Τίποτα τώρα δε θ’ αντιληφθείς ένα στεφάνι από σάρκα εξάγνιση της φύσης μας γδέρνουνε τις παλάμες μας σταγόνες κάποιας κίτρινης βροχής οι μέρες σου κοινές, τα ψέματά μου ταπεινά ίσως αυτό το σώμα να ‘ταν το ολόδικό μας κελί γιατί να το γκρεμίσουν; Τίποτα τώρα δε θα αντιληφθείς σφάχτηκε ηρωικά και η τελευταία μου ανάμνηση […]
Ποίηση
Νίκος Κουβίδης | Πρώτο φως
Εσύ που γεννήθηκες στους πολλούς Στον κόσμο των λίγων Άνοιξης μέρα Εσύ που έφερες το βλέμμα Σε χρόνο σκοτεινο Ποτάμι που κίνησε από δάκρυ γλυκο Εσύ που ακουμπησες μέρες νεκρές Αναπνοή μια σε κύμα λευκό Εσύ που φιλησες πλεμμενα χαμόγελα Χώμα από τα χέρια σου λουλούδι ξανθό Εσύ που έδωσες το πρώτο φως Αίμα στο […]
Δημήτρης Α. Δημητριάδης | Τρία ποιήματα
Να σε σηκώνουν τα πουλιά Νοέμβρης κι εσύ να διασχίζεις πρωί την Εγνατία μ’ έναν ήλιο απρόσμενο αφήνοντας πίσω σου την Κατερίνη. Άδειος ο δρόμος να αιωρούνται πλατανόφυλλα πάνω απ’ το λευκό σου Corca σαν λέξεις στον αέρα να πετούν στη χειμωνιάτικη λιακάδα σαν ομορφιά που αγαπά να φανερώνεται σε πάνινες λεωφόρους κι όλα να […]
Ιωάννης Πάττας | Τρία ποιήματα
Για της αυγής το φως Το μάνταλο της πόρτας σου άνοιξες και σε έβγαλε στα σπάργανα της πόλης. Κι έγινε το αντάμωμα. Οι αμαρτίες που βάραιναν με κόπωση ντύθηκαν τα φτερά ενός αγγέλου να βρουν τη λύτρωσή τους. Αλάφρωσε το σώμα τούτο. Κι ένιωσα τη γέννα της αγάπης μας, μια ζεστασιά σε χέρια βρώμικα, χέρια […]
Παναγιώτης Δήμου | Κάτοψη σχεδίου
Δεξαμενές στα βουνά με αίμα πηχτό τάφοι βουβοί δίχως φωτογραφίες προσώπων αγνώστων στοιχείων αγνώστου καιρού αγνώστου τόπου δίχως να καίει φεγγάρι σε κερί σε χέρι σε καντήλι δίχως ιώδιο αγρύπνιας αμαχητί. Ο Παναγιώτης Δήμου γεννήθηκε το Σεπτέμβρη του 1981. Σπούδασε ψυχολογία σε Αθήνα και Παρίσι. Ζει και εργάζεται στο Περιστέρι. Το 2015 κυκλοφόρησε από […]
Κωνσταντίνος Κ. Χατούπης | Δύο ποιήματα
ΣΤΟΝ ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ Ἀπ’ τὸ γλυκό σου πρόσωπο, πρώτη φορὰ ἰδωμένο –πίδακα ἀστείρευτε ζωῆς, χαρᾶς βλαστάρι, κρίνε–, τῆς καθαρῆς ἁγνότητας τὸ φῶς μεταλαβαίνω τὴν ἅγια τούτηνα στιγμή, μικρέ μου Κωνσταντῖνε. Καὶ τώρα στὴν ἀνάσα σου ἡ ἀκοὴ στυλώνει καὶ νιώθω πὼς δὲν εἶν’ μακριὰ ἡ θεία ἐκείνη ὥρα ποὺ ἡ μεστωμένη νιότη σου τὰ στήθη […]
Γρηγόρης Σακαλής | Άνθρωποι
Στο αρχιπέλαγος των ανθρώπων βρίσκεις πολλά είδη κόσμο και υπόκοσμο κάθε καρυδιάς καρύδι μα και καλούς ανθρώπους του κόπου και του ιδρώτα έντιμους, αγωνιστές της ζωής κοπέλες ηθικές τίμιες, εργαζόμενες βρίσκεις κάποιους που έχουν συμβιβαστεί με την υπάρχουσα κατάσταση για ένα πιάτο φακές μα ευτυχώς υπάρχουν και οι άλλοι που αγωνίζονται ν΄αλλάξει ο κόσμος να […]
Χάρολντ Πίντερ | Θάνατος | Μετάφραση: Ασημίνα Ξηρογιάννη
Πού βρέθηκε το σώμα; Ποιος βρήκε το νεκρό σώμα; Ηταν το νεκρό σώμα νεκρό όταν βρέθηκε; Πώς βρέθηκε το νεκρό σώμα; Ποιος ήταν το νεκρό σώμα; Ποιος ήταν ο πατέρας, η κόρη, ο αδερφός; Ποιος ήταν ο θείος, η αδερφή, η μητέρα ή ο γιος Του νεκρού και εγκαταλελειμμένου σώματος; Ήταν νεκρό το σώμα όταν […]
Δημήτρης Καρπέτης | Ανάμνηση ανικανοποίητη
Ανάμνηση ανικανοποίητη τα βλέφαρα που τρεμόπαιζαν. Θορυβώδης η εκπνοή της ανάσας καθώς συγκλίνω προς την υπέρτατη στιγμή. Μια εξάρτηση συναισθηματική που οδηγεί στη σύγχυση. Αμήχανος αποστηθίζω το βλέμμα σου, φαντασιώνομαι το λαχάνιασμα των σωμάτων καθώς εναλλάσσονται αέναα απαγορεύσεις και κανόνες . Νοιώθω […]
Μαργαρίτα Παπαμίχου | Η βαλίτσα
Τ’ αγαπούσε εκείνα τα σπασμένα με τίποτα δεν τ’ αποχωριζόταν Κάθε που αναχωρούσε για καινούριο προορισμό διάλεγε προσεκτικά τι να βάλει στη βαλίτσα δε χώραγαν κι όλα Πότε έβαζε μέσα το κίτρινο θρυψαλάκι της ανοιξιάτικης λιακάδας πότε ένα μπλε γυαλάκι από τα μεθυσμένα ποτήρια του καλοκαιριού κάτι μωβ ραγισμένα σύννεφα τις πράσινες εφόδους ασπρόμαυρα ναι […]