Σε τοίχο που τρέχα παιδί και έκρυβα την ματιά μου τώρα μετρούν τα βήματα να στήσουν τα όνειρά μου Μάνα μη πεις στο Γιώργη μας μήτε και στο Λενιώ μας πες στους πως έγινα Πουλί σε κήπο μαγεμένο γαρύφαλλο στο χέρι σου που το ‘χεις φυλαμένο σαν θα ανοίξει ο ουρανός και βγει ο μαύρος […]
Ποίηση
Δημήτρης Καρπέτης | Οι γραμμές του ιδρώτα
Αναμοχλεύω τα υπολείμματα, χαραγμένα στις γραμμές του ιδρώτα. Από τα έγκατα της νύχτας αρχίζει η επώδυνη ανάβαση. Το νέο ξεκίνημα είναι ζήτημα χρόνου. Μια εμφάνιση απρόσμενη αφόπλισε τις αντιστάσεις το ρίγος καταγράφεται. Με ανησυχούν έννοιες αλλότριες, επιλεκτικά διαχειρίζομαι τα συναισθήματα. Ολισθαίνω στην παρόρμηση, στην αβεβαιότητα της μοίρας. Έτοιμος να παραδοθώ στην αναζήτηση, σκιρτώ αντικρίζοντας το […]
Ανδριάνα Μπιρμπίλη | Λωτός σύμβολο ελπίδας
Φιλί με γεύση τριαντάφυλλο, άρωμα ζωής, η αναπνοή σου, καίει σαν φωτιά καθώς ξαπλώνεις πάνω μου. Λέξεις σπίθες ψιθυρίζεις στο αυτή μου. Το σώμα σου κολλημένο επάνω μου και ακούω ρυθμικά την καρδιά σου καθώς μου λέει σ’αγαπώ. Τίκ τάκ,το ρολόι πάγωσε ο χρόνος σταμάτησε. Το σήμερα γίνετε κομμάτι του σύμπαντος, καθώς ο χρόνος πια […]
Χαρίτα Μήνη | Δικαίωση
Δικαίωση ζητούν οι αγώνες το αίμα που πότισε τα όνειρα για να βλαστήσουν οι αιώνες. Δικαίωση ζητούν οι αδικοχαμένοι το Δημητράκι, ο Μάγγος, ο Ζακ και η Ελένη. Δικαίωση ζητούν της μοναξιάς τα φόρα οι ώρες που πενθήσαμε σχέσεις χαμένες πρόωρα. Δικαίωση ζητά το κορμί μας που τις βαθιές λαβωματιές μετέτρεψε σε […]
Άγγελος Ερατεινός | Έξι Χαϊκού του Χειμώνα
Πρωτοχείμωνο ζούνε μεγάλες νύχτες τα παραμύθια * Μ’ αστραπόβροντα θριαμβικά διαβαίνουν οι καταιγίδες * Στα βουνά χιόνια προφανής του χειμώνα η ηλικία * Χειμώνα καιροί θορυβούν προσμένοντας αλκυονίδες * Χιονιού νιφάδες χορογραφεί χειμώνας την κίνησή τους * Έστρωσε χιόνι σκούφο […]
Σοφία Πολίτου-Βερβέρη | Κάτω από την καρέκλα μου
Το κορίτσι που περνάει κάτω από την καρέκλα μου είναι βιαστικό. Η τίγρης του καθιστικού το καρφώνει με τα μάτια της μα γρήγορα αναιρεί την πρώτη της σκέψη. Το κορίτσι δεν είναι θήραμα. Το κορίτσι δεν αιφνιδιάζεται. Κάθε πρωί στις έξι και πέντε το κορίτσι που περνάει κάτω από την καρέκλα μου με ένα πριόνι […]
Νατάσα Χολιβάτου | Επιλεκτική Μνήμη ή Αποχαιρετισμός
Παραμονή Χριστουγέννων Βράδυ Στο σταθμό των υπεραστικών λεωφορείων Κόσμος πολύς, αγχωμένος να προλάβει να φτάσει έστω και αργοπορημένος στο σπίτι του για τα Χριστούγεννα Εσύ, προβληματισμένος για το μέλλον Αν σε χωράει αυτή η χώρα και εάν αυτή -η παρηκμασμένη- χώρα χωράει μέσα σου Εγώ, σαστισμένη, σε ακούω προσεκτικά σιωπηλή Ύστερα αποχαιρετιζόμαστε έξω από το […]
Δημοσθένης Μιχαλακόπουλος | Τα μελλούμενα
προσπαθώ να διαγράψω τις ειπωμένες λέξεις μου πιο πολύ τα ίχνη τους επάνω σου για να τα καλύψω αλλάζω κουβέντα μιλώ με θέρμη για τα μελλούμενα χτίζω τα περασμένα στο τσιμέντο έχεις αναλογιστεί το μεγαλείο του υλικού; Μα τι λέω έχτισες μια ολόκληρη πόλη με τα χέρια σου οι οικοδομές στο Δυτικό διαμέρισμα αναδύουν ευγνωμοσύνη […]
Γρηγόρης Σακαλής | Φλόγα
Οι πολλοί καίγονται στη φωτιά τσιγαρίζονται στης ανάγκης το κυνήγι κάθε μέρα και στη βιοπάλη μετρούν τα λιγοστά χρήματα αφού έτσι αμείβεται πενιχρά η εργασία τους κάποιοι έχουν συμβιβαστεί ενστερνίστηκαν τις κρατούσες ηθικές αξίες μα είναι κάποιοι άλλοι που αμφισβητούν το status quo τις αξίες, τους κανόνες του παλεύουν, οργανώνονται δίνουν μάχες κερδίζουν, χάνουν μα […]
Δημήτρης Καρπέτης | Διαμελίζω
Χαραμίζω τις ώρες, αδυνατώ να σε βρω. Η αίσθησή σου παντού θρυμματίζεται σε μόρια εύθραυστα. Πλησιάζω ένα σχήμα ακαθόριστο, με βηματισμό αργό κι επώδυνο. Μικροί ήχοι ξεφεύγουν απ’ τα χείλη, η ανυπομονησία ξαγρυπνά τα πρωινά χάνεται. Μια χροιά θηλυκότητας παρέμεινε σ ‘ένα δωμάτιο κλειστό. Με κλειδιά παράταιρα αναζητώ την είσοδο. Το χάραμα ψάχνω τη χαμένη […]