Ποίηση

Χρυσά Λουλούδια έριξες  μέσα στην αγκαλιά μου  Αγγέλου μου ‘ταξες φτερά  να πάρεις τα φιλιά μου  Μα ‘γω έχω δώσει το φιλί  σε στόμα ματωμένο  σε κύμα κατακόκκινο  με δάκρυα φτιαγμένο  σ’ ένα παιδί που με κοιτά  που Ήλιος το ‘χει φέρει  που χει πλεμμένα τα μαλλιά  Τόξου σταυρό στο χέρι  Σαν την ανοίξω την […]

Δεν έχει ψίχουλα η βεράντα Ένα περιστέρι ήρθε χθες και κούρνιασε στη βεράντα Τρίχωμα γκρίζο Ανεβοκατέβαζε το λαιμό του και γουργούριζε Έψαχνε να βρει ψίχουλα Δεν τρώω ψωμί, περιστεράκι Δεν έχει ψίχουλα η βεράντα Ζητώ συγγνώμη εγώ, η πολιτισμένη, στα σπουργίτια και στα περιστέρια Δεν έχει ψίχουλα η βεράντα [Σελ.13] Είναι πολύ νωρίς, καρδιά μου, […]

Απώθηση ή Λιμνάζοντας στο τέλμα τής Σφίγγας                               “Pseudo-Blues” [prose song “written on a toilet roll”] Κάθομαι πάλι και πίνω τον άμπακα Ή δυο ποτηράκια – το ίδιο κάνει –  Αφού δεν περιμένω κάτι να συμβεί Αφού δε νομίζω ότι τίποτα […]

Κρατάμε στα χέρια μας μια πόλη ξεχασμένη ακροπατώντας στην ελπίδα κάθε αρχής μία κενή υπόσχεση αστείρευτου φωτός μάς συντηρεί ο ήλιος που τόλμησε να βγει και σήμερα ο έρωτας στα καταφύγια περιμένοντας έναν Μάη κάποτε ένα με τον κόσμο κάποτε εναντίον του τινάζουμε τη σκόνη των καιρών από πάνω μας πάλι κάτι θα βρεθεί να […]

Ποιος είσαι εσύ; Δεν σε ξέρω, δεν σε γνωρίζω. Ποιος είσαι εσύ; Εμφανίστηκες, χρόνους μετά, μπροστά μου με μια βαρκούλα από τσόφλι καρυδιού στο χέρι —το δέντρο στον όχθο μου το έκοψες, το έκαψες το μόνο που σ’ απέμεινε Το μόνο που θυμάσαι να φτιάχνεις στις χούφτες σου το παλιό ποτάμι κρατάς και γυρεύεις μέσα […]

Εξόριστος απ’ το παράπτωμα του πάθους θρηνώ τα μελαγχολικά πρωινά. Η φαιδρότητα ζει παντού χωρίς σύνορα. Η τέφρα των αισθημάτων σκορπίζεται καθημερινά, μας δένει, καταργεί την κατάφαση της ζωής. Με δυσκολία διακρίνω την αγχόνη της πίκρας. Στα μάτια μου η αποκαθήλωση των παθών εκτυλίσσεται στο διηνεκές. Ο αιμάτινος χιτώνας πετάχτηκε στη γη ένα σκίρτημα ξεπρόβαλε […]

Λόγια σαπουνόφουσκες λόγια μεγάλα περιαυτολογίες μας κατακλύζουν καθημερινά ο δημόσιος λόγος έχει γίνει σουρωτήρι καθώς οι έννοιες έχουν διαστραφεί και το ψέμα κυριάρχησε παντού πρέπει να διαλέξουμε τον καλύτερο ψεύτη για να μας κυβερνήσει είναι φοβερό είναι τραγικό αυτό που συμβαίνει στις μέρες μας στην κατάντια του δημόσιου λόγου να προσπαθούμε να βρούμε θέση.   […]

Ο σκονισμένος αέρας, ρόγχος επιθανάτιος απλώνει το πέπλο του. Στα θολά τοπία διακρίνω τα βλέμματα συμπόνιας αγγίζω το ψύχος. Μια συνθηκολόγηση με τα τετριμμένα καταπίνει τις ωραίες στιγμές. Μέσα στη χυδαιότητα των ημερών στεφανώνεται με στεφάνι ακάνθινο η ζωή. Η σάρκα αναδύει τον απόηχο της σιωπής. Στον ορίζοντα εντοπίζεται η γοητεία της επιθυμίας. Μια ικανοποίηση […]

Υπηρετούμε τη ζωή μας  σε στρατόπεδα πλουσίων πλουσιόδωρα μέρη. Νοικιάζουμε με κόπο μια γωνιά για τα στρωσίδια μας και χαζεύουμε τις βιτρίνες που κρύβουν τις χλαίνες  των συνταγματαρχών κάθε που είμαστε εξόδου.   Η μάνα με το ένα πόδι  στον τάφο των ποιητών συνεχίζει να ονειρεύεται το άπειρο κι έχει τη συμπάθειά μας. Ο πατέρας […]

Βάδιζε πάντα στα σίγουρα με λόγια μετρημένα. Γύρευε έργα σταθερά φροντίζοντας με προσοχή μελέτες και σχέδια. Υπολόγιζε πάντα τα αίτια, χωρίς να ξεχνά τα τυχαία. Κάποτε σκόνταψε, χωρίς να ξέρει το πως και το γιατί, έτσι απλά, όπως όλοι μπορούν κάποτε να σκοντάψουν, αφού στο κάτω κάτω της γραφής. όλα πτερόεντα – Λόγια και έργα. […]