Ποίηση

Η οχλοβοή της απογοήτευσης διογκώνεται, η πορεία προς το τίποτα συνεχίζεται με βήματα γοργά. Περιφέρομαι σέρνοντας τη ζωή ένα κουφάρι άδειο. Τα γεγονότα φράσουν το δρόμο, το ύφος του σκυθρωπού ανθρώπου κυριαρχεί. Ουρλιάζουν τα λησμονημένα όνειρα προσπαθούν να ξεσηκώσουν τις πράξεις από το λήθαργο χρόνων. Δεσπόζουν οι ρυτίδες στα σκονισμένα πρόσωπα. Η βροχή μελαγχολική μαστιγώνει […]

Καμιά παγκόσμια σύγχυση δε θα μπορέσει να εξαλείψει έστω και ένα σύννεφο κανένα σύννεφο δε θα διαλυθεί η ανθρωπότητα θα πει το «ναι» το «ναι» που που δίδαξε ο Δουβλινέζος Τζόυς γράφοντας σε μια άγνωστη γλώσσα μια γλώσσα άγνωστη μα τόσο οικεία οικεία σαν το δράμα που μας περιβάλλει στο περιβόλι αυτού του κόσμου που […]

Μια στάλα κρασί καταγράφει τις ώρες της ευτυχίας, οι ρηχότητα των εφήμερων καιρών εξαφανίζεται. Το χαμόγελο φώτισε το πρόσωπο, τα μάτια γυάλισαν από ευτυχία. Έμπρακτες οι αποδείξεις του έρωτα επιδεικνύονται στα σεντόνια των παθών, τα σώματα μιλούν, έρχονται και πάνε. Η σκιά σου καθρεφτίζεται στο φως του φεγγαριού. Διακρίνονται ανάγλυφα οι υπέροχες καμπυλότητες, τα μέρη […]

Ελιά, ντομάτα και τυρί ένα μπουκάλι τσίπουρο σ΄ένα μικρό ξύλινο τραπέζι μ΄άσπρο τραπεζομάντηλο κάθομαι και πίνω μ΄ένα μαέστρο ποιητή που με τίμησε με τη φιλία του πριν πολλά χρόνια είναι ένας αλλοτινός ποιητής από έναν άλλο κόσμο μιλάμε ατέλειωτα άλλες φορές γελάμε κι ύστερα πάλι κλαίμε γι΄αυτά που δεν προλάβαμε να κάνουμε μαζί εγώ ο […]

Δέσποινα μάνα κι αδερφή στείλε με μένα σου φιλί Το εικοσιδυό στα εικοσιδυό κοίταξα μάνα στο σταυρό Πατέρα είδα στα σπαθιά και αδερφό χωρίς μιλιά Νύφη σε μαύρο νυφικό ξυπόλυτη στο χώμα άσπρο πουλί που βάφτηκε του κάτω κόσμου χρώμα Θάλασσα πως το άντεξες στα δυο να μην ανοίξεις χέρια που σ’ αγκαλιάσανε χωρίς ψυχή […]

Επάκτιο γνώρισμα Απ’ τη σελήνη και δώθε τοπίο σαρωμένο αφήνει πίσω του το μανιασμένο ξεροβόρι· περάσαν οι σκολιοί καιροί, ξανάρθαν άλλοι. Άνευ τελετών και στα γρήγορα θάψαν τ’ αγάλματα. Απ’ τα μνήματα φύτρωσαν καρδιές της νοσταλγίας μπολιασμένες μ’ άνθη του λωτού, διψασμένες για χαμένες παραδείσους· καθίσαν οκλαδόν, ξεράσαν προσευχές, φτύσαν ποιήματα – τον κόσμο δέσαν […]

Το ένστικτο δεν δημιουργεί λανθασμένες εντυπώσεις. Ένας αόρατος κυματισμός αποσυντόνισε το αδιάφορο βλέμμα. Το χαμόγελό της πλανήθηκε στο δωμάτιο, απορρύθμισε την ηρεμία των κυττάρων. Ένοιωσα το ερέθισμα των διαφορών μας. Και μετά βασίλεψε η σιωπή, μόνο ο ήχος των φιλιών διαχέονταν στο πεδίο του έρωτα. Όλα τα βλέπει το φως, στον έρωτα τίποτα δεν πρέπει […]

«δεῖ δέ σε χαίρειν καὶ λυπεῖσθαι· θνητὸς γὰρ ἔφυς.» Εὐριπίδης, Ἰφιγένεια ἡ ἐν Αὐλίδι: 31-32 Σου είπα να μην την πιάνεις στο στόμα σου Χιλιοπαρακάλεσες τις λέξεις να σε πάρουν στη δούλεψή της· Είπες θα διαπρέψεις στο πλάι της: θα μάθεις την τέχνη της μοναξιάς Κι εκείνη σ’ έκλεισε στο καμαράκι να μετράς τις απουσίες […]

Ένα ξεραμένο τριαντάφυλλο στο πορτοφόλι ξεχασμένο. Άνυδρη γη η καρδιά που χάσκει διψασμένη. Απαρχή ενός δυνατού συναισθήματος η απρόσμενη εμφάνιση. Είδα τον εαυτό μου να καθρεφτίζεται στα σκούρα υγρά μάτια. Το βλέμμα έμεινε καρφωμένο πάνω της, αδέξιο και αμήχανο απέναντι στη θηλυκότητα. Αισθάνθηκα τον χτύπο της καρδιάς που έπαλλε δυνατά. Βρήκα την ηδονή που δεν […]

Ονοματικός προσδιορισμός Γεννήθηκα από το γαλάζιο Αιγαίο και ψήλωσα περισσότερο από τα ξεραμένα αγκάθια, προτού νιώσω την μυρωδιά από το θυμάρι του θαλασσινού αγέρα. Αρμένισα τη θάλασσα συντροφιά με γοργόνες στεφανωνένες με μέδουσες. Όταν πρωτάνοιξα τα παντζούρια μου, μια γάτα ακούμπησε τον λαιμό της στο παραθύρι μου κι ένα ζευγάρι σπουργιτιών διέκοψε με το τραγούδι […]