Ποίηση

Εδώ οι καλές ψυχές μόνο με 500 ευρώ το μήνα γερά σώματα υπάκουες ψυχές στη διάθεση σας απ΄το πρωί ως το βράδυ για εσάς κύριοι που είστε επιχειρηματίες που γίνεστε πλούσιοι με τη δουλειά των άλλων εδώ τα πρατήρια των καλών ψυχών γράψτε εσείς γραφιάδες για τη φύση και τα ποτάμια κάντε λογοπαίγνια λιβανίστε ο […]

Είμαστε από αυτούς που θα χαθούν σε κάποιο ενεχυροδανειστήριο ή στα «αγοράζω χρυσό», όπως τα χρυσαφικά μας. Θα λιώσουμε, ανθρώπινη πλάκα πάνω στην πλάκα, μαζί με δαχτυλίδια, σκουλαρίκια και χρυσές ταυτότητες. Κι αν κάποτε οι υπερκαινοφανείς αστέρες δούλευαν εκρηκτικά για την αυγή του πολιτισμού τώρα η ανθρωπόκαινος ένδεια τα θάβει όλα στο σκοτάδι. Εμείς είμαστε […]

Πιάδα Αργολίδας, 20 Δεκεμβρίου 1821 ΠΡΟΣΩΡΙΝΟΝ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΕΝ ΕΠΙΔΑΥΡΩι Α΄ ΕΘΝΙΚΗΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΝ   ΑΚΤΙΣ ΕΛΠΙΔΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΒΟΣ   Εν ονόματι της Αγίας και Αδιαιρέτου Τριάδος, εις το χωρίον της Πιάδος· ότε το Έθνος ή μέλλον κράτος συνήρχετο δι’ αντιπροσώπων – και δια πολλών άλλων προσώπων. Δες κοτζαμπάσηδες του τόπου ή προύχοντες […]

ΕΝ ΕΡΗΜΩ Χρειάστηκε να διασχίσω όλη την έρημο του οισοφάγου σου για να σε φιλήσω. Τέτοια αμαρτωλή όαση δεν καταπίνεται χωρίς τα ηλιοκαμένα χείλη σου. Στα σπλάχνα σου απλώνεις δίχτυα προστατευτικά να μη βαπτιστώ αύτανδρος στους ωκεανούς των κυττάρων σου.   ΕΠΟΠΤΕΙΑ ΑΦ’ ΥΨΗΛΟΥ Επιτέλους άνοιξες το παράθυρο ν αντικρίσεις τον αχτένιστο Απρίλη με την […]

  Το κορίτσι είναι ντυμένο πορσελάνη, στο ένα χέρι κρατάει το υπερσύγχρονο  μικρόφωνο, ενώ με το άλλο κρατιέται στην καρότσα του αυτοκινήτου που το έστησαν για να τραγουδήσει. Το κορίτσι βρίσκει την ευκαιρία και ξεδιπλώνει τη συνηθισμένη μελωδία -της έταξαν πληρωμή γι’ αυτήν της την παράσταση- όμως, τελικά, ουδείς γνωρίζει τους στίχους.   Το κορίτσι […]

Η οχλοβοή της απογοήτευσης διογκώνεται, η πορεία προς το τίποτα συνεχίζεται με βήματα γοργά. Περιφέρομαι σέρνοντας τη ζωή ένα κουφάρι άδειο. Τα γεγονότα φράσουν το δρόμο, το ύφος του σκυθρωπού ανθρώπου κυριαρχεί. Ουρλιάζουν τα λησμονημένα όνειρα προσπαθούν να ξεσηκώσουν τις πράξεις από το λήθαργο χρόνων. Δεσπόζουν οι ρυτίδες στα σκονισμένα πρόσωπα. Η βροχή μελαγχολική μαστιγώνει […]

Καμιά παγκόσμια σύγχυση δε θα μπορέσει να εξαλείψει έστω και ένα σύννεφο κανένα σύννεφο δε θα διαλυθεί η ανθρωπότητα θα πει το «ναι» το «ναι» που που δίδαξε ο Δουβλινέζος Τζόυς γράφοντας σε μια άγνωστη γλώσσα μια γλώσσα άγνωστη μα τόσο οικεία οικεία σαν το δράμα που μας περιβάλλει στο περιβόλι αυτού του κόσμου που […]

Μια στάλα κρασί καταγράφει τις ώρες της ευτυχίας, οι ρηχότητα των εφήμερων καιρών εξαφανίζεται. Το χαμόγελο φώτισε το πρόσωπο, τα μάτια γυάλισαν από ευτυχία. Έμπρακτες οι αποδείξεις του έρωτα επιδεικνύονται στα σεντόνια των παθών, τα σώματα μιλούν, έρχονται και πάνε. Η σκιά σου καθρεφτίζεται στο φως του φεγγαριού. Διακρίνονται ανάγλυφα οι υπέροχες καμπυλότητες, τα μέρη […]

Ελιά, ντομάτα και τυρί ένα μπουκάλι τσίπουρο σ΄ένα μικρό ξύλινο τραπέζι μ΄άσπρο τραπεζομάντηλο κάθομαι και πίνω μ΄ένα μαέστρο ποιητή που με τίμησε με τη φιλία του πριν πολλά χρόνια είναι ένας αλλοτινός ποιητής από έναν άλλο κόσμο μιλάμε ατέλειωτα άλλες φορές γελάμε κι ύστερα πάλι κλαίμε γι΄αυτά που δεν προλάβαμε να κάνουμε μαζί εγώ ο […]

Δέσποινα μάνα κι αδερφή στείλε με μένα σου φιλί Το εικοσιδυό στα εικοσιδυό κοίταξα μάνα στο σταυρό Πατέρα είδα στα σπαθιά και αδερφό χωρίς μιλιά Νύφη σε μαύρο νυφικό ξυπόλυτη στο χώμα άσπρο πουλί που βάφτηκε του κάτω κόσμου χρώμα Θάλασσα πως το άντεξες στα δυο να μην ανοίξεις χέρια που σ’ αγκαλιάσανε χωρίς ψυχή […]