Αναδύθηκαν λόγια ανάρμοστα στα χείλια τα στεγνά. Απερίσκεπτα ανταλλάξαμε φιλιά ριψοκίνδυνα χάνοντας τη γαλήνη. Το αίσθημα κινδύνου αποκρυσταλλώνεται, διαφαίνεται στα βλέμματα μια επικείμενη απελευθέρωση. Έτσι εξαγοράζω τη ζωή, τις πιθανότητες της ευτυχίας προσφέροντας αγάπη. Αναζητώ καταφύγιο χαίρομαι την οικειότητα μαζί σου. Το αίμα σου κυκλοφορεί στα αγγεία μου , βυθίζομαι στη συνεχή ροή του. […]
Ποίηση
Νίκος Κουβίδης | Χάρτινα όνειρα
Μεσα σε βράχο, μάτια ζω Και πλένω την ζωή μου Δύο αλυσίδες παίρνουνε Το σώμα απ’την ψυχή μου Τις μαύρες μέρες καίγομαι Τις άσπρες νύχτες βγαίνω Πέτρες νερό και χώματα Στα γόνατα μου σέρνω Φτιανω σαΐτα στο χαρτί Μια προσευχή της βάζω Μεσα στο στόμα του ουρανού Ασπρο καντήλι ανάβω Φεγγάρι μισοφέγγαρο Δρεπάνι για τ’ […]
Στράτος Κιαπίδης | Το πατρικό
Μείναν μονάχα οι ζωγραφιές μες σε περίτεχνες φτηνές, παλιές κορνίζες. Τα ωραία έπιπλα βαριές περάσαν θλίψεις – τώρα σκόνη· κι η μπαλαρίνα η κουρδιστή στο μπουντουάρ –την είχε φέρει ένας θειος, απ’ τη Σαγκάη, καπετάνιος· πεθαμένος κι αυτός από χρόνια– χορεύει μόνη. Το ’κονοστάσι σιωπηλό, σβηστό καντήλι. Στον καναπέ φυσάει αγέρας, στο ταβάνι συννεφιά, στο […]
Κωνσταντίνος Κ. Χατούπης | Ἄδειες μνῆμες
Γιὰ τοὺς νεκρούς μας ἐμεῖς οἱ ζωντανοὶ εἴμαστε σὰν τοὺς πεθαμένους· μέσα στὴ μνήμη τους οὔτ’ ἕνας ἦχος τῆς ζωῆς μας δὲν δονεῖται, οὔτ’ ἕνα ἄγγιγμά μας, μία δική μας μυρωδιὰ δὲν νιώθεται. Γιὰ ἐμᾶς τοὺς ζωντανοὺς κι ὄχι γιὰ τοὺς νεκρούς μας ἐμεῖς οἱ ζωντανοὶ θρηνοῦμε, γιατί στὴ σιωπηλὴ ἀνυπαρξία τους δὲν ἔχει χῶρο […]
Δύο ανέκδοτα ποιήματα του Νίκου Τσιτσάρα
ΕΜΜΟΝΕΣ Εμμένω στη διαρκή διαύγεια. Εμμένω στην αγιοποίηση των ζωντανών. Εμμένω στον εξωραϊσμό της πολεοδομίας. Εμμένω στην αντιρρόπηση της αδράνειας. Εμμένω στη θέαση από τα κάτω. Εμμένω στα λόγια του Ντύλαν. Εμμένω στη νικοτίνη. Εμμένω στο περιεχόμενο. Εμμένω στην αντίδραση για ανάγκη και στην αναγκαία αντίδραση. Εμμένω στους φίλους μου. Εμμένω στα όμορφα κορίτσια. Εμμένω […]
Ko Un | Κάποιο πουλί
Ένα συγκεκριμένο είδος πουλιού τρώει τη μάνα του. Η μάνα κλωσώντας το κλωσόπουλο και ταΐζοντάς το ταΐζει τον ίδιο της τον θάνατο. Τα ίδια και το κλωσόπουλο. Το φάγωμα της μάνας είναι το φυσικό για μάνα και παιδί. Μετάφραση: Μαρία Κασωτάκη – Γατοπούλου / Hana Yoo Ko Un – Τί; – Περισπωμένη, 2014
Άγγελος Ερατεινός | Σε σκούρο μπλε
Μάνα στη θύμηση μες στο τριμμένο φόρεμα κύκλοι λευκοί σε σκούρο μπλε κρίνα της θάλασσάς της Ο Άγγελος Ερατεινός γεννήθηκε στη Χίο το 1950. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Κινάθισμα (1982), Της Καρδιώτισσας (1988), Το σκοτάδι πίσω (2017), Στίχος με στίχο (2019).
Νίκος Ι. Τζώρτζης | Τηλε-διαιτώμενος
I ΤΗΛΕ-ΔΙΑΙΤΩΜΕΝΟΣ Πτωματο-λωτοφάγος σε γκουρμέ μπουκώματα τηλε-Ζωικών λιπο-λιπαρών. Και έπεται ζάπινγκ για το επιδόρπιο. II Η ΤΕΛΕΙΑ ΜΑΣ Με μία ίσια γραμμή κάνεις την τελεία μου θαυμαστικό! Με άλλη μία τελεία κάνω την τελεία σου άνω κάτω: Με άλλες δύο τελείες κάνεις την τελεία μου αποσιωπητικά… Ας μην προσπαθούμε. Δεν αλλάζει τίποτα πια. Φτάσαμε […]
Δημήτρης Καρπέτης | Η κλίμακα του πάθους
Κινήσεις σπασμωδικές, η καρδιά χτυπά με ένταση, μεταχειρίζεται βία απαλλάσσεται από την αναίδεια. Οι όγκοι του κατεστημένου στριμώχνουν τα μέσα μου. Κάνω κύκλους μια εκδούλευση για να ξεφύγω, να αποτινάξω τα πρόσκαιρα. Στην πολύωρη αναμονή που επιβάλουν οι σιωπές τα μάτια ομολογούν αλήθειες. Κρατούν κατανυκτικά την απόχρωση της ευτυχίας. Τα στερεότυπα που βάραιναν την ατμόσφαιρα […]
Βλαδίμηρος Νικολούζος | Στον κήπο της Άννας
Μια νύχτα το σκοτάδι Έχασε το δρόμο του, Παράπάτώντας μέσα στο όνειρο Γλίστρησε βιαστικά μέσα στο νερό, Τα κλιμακοστάσια του φωτός -Κατεβαίνοντας- Τραυλίζοντας την απόσταση Το σώμα σου, Μου έγνεψε να σε συναντήσω, Εκεί που κάποτε Ψιθυρίζαμε Τους ρυθμούς της έκστασης Και των κυμάτων- με ξέχασες έφυγες βιαστικά μέσα στο εκτυφλωτικό φως, γύρισες τους ώμους […]