Ποίηση

Προσδοκούμε μια φυγή μακριά απʼ το θηρίο, που ζει μες την ψυχή μας, που αναστοχάζεται συχνά ξερνώντας μισοφαγωμένα όνειρα και λανθάνουσες σιωπές, και αναμετριέται με τη μέσα μας φωνή, που ψιθυρίζει μουσικές -χαμηλόφωνα.   Η Μαίρη Γ. Πράσατζη γεννήθηκε στη Δράμα και  μεγάλωσε στην Καλή Βρύση -ο τόπος που την καθόρισε. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή […]

Η οργή ανασταίνει την καθημερινή οκνηρία. Αδιάφοροι συνεχίζουμε να σμικραίνουμε σε έναν κόσμο αόρατο. Υποχείρια με βήματα αργά ταξιδεύουμε προς τον επίλογο της ζωής. Τα συνεχή τραύματα οδηγούν στη σήψη. Επεξεργάζομαι τη σαφήνεια των εντολών που αποδεκατίζει τα αισθήματα. Η άνευ όρων παράδοση στο μεταμφιεσμένο φως δεν είναι δεδομένη. Οργή, στα προσκλητήρια της αντίστασης τ […]

Είχε πιασμένα τα μαλλιά Το σώμα της φορούσε Κρίνους πουλιά Και κόκκινο φόρεμα την κρατούσε Χόρευε με έναν άγγελο Στην άκρη της αβύσσου Χωρίς φωνή Με μια ματιά Και δυο ανάσες μόνο Ένα φιλί Στα χείλη της Έγινε καλοκαίρι   Ο Νίκος Κουβίδης ζει και εργάζεται στο ηράκλειο Κρήτης. Έχει σπουδάσει λογιστικά, έχει ασχοληθεί με […]

Ὑπάρχει ἀκόμα λίγη Ἄνοιξη Ἐλᾶτε νὰ ἀλλάξουμε δακτυλίδια γάμου Νὰ νυμφευτοῦμε τὰ ὄνειρά μας Τώρα ποὺ στήνονται κρεμάλες Καὶ τραγουδοῦν οἱ δήμιοι τὸν γερμανικὸ ποιμενικό τους Ὑπάρχει ἀκόμα λίγη Ἀγάπη Νὰ βάλουμε τοὺς νεκροὺς στὸ τραπέζι Νὰ στρώσουμε στὸν ξένο τὸ κρεβάτι Fraülein, ὑπάρχει ἀκόμα λίγη Ἄνοιξη Ἐλᾶτε νὰ ἀλλάξουμε δακτυλίδια γάμου Νὰ νυμφευτοῦμε τὰ […]

Άλλες κορφές Το τραγούδι έλεγε για τον ήλιο. Κάποιος ξεκίνησε να τον συναντήσει. Βάδιζε προς τα ψηλώματα μ’ ένα κουπί στο χέρι. Θα το έμπηγε εκεί όπου κανείς δε μάντευε τη χρησιμότητά του. Μα ήταν πολύς ο δρόμος. Μακρύς και κακοτράχαλος. Κι όσο ανέβαινε τόσο ξανοίγονταν άλλες κορφές. Κι άλλες ψηλότερες κορφές πίσω από κείνες. […]

Κάτω απ’ το κίτρινο φως της λάμπας στον έρημο δρόμο νιφάδες χιονιού, αμέτρητες μικρές μοναδικές όμορφες στιγμές, χορεύουν. Αν με τ’ αγαπημένο  σου χρώμα μπορέσεις να τις δεις, για πάντα θα σε συντροφεύουν, αν όχι, όμορφες νιφάδες ήταν χιονιού.   Η Βικτωρία Ι. Σουλιώτη γεννήθηκε και μεγάλωσε στο χωριό Τρύφος του νομού Αιτωλοακαρνανίας.Το 1987 εισάγεται […]

Άκουσέ με είμαι μια νότα κρεμασμένη στα σύρματα φεύγουν τα χελιδόνια τους κρατώ ένα λα ξεμακραίνουν νομίζουν πως φεύγουν Κοίταξέ με είμαι το λουλούδι στο βάζο σου σε λίγο θα χάσω το χρώμα μου πράσινο λίγο ακόμα και δε θα μυρίζω πια εσύ δε με έκοψες; εσύ δε με θαύμασες; εσύ δε με έδειξες; Απαθανάτισέ […]

De paradoxis (IV) ή “Λόφοι στην Κορνουάλη” Μονόλιθοι και αθέατα άλογα Που χλιμιντρίζουν καλπάζοντας στην ομίχλη• Ποιος ξέρει Εάν αυτά συμβαίνουν στ’ αλήθεια Ή μήπως το πνεύμα τού παλαιωμένου ποτού Σε δρύινο βαρέλι από σέρι Ανακάτεψε μέσα του μαγικό ελιξίριο• Και όμως Έτσι λέει ότι είδε και ένιωσε Όταν πέρασε για λίγο από εκείνη την […]

Κοίτα, μαμά. Έχω ωραία, μακρυά μαλλιά. Κι έναν ήρωα ν΄αγαπώ. Μαζί του σκαρώνω κάτι πονηρό. Θα σού πω κάτι να χαρείς. Κοίτα, μαμά. Έγινα κάτι σημαντικό. Έσπασα το Εγώ. Έχω έναν ήρωα ν΄αγαπώ. Τον λένε Εαυτό. Δεν θα ξοδέψω όσα χαράμισες. Τα κρατάω σαν φυλαχτό. Τη νιότη σου κι εκείνον τον χρυσό σταυρό. Όσα μου […]

[…] Ο κύκλος δεν έκλεισε. Τόσα χρόνια δεν λέει να κλείσει. Έγινε απλώς φαύλος κύκλος, φαυλότατος. Που ανακυκλώνεται, διαρκώς· θλιβερά, φαιδρά, προκλητικά. Φυσικά και δεν πρόκειται να κλείσει. Δεν πρόκειται να κλείσει αν δεν ολοκληρώσουν την πορεία τους αυτοί που τον άνοιξαν. Όσο να διαλυθεί ολότελα η χώρα -αυτό που τέλος πάντων ξέρουμε σαν χώρα· […]