Ποίηση

I Η ΣΤΕΛΛΑ ΠΑΕΙ ΣΤΟΝ ΚΙΜΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ( Οι τρεις σας) Πιστεύουν όμως πως το ξετραχιλισμένο αυτό γύναιο που παρουσίασαν, η γυναίκα που δεν θέλει να παντρευτεί για να ’χει το ελεύθερο να γλεντάει τη ζωή της, είναι ένας χαρακτήρας; Πιστεύουν πως η προσπάθειά της, η «πάλη» της να προασπίσει μια ανήθικη, μια διεστραμμένη ασυδοσία μπορεί […]

νευρώνων εμπειρία το ουράνιο τόξο κεριών συντονισμός του νου φωτός οι νεράιδες ατμός αλογόνων γοητεία κρατούν ραβδιά απ’ αστρικά πρωτεία στοχάσου η συνοχή διαθέσιμη στρατιά αποτελειώνεται ιώδης μύθος στα χαρτιά σ’ ισηγορίας νησί φύτρωσε εξόριστη λέξη μες το κεφάλι σύγνεφα γλιστρούν μονάχα αλλότριος καμβάς πλέει στο χάος λιμένας κραυγάζει ομοιόσταση της κιλοβατώρας πεθαίνει ο πλανήτης […]

Το αίμα ιριδίζον εκπνέει στις ακτές της θαλάσσης. Εκθέτουμε τη ζωή στα καλά και συμφέροντα. Οι θαμώνες του εφήμερου κόσμου λογοκρίνουν τα παθιασμένα λόγια. Τα μικροαστικά πρέπει κατασπαράσσουν την ομορφιά, την ρίχνουν στα υγρά κελιά της λήθης. Η επικείμενη απελευθέρωση της ανησυχεί τη συνάθροιση των απαθών. Δυο μάτια εκφραστικά απλοποιούν τις παράξενες λεπτομέρειες αναγεννούν τους […]

Η φτώχεια γενικεύεται αυξάνει η ανασφάλεια κι ο κόσμος δεν ξέρει τι να κάνει όλοι στρέφονται σε λύσεις ατομικές μα είναι μάταιο αυτό θέλει η κυρίαρχη λογική ο καθένας μόνος του όμως δεν βγάζει πουθενά η λύση είναι στη συλλογική προσπάθεια σ΄ένα ατσαλένιο εμείς που θα βάλει τον άνθρωπο στο κέντρο της ζωής της οικονομίας, […]

Έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας από τότε Μπορεί δύο Δεν είμαι σίγουρη για τίποτα πλέον Μερικές φορές σκέφτομαι ότι αυτό ήταν Τώρα έρχεται η καταστροφή Ξυπνάω πλένω τα δόντια μου βιαστικά Βάζω τα παπούτσια και κάθομαι με τις πιτζάμες στην καρέκλα μπροστά από την πόρτα Την περιμένω Περνάνε δέκα λεπτά ίσως μια ώρα Ακόμα τίποτα […]

Θυμάμαι τον πατέρα στο σπίτι να επιστρέφει με μια σακούλα χάρτινη στο δεξί χέρι μια μικρή χάρτινη σακούλα να χωρά μέσα τη ζωή για χέρια που άπλωναν και άγγιζαν αγάπη. Τον πατέρα τον θυμάμαι με ένα γαρίφαλο στο πέτο-μέσα του έκρυβε τους καημούς, σε εμάς δώριζε το κόκκινο του λουλουδιού μονάχα. Τον πατέρα τον θυμάμαι […]

Ψυχή που θάφτηκε στη γη  Σε πέντε θάλασσες κρατεί  Ένα κομμάτι του σπιτιού  Και ένα του βασιλικού  Για πες μας μάνα τι φορά  Στα δυο της χέρια τι βαστά  Σκοτάδι μέχρι το λαιμό  κι’ένα σταυρό για φυλαχτό  Στεφάνι για τον νικητή  Μα’ναι πολλοί και το κρατεί  Για πες μας μάνα πού κοιτά  Πού τρέχει και […]

Μια υπόνοια συνενοχής πλανάται για τα πεπραγμένα. Μορφή παραίτησης μοιάζει η απραξία, μια ψυχρότητα που ραγίζει την καρδιά. Αποτινάζω την δυσάρεστη αναμονή. Η αδιάκοπη ονειροπόληση ταράζει τη μορφή του προσώπου μας. Σε χαρτί φτηνό γράφω το θαυμασμό μου για μια ψυχή σπουδαία. Είχα προαναγγείλει ν’ αγωνιστώ σκληρά, για λίγα ψήγματα μαγείας. Να προσελκύσω την πνοή […]

Αναπάντεχα ήρθες μες στ’ όνειρό μου να με ψάξεις Να εκλιπαρήσεις τη δροσιά του βρεγμένου κάμπου μετά τη μπόρα Μπήκες με τη φλόγα της πιο όμορφης πανσέληνου με τη μυρωδιά της πιο μεθυστικής άνοιξης να με αναζητήσεις Κι ήσουν εκεί μέχρι το χάραμα με τα μάτια καθαρά σαν θάλασσες να περιμένουν Με την καρδιά σου […]