από τις νυχτικιές μου βαθαίνω μαζί τους ξοδεύω την ύλη μου σε φτηνά αναμνηστικά είμαι γυμνή για σένα που θα ‘ρθεις για σένα που λείπεις για σένα που με χάνεις το οπτικό σου πεδίο στενεύει ο ύφαλος στο στήθος μου εκπέμπει όσα θέλω να σου πω λόγια ξυπόλυτα τι ήθελες δηλαδή να […]

[Βλάσφημες λέξεις] O Θεός είν’ ένας άγνωστος γέρο καουμπόης μέσα σε μπαρ. Την ώρα που πίνεις το ποτό σου εμφανίζεται από το πουθενά σε ρωτά με τ’ όνομά σου πώς τα περνάς σαν παλιός καλός γνώριμος κατεβάζοντας ένα μπουκάλι Sarsaparilla. Κι έτσι όπως ήρθε γίνεται καπνός αφήνοντάς σε σύξυλο ν’ αναρωτιέσαι μήπως το φαντάστηκες όλο […]

Τ’ αστέρια ψυχορραγούν στο αδιέξοδο της λογικής. Το αίμα των αισθήσεων καταστάλαξε στους τόπους της καρδιάς, ένα αντίδοτο στο φόβο και στο θάνατο. Μια ανακούφιση πραγματική το άρωμα στα χείλη σου. Τα προσχήματα σωπαίνουν πια μπροστά στην έκσταση. Όταν ξυπνώ γυρνώ το χρόνο πίσω, κάθε λεπτό που περνά ακούω τη ζωή να κροταλίζει καθώς εισχωρώ […]

Painting by Gerhard Richter “Η τέχνη είναι ένας ελιγμός ευτυχίας, ώστε να υπάρχουμε κάπως αναπαυτικά δυστυχισμένοι. “Νίκος Καρούζος” “Art is a maneuver of happiness, so that we can somehow exist, comfortably unhappy. “Nikos Karouzos” Το καλοκαίρι, το ίδιο, ένας σύντομος ελιγμός ευτυχίας, μια μικρή παρένθεση, ανάμεσα στην αναμονή και τη νοσταλγία του. Αλλιώτικο το φετινό […]