Ποίηση

Έτσι περνούν οι μέρες μου… Πιάνω το Ύψιλον και το κάνω σφεντόνα. Στέκομαι στο παράθυρο και  σημαδεύω με λύσσα τα πουλιά που ταξιδεύουν. Μα όσα κι αν ρίξω έρχονται άλλα… Όταν βαρεθώ παίρνω σκοινί, το δένω απ’ το να κλαρί στο άλλο και κάνω το Ύψιλον αιώρα. Σέρνω δίπλα  το Πι, πατάω  και ξαπλώνω. Μα […]

Αν ζούσε σήμερα η Κατερίνα Θα έδειχνε την τέχνη του να ανοίγεις το στόμα εκτοξεύοντας πέτρες, αναρχία, εξέγερση. Αν ζούσε, θα έκανε πάνω-κάτω την Πατησίων Με ένα γαλάζιο νυχτικό και ξεπλυμένο Πρόσωπο από τα δάκρυα για την κατάντια μας Θα έσπαγαν οι βιτρίνες Με κάθε της στίχο Θα φιμώνονταν οι φασίστες, με κάθε νεύμα· Τα […]

Δίνουμε τη ζωή μας για μια γιορτή λίγων στιγμών. Μικρά συνθήματα γέμισαν τα λόγια, αντανακλούν στα μάτια ένα αύριο άδηλο. Υφαίνω τον ομφάλιο λώρο της προηγούμενης ζωής. Ξεμακραίνω για το στερνό φεγγάρι αδιαφορώντας για το τέλος. Επέλεξα τα λανθασμένα βράδια αθετώντας τις υποσχέσεις. Τα χείλη γέμισαν αποχαιρετισμούς. Ολότελα χαμένος στον παφλασμό της καρδιάς απαθανατίζω το […]

De nocte et De poesi Κάτω από την απειλή -Μαχαίρι και σφιγμένες γροθιές- Πως αν ξανακοιτάξεις Τη φιλενάδα τού ιδιοκτήτη στα μάτια Ξέκωλο σε κωλόμπαρο με τα βυζιά στη φώρα Και ο χειρότερος μάλλον Ο πιο σύνθετος πειρασμός στην έρημο Θα σε κάνουν τ’ αλατιού οι μαντραχαλάδες Κάτω από τέτοια λόγια τού αέρα Που δεν […]

Ιδού η παλάμη μου. Από τα λεπτά αυτά δάχτυλα χάθηκε η λιγνή εικόνα του μολυβιού, το διάφανο τρεμούλιασμα της αθώας θωπείας. Χάθηκαν τα ίχνη των ονείρων μου. Τα δάχτυλα γαντζώθηκαν από της λεπίδας το λαιμό. Ιδού η παλάμη μου. μια κοφτερή ξιφολόγχη που σημαδεύει την καρδιά του πλησίον. Κάθε μέρα αφαιρεί κομμάτια από τον εαυτό […]

Αθανασία: Νίκησα το θάνατο με τα χείλη σου. Έρωτας: Και όταν είσαι δίπλα μου Μου λείπεις πιο πολύ Δυο τρεις φορές σε χόρτασα Που σε άγγιξα τυχαία Δήθεν σε μια ερώτηση Που ήξερα τι θα πεις. Πρώτη επαφή: Πως με κοίταξες έτσι Τέσσερα χείλια ζεστά Πως σταμάτησες τον χρόνο Ακόμα μου μιλάς Πως με κράτησες […]

Βιογραφικό Είμαι αυτός που του δείχνουν το δάσος και κοιτάει το δάχτυλο και βλέπει το δάσος.   Πλατεία Δεξαμενής, 1906 Παρέα του οι σκιές, απ’ όπου τον τράβηξε μια μέρα ο Νιρβάνας, να τον συλλάβει, στο φως, που όλο και λιγόστευε. Πίσω του το κεφάλι του δεν ξέρεις πώς κοιτάζει, μόνο πως πλάτυνε η πλάτη […]

Όταν αναδύεσαι από το προσωπικό μου βίωμα ως άλλη Κυπρίδα γελαστή και πρόσχαρη υψηλή προσκεκλημένη της μνημοσύνης και πλημμυρίζεις την κρύπτη  με φωτόνια νοιώθω πλήρης και καλοδιάθετος όπως  για παράδειγμα όταν ρεμβάζω τη θάλασσα με τις ώρες ρουφώντας με όλους τους πόρους                                         του σώματος μου                                              αυτό το απέραντο γαλάζιο.   Από την αδημοσίευτη […]

Τίτλος υπό αμφισβήτηση Κρατώντας για ενθύμιο το τίποτα και μια εκδορά στον νωτιαίο μυελό βάζω μπουρλότο στα παγόβουνα κι ακόμη δε γνωριστήκαμε καλά Προσωπικά αδιαφορώ για τις λέξεις κι ας τις πενθώ με  μεγαλοπρέπεια είναι μείζον το πρόβλημα της σιωπής Μετά φαντασιώνομαι ποδηλάτες και την Ποίηση να κλείνει τον δρόμο ανυπεράσπιστες ρόδες στην άσφαλτο που […]

Ιδιαιτέρως Ιδιαιτέρως ασφαλής για να αποδράσεις από τις λόγιες εκφορές του παραλόγου, εγκλωβισμένος σε αποσπάσματα αναλύσεων- περιτύλιγμα συναναστροφών· ορθώς εμμένεις στην αμφισβήτηση.   Εκείνη Αντικριστά στα λάθη που ήθελα να κάνω αλλά εκείνη μου έλεγε όχι, στους δρόμους που περπάτησα και με ακολούθησε σέρνοντας το βήμα, κάθε φορά οι δύο σαν ένα -μια άγγελος μια […]