Ποίηση

Ταξιδεύοντας στις ερημιές του κορμιού σου, γεύομαι τ’ αλαφιασμένα κύματα την αρμύρα της σάρκας. Με κρατάς πεισματικά μέσα σου η λάβα να ρέει στα σωθικά . Κρεμιέμαι απ’ τα συγκεχυμένα λόγια των επιθυμιών. Όλο το βράδυ μένω ξάγρυπνος εντός σου. Το χάραμα η αίσθηση της αφής ανάμεσά μας αποτύπωσε τα ένστικτα στην άδεια κάμαρα. Εκτροχιάστηκα, […]

 Helena in temptationem deserti            Pseudo-Blues [prose song “written on a toilet roll”] Στο μπαρ – στέκι παλιό Από την εποχή που κάναμε Τα κοκόρια στην πλατεία Πάνω σε πατίνια – δεν Είχε κόσμο• μόνο Οι γνωστοί φερτάκηδες και κάνα δυο Μισότρελα βαπόρια Κουβαλητές των ψευδαισθήσεων και ίσως Τού αργού θανάτου• […]

Αριστερά το χάνι, δεξιά το πηγάδι και στη μέση αυτός,       αμέσως μετά τη στροφή. Μπροστά μου. Μισοκαθισμένος, σταχτής, κοκαλωμένος, με μάτια γυάλινα στη μεγάλη μου σκάλα. Στο βάθος το χωριό, λιγοστές σπίθες, οι ελιές, το φεγγάρι κι ο κάμπος – ώσπου στο πηγάδι το σάπιο γεράνι ξανατρίζει και στο κλειστό χάνι ο πάγκος φωτίζεται· […]

Είμαστε τα τελευταία φώτα του Νείλου μετρώντας τη διαδρομή του με βήματα απατηλά από τη θάλασσα προς τη στεριά, μέσα πέρα μακριά. Η ισχύς μας ασταθής, αναβοσβήνουμε σχεδόν συνθηματικά το ερωτικό μας νυχτέρι μέσω των τεχνητών διακλαδώσεων. Είμαστε μικρές θυρίδες λαμπυρίζουσες, ηγεμονίδες του υγρού στοιχείου που ξεδιαλέγουν στολίδια από τις βυθισμένες πολιτείες του. Με τα […]

Τα κλειδιά γυρίζουν o ήλιος στενός, ταλαίπωρος μετρά οι μετρήσεις αναπαύουνε την σκέψη απ΄ την περιέργεια πάνε χρόνια που επιμένει να σε τυφλώνει ανάμεσα σε τρύπες, ασπίδες στα κρυφά
αχνίζουν οι πνοές του δρόμου που περπάτησες ξανά σκυφτός. Ένας ουρανός, μαύρος, χύνεται σε μερικά εκατοστά δέρμα χωράει τα δάχτυλά μου κι έπειτα τα χέρια μου ως […]

Κλωνάρι χώμα και νερό Ήλιος μαρμαρωμένος Σώμα που αγγίζει τη ζωή Τσάκισε το κορμί μου Σταμάτησε τον άνεμο Που έμπαινε στην ψυχή μου Χέρι σε χέρι πέρασα Μάτια να αντικρίσω Κι απ’ το δικό μου το χαμό Έρωτα να αναστήσω Μα τη δική μου την ζωή Ποιο σώμα ν’ αγαπήσει Ποιο φως που γέννησε ζωή […]

Απ’ τη στεριά σου κόπηκα νησί τώρα υπάρχω μέσα σε αρμυρό νερό και ανθισμένο κύμα αναρριπίζοντας τα μπλε δικό σου ψάχνω στίγμα   Ο  Άγγελος Ερατεινός γεννήθηκε στη Χίο το 1950 Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Κινάθισμα (1982) Της Καρδιώτισσας (1988), Το σκοτάδι πίσω (2017)  Στίχος με στίχο (2019)    

Ερημιά   (σε μία ανάσα) Βάλθηκα χτες να μετρήσω χρόνια μοναξιάς και βρήκα αναίσχυντα σταυροφιλήματα και κουβέρτες αφημένες και μπουκάλια άδεια και καθρέφτες πολλούς καθρέφτες εξαναγκασμένες καλημέρες και το ‘χασα το μέτρημα γιατί πώς μου ‘ρθε σε χρόνια να μετρήσω τις πληγές   Θάλασσα I. Τη θάλασσα πάντα τη φθονούσα Ακούς; Πάντα σε φθονούσα Όχι […]

Έμπηξα τα βήματα στο δρόμο έτοιμος για φευγιό. Ένας αποχαιρετισμός το κόκκινο σούρουπο. Τα πρόσωπα μας αλλόκοτα χαμένα στην παρεξήγηση. Με το χέρι κάτω απ’ το φόρεμα αναζητώ ένα νεύμα. Το δέρμα ελάχιστα αντιστέκεται σε χάδια προσφιλή. Στα κοντινά πλάνα που ακολουθούν μια γυναίκα γαντζωμένη πάνω μου με τα μαλλιά της λυτά. Τα μάτια χάνονται, […]