Ποίηση

Λόγια ακατάληπτα καθώς εκτινάσσονται μέσα σου οι πόθοι. Για μια στιγμή προσεγγίζω τη μαγεία. Στέκομαι πάνω απ’το ακάλυπτό σου σώμα απολαμβάνοντας μια ανεπανάληπτη αίσθηση, τη μοναδική απόλαυση της αφής. Αφομοιώνομαι σε δυο μάτια χλωμά. Σφίγγεσαι ελαφριά πάνω μου, μια μικρή παύση πριν την απόκρυφη ανταμοιβή. Μακρόσυρτες κραυγές συνοδεύουν δύο κορμιά που πάλλονται. Περιεργάζομαι σιωπηλός την […]

Γκρίζο το χρώμα που στην πόλη μου πλανιέται. Και τα παράθυρα κλειστά -δίχως ορίζοντα. Μανταλωμένες οι καρδιές. Τυφλά τα βήματα της προσμονής. Στο αδοκίμαστο οι άνθρωποι τρομάζουν. Στης μοναξιάς το πλάνο γίνεται άλλοθι ο φόβος. Μέσα μου μια μουσική επιστρέφει, φτερουγίζοντας, κι εγώ τη διώχνω με μανία, γιατί δε μοιάζει με του κόσμου τη σιωπή […]

Ο πρώτος γλάρος κυμα του πελάγου και τ’άσπρο Περιστέρι σ’αυτό που αφήνω την ψυχή και στο στόμα του δίνω τα λόγια μου σε μυρωμένο σοκακι δένω την ματιά μου σε σταυρωμένη πόρτα ανοίγω το σώμα μου Πάλι σε άσπρο φόρεμα αφησα τα φιλιά μου ξανά λυτα στους ώμους σου εριξα τα μαλλιά μου     […]

Ανήμερος ύπνος Η μάνα και τ’ αδέρφια σου ξυπνήσαν στα όνειρά σου ολοζώντανοι και χλωμοί Βαμβάκι στο κορμί και τσακισμένα δόντια. Έκλαιγαν ολονυχτίς –Πάλι εφιάλτες βλέπουν οι σκοτωμένοι, είπες.   Δάσος Ο φόβος είναι δάσος· η επιμονή των κορμών το τρίξιμο των κλαδιών ο στεναγμός των φύλλων κι από κάτω το χορτάρι: Θα θροΐζω για […]

Ο χειμώνας καθυστέρησε λίγο, τα φύλλα ακόμα κρατιούνται και μάλλον τα χιόνια θα αργήσουν φέτος, αυτή είναι η αλήθεια. Η αλήθεια είναι μεγαλύτερη από την ζωή, η ζωή είναι μεγαλύτερη από το τέλος και το φεγγάρι λάμπει, στο πρόσωπο μου, χωρίς φόβο, χωρίς να ελπίζει. Εσύ θυμάμαι ήσουν εδώ, μέχρι που έφυγα. Στάθηκα σε ένα […]

Όταν οι δείκτες παύουν ο χρόνος ξαναζεί. Ζούμε σε αναμονή μια γαλήνη που βολτάρει γύρω μας. Οι σκέψεις νεκρά φύλλα κισσού κρέμονται στους τοίχους. Να αγαπάς τις ατέλειες, να ξεχύνεσαι μέσα απ’τα ματόκλαδα, να αγγίζεις τα σφραγισμένα χείλη. Όταν ήρθε το χάραμα τρέξαμε, κρατήσαμε την αναπνοή για να ακούσουμε τη βούληση της καρδιάς. Ο χρόνος […]

Iντερμέτζο Οι πόρτες έχουν κάγκελα. Κάθε πρωί, γυμνός, στα ενενήντα τα σπάει με τα χέρια του και βγαίνει Φωνάζουν από μέσα τα παιδιά του ” Δεν πάει άλλο πια πατέρα”. Αυτός, σα να μην άκουσε ποτέ την προσβολή τους χώνει το κεφάλι του στην άμμο της βεράντας σκάβει ένα τούνελ μακρινό και πνίγεται στη θάλασσα. […]

Μακρινό τραγούδι Μέσα στην πόλη είν’ ακριβοθώρητος ο άνεμος. Άσπρα γεράνια, κοκκαλωμένα, Φτέρες ακίνητες και σκοτεινές, Πουλιά με σιδερένιους ουρανούς, Σμίγουν το ηλιοβασίλεμα Με το ήρεμο τραγούδι του ύπνου τους. Και ξανά, και ξανά Οι σκιές τους Ίδιες κι απαράλλαχτες Μέρα και νύχτα, Πιασμένες χέρι χέρι Γύρω απ’ τα σύρματα και τους σοβάδες, Προβάλλονται στον […]

Στη ζωή μας υπάρχει το σμίξιμο, άλλοτε προνόμιο και άλλοτε απλός συμβιβασμός. Έχω ξεχάσει πια το σχήμα σου, μέσα στη νύχτα άδεια ποτηράκια καφέ κυλούν στα πόδια μου, οι ριπές των ανέμων σκορπούν τα συντρίμμια του πάθους. Μια μικρή παύση να σκεφτώ την υπέρτατη στιγμή. Αυτομολώ απ’τις συμβάσεις τις κοινώς αποδεκτές. Η λυσιτελής αποδοχή της […]

Αφού αγόρευσαν οι δυο κατήγοροι με έπαρση πολλή και με ακαταμάχητα επιχειρήματα την καταδίκη του ζητούσαν  τον κάλεσαν κι’ αυτόν την υπεράσπιση του ν’ αναλάβει.   Μ’ αντί για λόγια άρχισε αυτός κομμάτια από την σάρκα του να γδέρνει   τα οποία με προσοχή απίθωνε στο ξύλο  έπειτα κατέθεσε σταγόνες του αίματος του   κι ένα σκοπό φτιαγμένο μοναχά   από […]