Ποίηση

Τα δέντρα άπλωσαν τον ίσκιο τους. Πέρασα ώρες πίνοντας καφέ, ήταν πραγματικά όμορφη. Αυτή η ακατέργαστη ομορφιά με ζάλισε, με έριξε στην άβυσσο. Κάθισε δίπλα μου έγειρα πάνω της. Χωρίς συνεννόηση σφίχτηκαν τα χέρια μας. Όλα είχαν ειπωθεί, αφεθήκαμε στη σιωπή στο όνειρο που καρτερούσε. Ένα φιλμ που άρχιζε κάθε πρωί που η αυγή ξεπρόβαλλε […]

Όλοι περπατούμε πάνω σε μια σφαίρα, χορεύουμε σε ένα όνειρο από γύψο. Όλες μας οι μέρες είναι μια δύσκολη νύχτα. Μια ευχή που δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί και ένα σπίρτο που σβήνει, χωρίς να τσουρουφλίσει την αλήθεια μας και κάθε φορά που θα επιστρέφεις, θα βρίσκεις τους υπολοίπους να σε περιμένουν. Ώσπου κάποια νύχτα να […]

Στεφάνη άνθους Μιλώ για το σίγμα το σίγμα του τέλους των λέξεων. Την αρχή του σ’ αγαπώ και του σε θέλω. Σαρώνει το αλφάβητο ως σειρήνα σφυρίζει τη νύχτα, η σάλπιγγα σιωπά. Στο συννεφιασμένο στερέωμα σκορπίζουν τα σύννεφα. Καθώς σέρνεται ο ήχος ΣΣΣΣΣΣ. ΣΣΣΣ! Στάσου στη σιγαλιά σείει σεισμός τα σαθρά αισθήματα και ο έρωτας […]

Έφυγε ο έρωτας θυμήθηκα ξανά τον κόσμο πώς να αφουγκράζομαι όμηρος τώρα του ονείρου κι όσων με έσωσαν ερήμην τους μαζί με τα λευκά ψέματα του Αυγούστου την ελπίδα την προσμονή κι άλλες λέξεις εθιστικές «αρκεί λίγη ευτυχία για να ξαναρχίσουν όλα» είχε πει ο Ζολά και το άρρητο μόλις έχασε τις μυθικές του διαστάσεις […]

Κόρη του ήλιου κίνησε Φεγγάρι να λιγώσει Σε σύννεφο να κρατηθεί Θάλασσα ν’ ανταμώσει Γοργόνες που ζηλέψανε Τα χρυσαφί μαλλιά της Γλάροι που ακουμπήσανε Σε βλέφαρα γαλάζια Κρίνος που δεν μαραίνεται Πουλί που σαν πατήσει Μαλαματένια ζωγραφιά Το χώμα θα φιλήσει Καθρέπτης που δεν άντεξε Το μπλε στα δυο της μάτια   Ο Νίκος Κουβίδης […]

Βλέπω με το ένα μου μάτι στο άλλο προχώρησε ο καταρράκτης δεν πειράζει θα γράφω μισά ποιήματα τώρα πρέπει να βρω λεφτά να το εγχειρίσω διάβασα κάπου ότι υπάρχουν εκατομμύρια παρκαρισμένα ακίνητα λεφτά, άχρηστα αυτοί που τα ΄χουν δεν ξέρουν τι να τα κάνουν την ώρα που οι απλοί άνθρωποι παντού στον κόσμο πεινούν ότι […]

Ακούμπησα το μόχθο μου σε μια βροχή απότομη. Ξεπλύθηκαν τα κατεστημένα και οι αποτυχημένες συνευρέσεις. Καταλυτική η κυριαρχία ενός κόσμου γκρι. Μ’ αρέσουν οι άνθρωποι που θέλουν να τα ζήσουν όλα μέσα σε μια στιγμή που δεν λένε κοινότυπα λόγια. Η εποχή των ταξιδιών είχε φτάσει. Μεσάνυχτα οι βόλτες άρχισαν στις φτωχικές συνοικίες της πόλης. […]

1 Εδώ κι εκεί μικρά σημάδια εξαντλημένα, σε πρόσωπα, σε χέρια, σ’ απροσδιόριστες μορφές δίχως πρόσωπο, δίχως χέρια, και μια ερώτηση στις μέσα σελίδες των εφημερίδων που αφήνει μελάνι καθώς διαλύεται. Στο τραπέζι λίγα καθημερινά αντικείμενα, λιγότερο πραγματικά απ’ το όραμα του ημίγυμνου κοριτσιού που πετάει απ’ το κρεβάτι την εφημερίδα και σηκώνεται να φτιάξει […]

Γκρι μονοκατοικία διώροφη εξωτερική απότομη σκάλα τα σκαλοπάτια της από το άλφα στο ωμέγα κι απ’ το ωμέγα στο άλφα ροζ καρδιοχτύπι ανεβοκατεβαίνει   Ο  Άγγελος Ερατεινός γεννήθηκε στη Χίο το 1950 Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Κινάθισμα (1982) Της Καρδιώτισσας (1988), Το σκοτάδι πίσω (2017)  Στίχος με στίχο (2019)    

Διώκεται η μνήμη Την κατηγόρησαν πως ήταν  βασανιστική  Τους γέμιζε με τύψεις Της πρόσαψαν πώς ήταν αδυσώπητη Τους θύμιζε ευθύνες Την κατηγόρησαν πως ήταν πατρική Τους ήθελε αλύγιστους Στο τέλος παραδέχθηκαν πως ήταν έτοιμη να τους καταδικάσει η ίδια  Κι αυτοί απλώς την πρόλαβαν Η μνήμη διώκει όταν διώκεται Ακούστηκε στην άκρη της αιθούσης   […]