Βολεύτηκε στην αρχή με το μπαστούνι. Το κρατούσε μπροστά αποφεύγοντας τα εμπόδια. Κάποτε αποφάσισε την εγχείριση… Βρίσκοντας το φως του, έκανε το μπαστούνι ρόπαλο. Ο Αντώνης Θ. Παπαδόπουλος γεννήθηκε στη Νίκαια του Πειραιά το 1945, Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και άσκησε τη δικηγορία από το 1971. Έχει εκδώσει μέχρι σήμερα 13 βιβλία με […]
Ποίηση
Παναγιώτης Δήμου | Ξέχωρο
Το πένθος ανοίγει κιτάπια, ξαναγράφεται. Πυρώνει βαζάκια ανθέων σ’ επισκέψεις γηροκομείων, Κυριακές με σταυρό στο ημερολόγιο. Τρίβει τσακμακόπετρες δίπλα σε γκάζι υπόγειων νοικοκυριών, ξεραμένος καφές στο αλουμινόχαρτο. Φωτίζει οθόνες αξημέρωτα κάτω από ντιβανοκασέλες, ξαπλωμένα σώματα. Κάνει του κεφαλιού του σε βουνοκορφές, εκεί που αλυχτάνε οι μόνοι στο ξημέρωμα μπανταρισμένοι στο ριζικό χωρίς ναύλα για απέναντι […]
Κατερίνα Λέκα | Τρία ποιήματα
Η τέλεια εκδίκηση Όσο και αν θέλω να το κάνω δεν θα σε καταστρέψω, ούτε θα σε εκδικηθώ. Θα σε αφήσω να αυτό-καταστραφείς σαν ένα μικρό σπιτάκι από τραπουλόχαρτα. Θα σε αφήσω να καείς σαν μια αναφλεγόμενη αιώρα. Γιατί και οι δυο μας ξέρουμε δεν άξιζα τίποτα από όλα αυτά. Θα σε αφήνω να σε […]
Δήμητρα Καλλιγέρη | Γαλότσες
Η κρυμμένη ομορφιά της αφαίρεσης Πάει καιρός που έχεις κλείσει το παράθυρο σου, στο πράσινο φύλλωμά της αγάπης, στις ζεστές ακτίνες της ζωής, στην κρυμμένη ομορφιά της αφαίρεσης. Είσαι πίσω από το κλειδωμένο παράθυρο και παρατηρείς τα χρώματα, που σαν άμμο κυλάνε μέσα από τα πικρά σου χέρια. Τι κι αν τα άγγιξες μια φορά; […]
Χριστόφορος Κυριακίδης | Χαραυγή
Καρφωμένο το βλέμμα στην ανοιχτή θάλασσα τρέφουμε ελπίδες ενάντια σε δύσπιστη εποχή στέρεψαν οι πηγές η χαραυγή αιώνια μνήμη κι αν έχουν παραλύσει οι φωνές μήτε χρειάζονται οι λέξεις καλύτερη η προσμονή σε ιερή σιγή ναυάγια μετρώντας χίλιες ελεύσεις ισάριθμες πληγές στο σώμα του ανθρώπου μα η θάλασσα βαθύς χρησμός και στον ορίζοντα λευκά πανιά […]
Δημήτρης Καρπέτης | Συνθηκολόγηση
Διάφανοι με σώμα άφθαρτο επιβιώνουμε σε τόπους ταριχευμένους. Η απαγκίστρωση από την τυραννία αργεί. Έκπληκτοι αντικρίζουμε σημάδια ανεξίτηλα στα σκοτεινιασμένα μας κύτταρα. Προκαθορισμένη η πορεία προς στα αδιέξοδα. Η λαιμητόμος του φόβου αιωρείται μέρες πάνω από την προσμονή της ζωής. Στον τοίχο κείτεται καρφωμένο το κάδρο του δράματος. Χωρίς ψεγάδι κανένα απεικονίζει ανάγλυφα τη συνθηκολόγηση […]
Γρηγόρης Σακαλής | Έκλειψη
Κονκισταδόρες στη χώρα του χαμένου ήλιου προσφέρουν δώρα ξεγελούν τους ιθαγενείς με καθρεφτάκια και ψεύτικα κολιέ έτσι τους μαντρώνουν γίνονται πειθήνιοι ξεχνούν το πρότερο μεγαλείο τους και σιγά – σιγά τους μετατρέπουν σε δούλους τυχόν εξεγέρσεις τους πνίγονται στο αίμα τους κλέβουν τη γη τους αλλάζουν την πίστη τα ήθη και τα έθιμα τους και […]
Νεφέλη Μαρία Σακελλιάδου | Δύο ποιήματα
Η Αρπαγή της Περσεφόνης Μήπως δε γνώριζες ήδη των θεών την απληστία όταν σκίστηκε της γης η σάρκα και φάνηκαν τα άρματα; Ή μήπως δεν ήξερες πως όταν η ώρα θα ‘ρθει υπόκωφες θα γίνουν οι κραυγές σου άχρωμο το βλέμμα θρύψαλα τα χέρια σου Ήξερες Μα όταν ήρθε η ώρα που ο Άδης θέλησε […]
Μαλβίνα Ιωσηφίδου | Ηλίανθος ή λιόκρι ή ηλιοτρόπιο
Ηλίανθος Ταπεινός υπήκοός σου χρυσό καλοκαίρι Ένα λιόκρι* Στον κήπο μου διψά Ηλιοτρόπιο Γύρω από έναν ήλιο πυρακτωμένο Πορεύεσαι στα πλάτη Ως μίσχος ταπεινής ικεσίας Όλη τη μέρα ηλιότροπα σε προσκυνά Ακολουθώντας σε, Ήλιε, Στη συχνότητα της ατέρμονης μέρας Πολλές ώρες το ηλιοκάματο Στου νυχτεριού τις λιγοστές τις ώρες Ασέληνες νύχτες ξάστερες Στα αγριοσέληνα πλάι […]
Εσμεράλδα Γκέκα | Ο Rimbaud νικά
Φυσικά και δεν συνέβη. Ήταν μια μνήμη δίχως βίωμα. Μια πληγή δίχως μαχαίρι. Μα το ξέστρωτο κρεβάτι, τα άδεια μπουκάλια στο τραπέζι Λεν’ αλλιώς… …πως πίσω μένουν και φεγγοβολούν της ζωής μας τα πειστήρια. Αλώβητα στη φθορά, ανένδοτα στον χρόνο και στης Φαντασίας μας το πρόταγμα στρατιώτες ξαναμμένοι.