Ποίηση

Άραγε υπάρχει κάτι άλλο πέρα από εδώ; Το ταξίδι συνεχίζεται; Οι ίδιες σκέψεις Μετά από κάποιον αποχαιρετισμό ενός αγαπημένου προσώπου Την ώρα της μουδιασμένης σιωπής που τα δάκρυα έχουν σταματήσει και βαδίζεις μαζί με το υπόλοιπο πλήθος προς τον τόπο ανάπαυσης του σώματος. Όχι, δε με τρομάζει ο θάνατος αλλά ας μην είναι το τέλος […]

Ξεδιπλώνονται οι μέρες του φόβου. Χαμηλώνουν τα φώτα η υπομονή συνεχίζει το έργο της. Τα αρμυρίκια συνωστίζονται στην άμμο αγωνιούν για το φθινόπωρο που έρχεται. Τα χαμόγελα συσσωρεύονται σε δωμάτια σκοτεινά, ο ήχος της καθημερινής ζωής στραγγίζει τα σώματα. Ανοίγω τα παράθυρα για να δω την άλλη πλευρά του κόσμου. Σκύβω μέσα μου αναβλύζουν οι […]

Σταμάτα Σταμάτα άσκοπα να τρέχεις Είσαι δημιουργός και ήρωας του δικού σου αφηγήματος Σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής στη δική σου ταινία Συγκεντρώσου Ψάξε μέσα στον βούρκο να βρεις τον εαυτό σου Μην αναπολείς το παρελθόν Μη σκέφτεσαι το μέλλον Όλα είναι εδώ Όλα είναι τώρα Ζήσε την κάθε σου στιγμή σαν να’ ναι η τελευταία Κι […]

TENDER VI [μηνύματα από το κινητό] δεν ήξερα τί άλλο να γράψω μέχρι που τσάκισα την πένα μου αλλά κέρδισα και πάλι στα χαρτιά και ξανακέρδισα στα ζάρια και γύρω μου οι δήθεν φίλοι ούρλιαξαν σαν τους λύκους σιμά στο πρόβατο και ίσως να μην υπάρχει ιδιαίτερος λόγος που σου τα γράφω αυτά – βλακείες […]

  Εν Σ.Τ.Γ. 912 Το ημερήσιον πρόγραμμα τοιχοκολλήθηκε. Το καρφιτσώσαμε σε μικρά πρόχειρα κάδρα. Η μελλοθάνατη ζωή μου στήθηκε και σήμερα στον τοίχο κι οι ώρες μου, α , οι ώρες μου – ψυχρές φθινοπωρινές εσπέρες ανέραστης γυναικός. Σ’ αυτές τις τέλεια προγραμματισμένες ώρες, η ζωή μου μοιράστηκε σαν κρασί σε ξένα χείλη και μόνο […]

Κατάχαμα στα πολυκαιρισμένα πεζοδρόμια  ξεγλιστρούν οι ατελείωτες νύμφες  της βάρδιας  – σκυμμένο κεφάλι και δαπανημένος χρόνος στην ναυλωμένη πτώση  των αρχαίων σημύδων  στο οδοιπορικό  θυσάνων, στο νηολόγιο που  σβήνονται τα  νέφη στις λοιπές οριζόντιες γραμμές των καθοδικών ρευμάτων στρόβιλος γύρω από το απλωμένο μετάξι μια πεζοδρομία πλέγματος αφηγείται το λίκνο των λυμάτων      Φανάρι του λιμανιού […]

Στις συστάδες των χρόνων κυριαρχούν τα καταθλιπτικά στιγμιότυπα. Φλέβες γεμάτες ζωή σέρνονται, ναυάγια, σε μια θάλασσα θολή. Υποθηκεύσαμε τις μέρες σε μια γαλήνη που σάπισε. Μια βροχή άρχισε να πέφτει, εγκαταλείπω την ανυπόφορη ακινησία μιας εποχής συμβατικής, μιας ματαιότητας που γεννά φόβους και καρδιές δεμένες στα βράχια. Τα πρωινά οι ηδονές ξεφτίζουν. Ο Δημήτρης Καρπέτης […]

Περπατώντας αργά σε ένα ήσυχο ιαπωνικό κήπο, πάνω σε στενά κυκλικά μονοπάτια, συναντάς στη μέση του δρόμου σου, μία πέτρα με ωραίο καθαρό οβάλ σχήμα και δεμένη σταυρωτά με σκούρο νήμα που έχει ένα τελείωμα ιδανικό ώστε να την κρατήσεις στα χέρια σου και να τη σηκώσεις. Δε βρέθηκε τυχαία εκεί. Κάποιος την τοποθέτησε ως […]

Αγαθοί γίγαντες δουλεύουν τραβάνε το κουπί τους δίνουν διαταγές λευκοί νάνοι με μηχανήματα τους έχουν περιορισμένους και τους φρουρούν πιστοί γίγαντες με στολή οι νάνοι έχουν αναλάβει να επιβάλλουν την τάξη να πνίγουν εν τη γενέσει της κάθε διαμαρτυρία και να μαζεύουν το χρήμα γι΄αυτούς και τ΄αφεντικά τους η μηχανή δουλεύει καλά μα οι ιθύνοντες […]

Τα ανεπιτήδευτα χαμόγελα ρημάζονται από τις  αγκυλώσεις των σκυφτών προσώπων. Η ορμή της νιότης στριμώχνεται στις απαιτήσεις των κίβδηλων νόμων. Οι νίκες της ανθρωπότητας αποθανατίζονται στα εφηβικά όνειρα. Ποιος τολμά να αντιπαρατεθεί με τις καρδιές των νέων το μεσοκαλόκαιρο; Αφημένες στα αζήτητα οι μικροαστικές προθέσεις μιας ομήγυρης που δηλητηριάζει τον ενεστώτα χρόνο. Ξεχωρίζουν τα καθαρά […]