Ποίηση

Ξεχάσαμε να νοιώθουμε ζωντανοί. Η ανάγκη διαφυγής τραύμα διαμπερές που καθηλώνει. Ο χρόνος παγώνει, δυο κορμιά γυμνά σε περιδίνηση. Το βλέμμα αχόρταγο βουτά στις καμπύλες του σώματος. Μια σταγόνα έξαψης βάφει ανεξίτηλα τις φθαρτές πράξεις πάνω στο σαρκίο μας. Με ταχύτητα κεκτημένη φιλιά μέχρι πνιγμού μουδιάζουν έναν κόσμο που άρχισε να καταρρέει!   Ο Δημήτρης […]

Το τέλος των στίχων και το ταξίδι ακίνητα χείλη μια νέα φωνή ακολουθούν μια μελωδία   Ο  Άγγελος Ερατεινός γεννήθηκε στη Χίο το 1950. Έχει δημοσιεύσει τις ποιητικές συλλογές: Κινάθισμα (1982) Της Καρδιώτισσας (1988), Το σκοτάδι πίσω (2017)  Στίχος με στίχο (2019).  

Βάθη Μέρες ολόκληρες σκεφτόταν πώς να τρυπήσει τη γη για να βγει στην άλλη της άκρη. Ούτε στιγμή δεν του πέρασε από το νου πως μπορεί κανείς να ταξιδέψει και στην επιφάνειά της. Πως τα βάθη δεν είναι ο μόνος δρόμος.   Σημάδια Βαρέθηκα πια να κοιτώ τα σημάδια. Τάχα πως αν τα πουλιά πετούν […]

Υπάρχουν θάνατοι πολλοί για να μετράς στ’ αστεία ανοίγεις διάπλατα το στόμα σου, νομίζεις πως γελάς πενθώντας έναν ουρανό δυο τρία όνειρα κι έναν αστερισμό θαμπό μάλλον αυτόν του σκορπιού, συμπορεύεσαι με το άδικο, υποδέχεσαι τον χρόνο κι αρχίζεις έπειτα να ξεφυσάς να σπρώξεις το ταξίδι σου γιατί απόψε βιάζεσαι πολύ. Κρεμάς τ’ αστέρια που […]

Έχω τον ουρανό μέσα μου, ανοίγω το παράθυρο να τον φωτίσω. Μια αγριόγατα ορμάει καταπάνω μου. Μην μπερδεύεσαι, της λέω, δεν είμαστε σε σαφάρι. Στέκεται έκπληκτη. Από πίσω μου ακουγόταν η μουσική του αγαπημένου μου τραγουδοποιού, για να καταλάβετε τις αποστάσεις εγώ ήμουν δώδεκα όταν εκείνος έκανε παιδιά. Η αγριόγατα κουνάει την ουρά της ρυθμικά. […]

Τα λουλούδια κείτονται πια πεταμένα. Ο μηχανισμός της ζωής παραμορφώθηκε. Με μια ματιά στο κενό αναπαριστώ τα περιστατικά των στιγμών μας. Σιωπές μεταλλικές σχίζουν το ηλιοβασίλεμα που έρχεται. Η απαίτηση της κοινωνίας είναι σαφής. Πρέπει να μείνουμε ξένοι, καταπνίγοντας το πάθος που αλυχτά στις υπόδουλες ανάσες μας. Η απόφαση πάρθηκε, ακολουθώ το γυμνό σου σχήμα. […]

Όταν οι κραυγές του Έγιναν τραγούδι Ύστερα από ενέσεις, χάπια και δέσιμο Με τη βία Σ’ ένα θάλαμο ψυχιατρείου Τότε ένιωσα καλύτερα από ποτέ Την πτώση Την παρακμή   Η Δήμητρα Πλουσίου γεννήθηκε το 1992. Σπούδασε στο τμήμα Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής του Α.Π.Θ. και εργάζεται ως παιδαγωγός. Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί στο “Φρέαρ” και στον “Χάρτη”, ενώ […]

Τη θυμάται ακόμα. Το ερωτικό τραγούδι της προπάντων: “Οι μέρες νά ‘ναι του Μαγιού κι οι νύχτες του Γενάρη….” Τότε γελούσε. Ούτε η μέρα ούτε η νύχτα τον ένοιαζε. Ζούσε και πέθαινε για μια στιγμή. Ο καιρός πέρασε αδειάζοντας και τις μέρες και τις νύχτες, αδειάζοντας και το κορμί και την ψυχή. Σίγουρα τώρα θα […]

Ερωτευμένος ταυρομάχος Ο κόσμος ν’ αλαλάζει κι εκείνος, με χέρια κλειδωμένα από το βλέμμα «Μη με σκοτώσεις, τορεαδόρ! Έχω κι εγώ μια αγάπη». Έφυγε πανικόβλητος. Έφτασαν άλλοι, μη ζήσει ο ταύρος που έμαθε. Ποιος, άραγε, κερδίζει απ’ την αρένα;   «Μασίστας» Από του συναισθήματος τις άκρες, μακριά. Εκεί ισορροπεί. Δίπλα του, όλες οι σχέσεις τιθασευμένες. […]

Χαρταετός χωρίς κλωστή  Σαν σύννεφο αφημενο  Ήλιος που έδυσε πρωί  Φεγγαρι ματωμενο  Μελι στα χείλη μου πικρό  και αγκάθια στο στεφανι  Μες στη ψυχή μου ο καημός  Καινουργιο σπίτι κάνει  Πώς μαρτυρας τα χρόνια σου  Πώς λυνεις τα μαλλιά σου  Σε αηδόνι αλάλητο  Πώς δίνεις την μιλιά σου  Λόγια Καημού σε μια πνοή  Τα κλεινω […]