Χαλασμένα κουρδιστά παιχνίδια στα ερείπια Ο Ομάρ-Στο βομβαρδισμένο Χαλέπι-Ο φόβος να φεύγει-Ουρλιάζει στις βόμβες-βαρέλι-Ώσπου σαλεύει-Ο αδερφός του-Ο Καρίμ-Υποφέρει-Απ’ το νοσοκομείο υπνωτικά γι’ αυτόν μόνο παίρνει-Και σε έναν αντάρτη-Ξαδέρφι-Τον Αλτάφ-Λύση ζητάει-Κι αυτός καταφθάνει με φυσεκλίκια-Και τι να δει-Χαλασμένα κουρδιστά παιχνίδια-Ο Καρίμ κι ο Ομάρ στ’ ερείπια-Ούτε σε εκεχειρίες σταματούν-Ούτε σε τίποτα-Οι στριγγλιές του Ομάρ αντηχούνε στα […]
Ποίηση
Ρίτσαρντ Μπρότιγκαν | Αυτός που κάνει ωτοστόπ στη Γαλιλαία
Μέρος 1ον Ο Μπωντλαίρ οδηγούσε ένα μοντέλο Α μέσα από τη Γαλιλαία. Στο δρόμο πήρε έναν που έκανε ωτοστόπ που τον λέγαν Ιησού και που ‘χε σταθεί ανάμεσα σ’ ένα σχολείο ψαριών, ταΐζοντάς τα με κομμάτια από ψωμί. «Πού πηγαίνετε;» ρώτησε ο Ιησούς, όπως κάθισε στο μπροστινό κάθισμα. «Οπουδήποτε, οπουδήποτε έξω από τούτο τον κόσμο!» […]
π. Παύλος Καστανάρας | Eperon
Στην ιστορία της πλάνης του αληθινού κόσμου μια εκδοχή του ήλιου θρυμματίζει το χρέος μιας πέννας που άσπλαχνα περιγράφει τους σπασμούς των σπλάχνων έχω τις αναλογίες του σωσία του ψεύδους – αληθινός και απρόσιτος- φαρμακωμένος του Πλάτωνος και μη φλεγόμενος στο παίγνιο του cogito ήρθα την εποχή των Εμβόλων να προβάλλω αντιστάσεις στην τελευταία μόδα […]
Ρογήρος Δέξτερ | Σχεδίες
Φλος Ρουαγιάλ (μόνο στον ύπνο σου) ή “Pseudo-Blues” [prose song “written on a toilet roll”] Αυτή η απανωτή χασούρα στα χαρτιά Και το χτεσινό βατερλώ στα ζάρια Όταν σου βούτηξαν γελώντας Ακόμη και τα σώβρακα οι τυπάδες Αιώνια τής πόλης φοιτητάκια και ίσως Παλιοί κλεφτοκοτάδες τού χωριού Πιθανοί αγιογδύτες Και πονηράντζες τής κακιάς ώρας Με […]
Άγγελος Τζιβελέκης | Τέσσερα ποιήματα
Κόκκινο Το κόκκινο στα χείλη σου αιματηρή διαδρομή ουρλιαχτό επιθυμιών στα άδεια δοχεία του έρωτα. Χρώμα των αδυναμιών των κρυμμένων πόθων εκείνων που σε αγκαλιές αθόρυβα αναφλέγονται. Χρώμα του ουρανού που βάφθηκε στο χρώμα των χειλιών σου … Αυτοεξόριστοι Κάπου θα υπάρχει ένα τέλος κάπου να σύρουμε τα συντρίμμια μας αυτοεξόριστοι… Ψάξε σε στίχους, σε λέξεις, […]
Άγγελος Ερατεινός | Με αρχαία σημάδια / Άγγελος Ερατεινός
Ζωφόρου γλυπτά ιππείς μεγαλόπρεποι σταματημένοι * Πηλός γήινος τις Ταναγραίες κόρες αθανατίζει * Στον χρόνο στέκουν ρωμαϊκές αψίδες ματαιόδοξες * Επιθυμίες Ο Ηρακλής μάχεται Ύδρα Λερναία * Ναοί ερείπια κάτω απ’ τον ουρανό θεοί κοιμούνται * Των θεών όρη κοιλάδες βασιλέων νεκρών κοιλάδες * Τυφλός Όμηρος με άλλων αισθήσεων είδε τα μάτια * Στη φαντασία […]
Μαίρη Γ. Πράσατζη | Μη με λησμόνει – αφιέρωμα στον Κιθ Ντάγκλας
Τρεις εβδομάδες πέρασαν στη νοσηλεία και γύρισα ξανά για να σε βρω στο ίδιο μέρος, τη μέρα που σε έψαχνα και σ’ έχανα και χάθηκες οριστικά. Επέστρεψες. Μέσα σε σάκο σφραγισμένο το νεκρό σου σώμα, ψάχνει απαντήσεις χωρίς στόμα. Το τελευταίο μήνυμα στο κινητό σου: “Γίνε καλά. Σε περιμένω.” και παραμένω μάρτυρας βουβός της σιωπής […]
Δημήτρης Καρπέτης | Περιφορά
Τελειώνει ο χρόνος, αναδύομαι σιωπηλός από ένα λαβύρινθο αδιέξοδο. Ο ιδρώτας λούζει το κορμί, με μάτια ορθάνοιχτα αντικρίζω τη σαφήνεια των αισθημάτων. Η λεηλασία της καρδιάς συνεχίζεται τα πόδια τρέμουν, φωνάζω δυνατά το όνομά σου μέσα στα όνειρα που ξεπλύθηκαν απ’ τη σπάταλη ροή των συναισθημάτων. Οι ανάσες αρνούνται να υποταχθούν σε μια πραγματικότητα νωθρή. […]
Αφροδίτη Μιχαηλίδου | Δύο ποιήματα
Αφορία Από όλα σου αυτό που μου λείπει περισσότερο, είναι η ύλη σου να λέει πως «μπορούμε» Το ακατάληπτο «μαζί» που ζούσαμε έπειθε τη λαθραία μικρή επανάσταση Ήταν ο σπόρος που βλάσταινε ευκταία όνειρα, πριν σταθούμε μακριά μια εποχή σαρωτική. Σαν φυλλοβόλος μεταμφίεση που αφήνει πίσω άσαρκα τα δέντρα, σχεδόν διασυρμένα, καταδικασμένα να υπομένουν άφθαρτα […]
Γρηγόρης Σακαλής | Τα άυλα
Τα άυλα αξίζουν πιο πολύ και τα δωρεάν της καρδιάς τα συναισθήματα άλλα είναι μπριλάντι κι άλλα άνθρακας η αγάπη, η φιλία είναι χρυσάφι το μίσος, ο φθόνος ξεσκίζουν το φορέα τους κάρβουνα που λερώνουν ό,τι αισθάνεται ο άνθρωπος τον διαμορφώνει και δείχνει όμορφος ή άσχημος γιατί αυτά πηγάζουν από μέσα μας κανείς δεν ζει […]