Ποίηση

Προσδοκία Ο παράδεισος πάλιωσε. Ο Αδάμ γέρασε. Σάπισαν τα μήλα πάνω στα δέντρα. Μονάχα η προσδοκία για ένα καινούργιο όνειρο ακόμα περιμένει, έξω από τις Πύλες.   Πανσέληνος Έχει φεγγάρι απόψε και οι σκιές μακραίνουν στην άμμο. Μεγαλώνουν κι ύστερα ξεθωριάζουν και χάνονται αναπάντεχα. Δεν διαγράφονται τα όρια τη νύχτα και τα όνειρα φαντάζουν πιο […]

Ταυτότητα από τεμπεσίρι κατάσαρκα μήπως συμφιλιώσω τους μέσα ακροβολιστές με τους γυρολόγους της νεωτερικότητας και ξεπηδήσουν απ’ τις ρωγμές ανειρήνευτων ταξικών αντιθέσεων ευτυχισμένοι μουζίκοι που θα λένε γύρω απ’ τη φωτιά ιστορίες για καθάριους μεσσιανισμούς σε στρουμπουλές χωριατοπούλες (παύση) Κατεβαίνει το κλαρίνο στα σανίδια κι είναι λες κι έπεσε ο τέταρτος τοίχος στις πλάτες των […]

Της γης I Μες στη χούφτα μου κλείνω σφιχτά το χώμα των χωραφιών μας. Κουβαλώ πάντα μαζί τους καρπούς των κόπων μας. II Αν δεν κόβαμε άσκοπα τα δέντρα, ίσως μπορούσαμε να πούμε: Χωρίς πυξίδα δεν θα χαθείς στα πυκνά δάση του κόσμου. Πάνω σε κορμούς δέντρων χαράξαμε τον δρόμο. III Παχύς κουρνιαχτός κολλούσε στα […]

Μάνα μου τα στολίδια σου Πώς ταχεις φυλαμένα Πώς γέννησες το στεναγμό Σε ρούχα τρυπημενα Σέρνω ψυχή Σέρνω ψωμί Σέρνω και τη ματιά σας Πώς κάνω φίλο τ’άψυχα Πως σκύβω στη μιλιά σας Ζητιανος μες στο βλέμμα σας Και πως να μου γελάτε Και πως να μ’αγκαλιασετε Ρόδα Χρύσα φοράτε Μανούλα μου στα λόγια σου […]

Το πλιάτσικο της ψυχής εναρμονίζεται με το χάος. Ένας μορφασμός σφίγγει το πρόσωπο. Χωλαίνει η πραγματικότητα γέμισε αποστήματα ισορροπεί σε μια κλωστή κατάμαυρη. Στα σκονισμένα πεζοδρόμια τα λουλούδια εξαντλήθηκαν, μοχθούν για ένα χάδι. Οι ώρες της περισυλλογής γίνονται ώρες γιορτής σώματος και ψυχής. Στη ροή των δευτερολέπτων παρακολουθώ τις εκρήξεις του πάθους, η στέρηση των […]

Σε ανούσιες αγάπες κούφιες χρόνια αναλώθηκες και η ζωή πέρασε σε ψεύτικες φιλίες υποκριτικές χρόνια ξοδεύτηκες ώσπου αποκαλύφθηκε η αλήθεια και η πίκρα σε πλημμύρισε έμεινε μόνο η συντροφική χαρά των κοινωνικών αγώνων έστω λειψή για να παρηγορεί την πληγωμένη ψυχή σου και να ελπίζεις πως μέσα σ΄αυτούς θα βρεις επιτέλους την αληθινή αγάπη την […]

Οι γυναίκες μπορούν να αγαπήσουν; Οι γυναίκες μπορούν να αγαπήσουν, δεν χρειάζονται για γαμήλιο δώρο ομοιώματα αγίων παίδων για φροντίδα, έχουν τα ίδια χαρίσματα και τις ίδιες δυνατότητες με τους στενούς συγγενείς του θείου. Συνένοχες των καλλιτεχνών αποκαλύπτουν τον κόσμο τους, την αρμονία του μικρού με το μεγάλο, του ανθρώπου με τον κόσμο. Ο ελεύθερος […]

  Ομολογίες Ονείρων Πάλι βαδίζω, να μην λυγίσω, λέω και αφήνω το νου μου να λουθεί με αστέρια και νυχτολούλουδα, λευκές πεταλούδες τις νύχτας και τα όνειρα που πέφτω πάντα μέσα τους. Δεν με πειράζει η βουή- μα στη σιωπή ξέρω που βρίσκεται ο ήλιος. Eκεί, ξέρω να κάθομαι κάτω από έναν πεύκο και να […]

I Στὰ μάτια δάκρυ κουβαλῶ, ἀστραφτερὸ διαμάντι, ποὺ μοῦ πλουτίζει τὴ ζωὴ γι’ αὐτὸ καὶ τὸ φυλάσσω. Μὰ καρτερεῖ πικρὸ φευγιὸ ποὺ πάντα τό ’χω ἀγνάντι κι ἔτσι θὰ κλάψω, τὸ νογῶ, γιὰ πάντα νὰ τὸ χάσω . . . . II Ἕλενα, τὴν ἀγάπη μου, γιὰ σένανε, τὴν πλήθια δές, μὲ τὶς φλέβες μου […]

Κύματα Πως τρέχει το αίμα στις φλέβες των άλλων; σαν όνειρο είναι σαν μια μη αλήθεια μονάχοι μας, να μας! στην άκρη μιας νύχτας εσθλοί σε ταξίδι ταξίδι στο ψέμα· ορμήσαμε, πάμε! στην φύση του νου μας στη μάχη μιας σκέψης ελκώδους ασχήμιας. Οι ελπίδες μας όλες στο έλεος στίχων αμφίθυμων βάρδων πιθανοκρατικών.   Ανηφόρα […]