Βρέχει κι εσύ κοιτάς το πρόσωπό σου στον καθρέφτη το κοιτάζω κι εγώ αποσπασμένο όπως είναι απ’ το υπόλοιπο σώμα και περιτριγυρισμένο μ’ αυτό το ξύλινο πλαίσιο Η εικόνα σου στο γυαλί όμως δεν μου αποκαλύπτει κάτι περισσότερο απ’ τα λόγια σου Ο γρίφος είναι εδώ – παρών Αν με ρωτούσες θα σου έλεγα ότι […]
Ποίηση
Νίκος Ι. Τζώρτζης | Δύο ποιήματα
I ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΙ Για ποιους και πόσους έζησα; Ποιοι και πόσοι μ’ έζησαν; Ποιοι και πόσοι ’θελαν να τους ζήσω; Για ποιους και πόσους ήθελα να ζήσω; II Από τα ημερολόγια εργασίας του ποιητού (αποσπάσματα για προσωπική χρήση) ΤΑ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ, Γ΄ (Λεονταρισμοί) Αυτές που αποκαλείς: παγιδευμένες λέξεις σε λόγιες αποχρέμψεις, λοιμώδεις ειδήσεις, σε […]
Άγγελος Ερατεινός | Τρεις εικόνες
Κάπου εκεί Κάπου εκεί ανταμώνουν στο καφενείο του χωριού οι λίγοι γέροντες ίδιες κουβέντες καφές ελληνικός στο φλιτζανάκι με αλπικά τοπία στον τοίχο το ημερολόγιο Λουτσάκη 9 Γκρεμισμένο σπίτι ανοιχτό ντουλάπι στον τοίχο δυο κόκκινες γόβες στο ράφι πατήματα σαγήνης σκονισμένα Μινωταύρου 2 Της φύσης δρόμοι, τρόποι καταρράκτης από ρουμπίνια στον τοίχο η βουκαμβίλια […]
Δημήτρης Καρπέτης | Συσπάσεις
Ο τριγμός των βημάτων ξεψυχά αργά. Βουτάω στην εποχή των μουσώνων ξεφυλλίζω ασυνείδητα τη ζωή, στις μαρκίζες κρέμονται οι αλαλαγμοί των ονείρων. Το εφήμερο εναρμονίζεται με τα θολά φεγγάρια, ενθύμια αναλαμπές γέμισαν τις κόρες των ματιών μου. Εκούσια παραδομένο στις όμορφες στιγμές ένα κορμί επιπλέει στο χάος. Η καρδιά άρχισε να συσπάται. Ο Δημήτρης […]
Roger Robinson | Ένας φορητός παράδεισος
Μπουκάλια εκτοξεύονται σε αργή κίνηση εναντίον αστυνομικών Όταν εσείς δημοσίως μας σκοτώνετε, ποιος θα μιλήσει για εμάς αν όχι αυτά τα ιπτάμενα μπουκάλια; [Σελ.37] Κι αν λέω για Παράδεισο Τότε μιλάω για τον παππού μου Κι αν λέω για τον παππού μου Μιλάω για ιπποδρομίες Κι αν λέω για ιπποδρομίες Μιλάω για τον πατέρα μου […]
Ηλίας Οικονομόπουλος | Τρία ποιήματα
Άτιτλο Η ιστορία της λεωφόρου χάνεται στον ορίζοντα, όπου το ηλιοβασίλεμα τρυπάει τα μυαλά των μοτοσικλετιστών, κάνοντας ένα νεύμα στους λίγους που απέμειναν να το θαυμάζουν και γιορτάζοντας κάθε τόσο ή θρηνώντας για το θάνατο της νοσταλγίας. Ένας καινούργιος κόσμος κι ένα ηλιοβασίλεμα τόσο αρχαίο, λάβα που θάφτηκε στα κόκκαλα, κόκκαλα που θάφτηκαν στην άσφαλτο, […]
Άντζελα Γεωργοτά | Ψευδαισθήσεων κοχύλια
Μια θάλασσα. Μια νύχτα ενωθήκαμε στο βυθό της. Μου κρατούσες το χέρι και λόγια τρυφερά μου ψιθύριζες, φθόγγους επιθυμίας. Δώρα μου χάριζες…αστερίες, κοχύλια και θαλασσινές ανεμώνες. Με πόση σπουδή τα ανεξερεύνητα θαύματα μου ερμήνευες. Να και ο ιππόκαμπος, η βίδρα, το δελφίνι. Ταξίδι ονειρεμένο κάναμε οι δυο μας. Εσύ ο Μέγα Αλέξανδρος, γοργόνα σου εγώ. […]
Νίκος Κουβίδης | Αθάνατος έρωτας
Κι αν δε γυρίσεις να με βρεις Πάλι μαζί μου θα ‘σαι, Στα χείλη και στα μάτια σου Είδα το πρόσωπό μου, Στο παγωμένο στήθος σου Άκουσα την καρδιά μου, Στα ματωμένα σου φτερά ακούμπησα Τους ώμους, Μπήκες ζωή στο σώμα μου Στη σκέψη μου το φως σου. Ο Νίκος Κουβίδης ζει και εργάζεται […]
Γιώργος Κοζίας | Ημέρες Ολοκαυτώματος (Τρία ποιήματα)
ΤΟ ΕΒΡΑΪΚΟ ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟ Εἴμαστε ἐμεῖς ποὺ ἀναζητᾶμε τὴν Ὀμορφιὰ στιγματισμένη. Εἴμαστε ἐμεῖς ποὺ τὸ Ἄγνωστο φθονοῦμε καὶ τὸ Μάταιο μᾶς καταδιώκει. Εἴμαστε ἐμεῖς ποὺ ἀγοράζουμε τοὺς ἀπογοητευμένους ἐραστές. Εἴμαστε ἐμεῖς ποὺ Ἀκόρεστοι πάλι σπαράζουμε τὸ κουφάρι τοῦ ἐπιβήτορά μας. Εἴμαστε ἐμεῖς τὰ κουταλάκια τῶν πληβείων, τὰ πασουμάκια καὶ τὰ κομποσκοίνια τῶν ἁγίων. Εἴμαστε ἐμεῖς οἱ […]
Γιάννης Καρπούζης | Δύο ποιήματα
ΓΡΟΙΛΑΝΔΙΑ 1 Ο Σημαιοφόρος Σβένσεν έσπρωξε τη βαριά πόρτα από νικέλιο, άφησε το ξιφίδιο στο τραπέζι, δίπλα στην κούπα του καφέ και βγήκε γρήγορα έξω. Ο Πλοίαρχος δεν του μίλησε. Μόνο ήπιε μια γουλιά και έβγαλε τη λεπίδα από τη θήκη. Σκέφτηκε λίγο το συμβολισμό του μικρού όπλου και ύστερα τη θάλασσα. Και ύστερα τις […]