Ποίηση

Κόκκινο φιλί μου μόνο μάτια μου από ροδιά που ‘χεις χαραγμένα χείλη και για μάνα μια φωτιά Ποιο σκαρί σε έχει πάρει Σε ποια ισαλο γραμμή Κάνεις την ελπίδα χώμα σαν ραβδί του Μωυσή Σ’ ένα κάτασπρο φουστάνι Σ’ ένα βλέμμα στο νερο αγριόκρινο π’ αφήνει Νιότης χρώμα στο βυθο Φτιανεις γόνατα ενωμένα Με τα […]

Οι λέξεις οι μικρές Ζητώ μες στη φωτιά, φωτιά να γίνω, μέσα στον άνεμο άνεμος, μες στο νερό νερό σαν να κυλώ και μες στις λέξεις τις μικρές ένας τεράστιος γίγαντας μικρός σαν απ’ τον ήλιο το δεξί του μπράτσο.   Γραφή Χορεύεις τις νύχτες, χωρίς να φοβάσαι αν έρθει ζηλιάρα νωρίτερα η μέρα, χορεύεις […]

  Η κόλαση υπάρχει και φωλιάζει στα σωθικά σου. Αν είχες έναν Βιργίλιο για οδηγό, ίσως τολμούσες να μπεις στην κρύπτη της. Το μόνο που βλέπεις όμως τώρα στο βάθος είναι ένα χέρι με κυρτά μαύρα δάχτυλα. Προσπαθείς να ξεδιαλύνεις την ερμητική αυτή ύπαρξη, που αγνοείς αν απειλεί ή ζητάει βοήθειαꞏ μα τρόμος σε κυριεύει […]

Η ΗΛΙΚΙΑ Aνταπόδοση είναι η ηλικία δεν αποφεύγει να σ΄επισκεφτεί με προετοιμασίες αυστηρότητας συνθετικές εντός της ύπαρξης με σχετικά αγάλματα ανθρώπων να γειτονεύουν εντός μας υπόνοιες ιδεών να ωθούν την ορθότητα των πραγμάτων πολύ σοβαρά σημαίνοντα για μια εκτίμηση ζωής αναβράζουσας είναι η αλήθεια αφού μάλλον συγκεκριμένη ήταν πάντοτε η πλάνη των καιρών ορατή σαν […]

Βλέποντας τον ευτελισμό της ανθρώπινης ζωής λέω να πάω στο βουνό να ζω σε μια σκηνή με ό,τι βρίσκω μακριά απ΄τον κόσμο χωρίς ΑΦΜ και ΑΜΚΑ χωρίς ΑΔΤ και φόρους με όνειρα και διαλογισμό μα ύστερα λέω αυτή είναι η στρατηγική της ήττας έτσι τίποτα δεν αλλάζει οι άνθρωποι και η κοινωνία παραμένουν ως έχουν […]

Ο ορίζοντας στενεύει και σβήνει. Μια βροχή καταρρακτώδη μελάνιασε τον ουρανό, κυριαρχεί η παρακμή. Δυο κορμιά γυμνά βολτάρουν κι απόψε ανταλλάσσουν τα χνώτα τους. Το άδηλο αύριο στριμώχνεται ως την χαραυγή. Προσπαθούμε να χωρέσουμε τα τόσα όνειρα σε ένα χρόνο αδιέξοδο. Σκεπάζω το σώμα σου με τα βήματα των χεριών μου. Στα δηλητήρια που παραμονεύουν […]

Λες κι ήταν πάντα πρώτη η νύχτα / Υπήρξα και σε άλλες στιγμές, έρωτες, χρόνια / Υπήρξα / Ίσως Υπήρξα όπως υπάρχει κάτι πολύ τυχαίο σ’ όλα αυτά / Πλάσματα κατώτερης μνήμης, μυρμήγκια ή ψυχές / Νίκες, επιστροφές, στο παρελθόν κρυμμένα άυλα φώτα / Ανύποπτα ακόμα αντικείμενα, αστεϊσμοί, αστερισμοί και χόρτα να πατάς εσύ / […]

Η εξίσωση της ανάβασης Είμαι ένας άνθρωπος κλεισμένος στις ίδιες πάντα εικόνες που θα πει κατάμονος έζησα χρόνια. Είμαι ένας άνθρωπος λαχανιασμένος τραυματιοφορέας πληγωμένων πουλιών που θα πει άπειρες φορές κάηκα απ’ τη φλόγα και την πυρά ένας άνθρωπος πολλών προσευχών βλέποντας το φως κάτωχρο τεφρό – μια ατέρμονη νύχτα – που θα πει ταξίδεψα […]

Τα κύματα την θάλασσα μπαλώνουν είναι κοφτερή η μελωδία της φυσαρμόνικας που υμνεί την μοναξιά του ανθρώπου.                    ~ Η μοναξιά παρατηρεί τον άντρα που κολυμπά μέσα στην γυάλα. Ξεσπά σε γέλια, γνωρίζει πως εκείνος έχει εκπαιδευτεί να παίρνει φαγητό μονάχα από τα δικά της χέρια.   […]

Κράτησαν την ελπίδα ντυμένη με μάρμαρο και τον έρωτα καρφωμένο στο στήθος της Στου καημού τις πλάτες σήκωσαν σταυρό ολάνθιστο ΄Αφτερες μέλισσες ντύσαν το σώμα μου Πέρασα τα σύννεφα είδα τη γέννηση και τον θάνατο Ήταν ένα Είδα τον άγγελο και τον διάβολο Ήταν ένα Μαρμαρωμένο στεκόταν το βόδι και το χωράφι σπαρμένο με κόκκινα […]