Δεξαμενές στα βουνά με αίμα πηχτό τάφοι βουβοί δίχως φωτογραφίες προσώπων αγνώστων στοιχείων αγνώστου καιρού αγνώστου τόπου δίχως να καίει φεγγάρι σε κερί σε χέρι σε καντήλι δίχως ιώδιο αγρύπνιας αμαχητί. Ο Παναγιώτης Δήμου γεννήθηκε το Σεπτέμβρη του 1981. Σπούδασε ψυχολογία σε Αθήνα και Παρίσι. Ζει και εργάζεται στο Περιστέρι. Το 2015 κυκλοφόρησε από […]
Ποίηση
Κωνσταντίνος Κ. Χατούπης | Δύο ποιήματα
ΣΤΟΝ ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ Ἀπ’ τὸ γλυκό σου πρόσωπο, πρώτη φορὰ ἰδωμένο –πίδακα ἀστείρευτε ζωῆς, χαρᾶς βλαστάρι, κρίνε–, τῆς καθαρῆς ἁγνότητας τὸ φῶς μεταλαβαίνω τὴν ἅγια τούτηνα στιγμή, μικρέ μου Κωνσταντῖνε. Καὶ τώρα στὴν ἀνάσα σου ἡ ἀκοὴ στυλώνει καὶ νιώθω πὼς δὲν εἶν’ μακριὰ ἡ θεία ἐκείνη ὥρα ποὺ ἡ μεστωμένη νιότη σου τὰ στήθη […]
Γρηγόρης Σακαλής | Άνθρωποι
Στο αρχιπέλαγος των ανθρώπων βρίσκεις πολλά είδη κόσμο και υπόκοσμο κάθε καρυδιάς καρύδι μα και καλούς ανθρώπους του κόπου και του ιδρώτα έντιμους, αγωνιστές της ζωής κοπέλες ηθικές τίμιες, εργαζόμενες βρίσκεις κάποιους που έχουν συμβιβαστεί με την υπάρχουσα κατάσταση για ένα πιάτο φακές μα ευτυχώς υπάρχουν και οι άλλοι που αγωνίζονται ν΄αλλάξει ο κόσμος να […]
Χάρολντ Πίντερ | Θάνατος | Μετάφραση: Ασημίνα Ξηρογιάννη
Πού βρέθηκε το σώμα; Ποιος βρήκε το νεκρό σώμα; Ηταν το νεκρό σώμα νεκρό όταν βρέθηκε; Πώς βρέθηκε το νεκρό σώμα; Ποιος ήταν το νεκρό σώμα; Ποιος ήταν ο πατέρας, η κόρη, ο αδερφός; Ποιος ήταν ο θείος, η αδερφή, η μητέρα ή ο γιος Του νεκρού και εγκαταλελειμμένου σώματος; Ήταν νεκρό το σώμα όταν […]
Δημήτρης Καρπέτης | Ανάμνηση ανικανοποίητη
Ανάμνηση ανικανοποίητη τα βλέφαρα που τρεμόπαιζαν. Θορυβώδης η εκπνοή της ανάσας καθώς συγκλίνω προς την υπέρτατη στιγμή. Μια εξάρτηση συναισθηματική που οδηγεί στη σύγχυση. Αμήχανος αποστηθίζω το βλέμμα σου, φαντασιώνομαι το λαχάνιασμα των σωμάτων καθώς εναλλάσσονται αέναα απαγορεύσεις και κανόνες . Νοιώθω […]
Μαργαρίτα Παπαμίχου | Η βαλίτσα
Τ’ αγαπούσε εκείνα τα σπασμένα με τίποτα δεν τ’ αποχωριζόταν Κάθε που αναχωρούσε για καινούριο προορισμό διάλεγε προσεκτικά τι να βάλει στη βαλίτσα δε χώραγαν κι όλα Πότε έβαζε μέσα το κίτρινο θρυψαλάκι της ανοιξιάτικης λιακάδας πότε ένα μπλε γυαλάκι από τα μεθυσμένα ποτήρια του καλοκαιριού κάτι μωβ ραγισμένα σύννεφα τις πράσινες εφόδους ασπρόμαυρα ναι […]
Μαίρη Γ. Πράσατζη | Συμφωνία σε μείζονα κλίμακα
Σʼ ένα κρεσέντο στεναγμών σιωπηλά σεργιάνισα αναζητώντας τον παλμό του κόσμου, που αναταράσσει ο τόνος από την πληγωμένη του φωνή Γκρίζα μʼ αντάμωσαν ποικίλματα και αποχρώσεις της ψυχής, που φθίνουν αδιόρατα σʼ ένα ατσελεράντο με υπόκωφους συνταιριασμούς και αλαλαγμούς δικούς του -γεννήματα μιας ακαθόριστης πληγής, που μέσα της μας κλείνει σαν ομίχλη. Η Μαίρη […]
Άντζελα Γεωργοτά | Αειθαλής αγάπη
η ήρεμη αγάπη δεν γνωρίζει φόβο ή εγωισμό παραδέχεται την ψυχρότητα των καιρών προσαρμόζεται στην πολικότητα και τους μουσώνες αποδέχεται την έλλειψη δεν ζητά δεν υπόσχεται δεν κραυγάζει δεν παραμονεύει τις νύχτες σου ούτε δεσμεύει τις μέρες σου δεν σιωπά ούτε κρύβεται δεν ανακοινώνει ούτε ανακοινώνεται η ήρεμη αγάπη γνωρίζει την προσμονή και την εγκαρτέρηση […]
Κωνσταντίνος Κ. Χατούπης | Disticha Moralia
Δὲν κλαίω αὐτοὺς ποὺ φεύγουνε καὶ ἀπολησμονιοῦνται. Κλαίω γι’ αὐτοὺς ποὺ μιὰ ζωὴ τὸν θάνατο φοβοῦνται! Φεγγάρι Αὐγουστιάτικο τὴ νύχτα κι ἂν χαράζῃ, ἂν τὸ ξανοίξῃς πιὸ καλὰ ἥλιος τῆς μέρας μοιάζει! Τὰ λόγια τὴν καρδιὰ ποτὲ μ’ ἀγάπη δὲν γεμίζουν γιατὶ τσ’ ἀγάπης τὸ δεντρὸ οἱ πράξεις τὸ ποτίζουν! Ποτὲ δὲ βλέπω ὄνειρα στὸν […]
Ηρώ Κάπα | Ένας τρόπος να ζήσεις
Ι. Από μικρός θυμάται το παιδί που έσπασε τα παιχνίδια του να στήσει οδοφράγματα κι εκείνη τη γυναίκα που πυρπόλησε το κορμί της και σκόρπισε στ’ αστέρια. Στον ύπνο του τού έγνεφαν να τους ακολουθήσει. ΙΙ. Έτσι όργωνε τις ανοιχτωσιές διέσχιζε λεωφόρους για να βρεθεί στην έρημο ή το φεγγάρι και σε βαθιά φαράγγια […]