Ποίηση

Ζάρια Γι’ αλλού ξεκίνησα, η διαδρομή υποχωρεί, ο σκισμένος χάρτης με κοιτάζει Χάνομαι Φεύγει το φως, ζηλεύει την σκιά πέφτουν ζάρια ξανθά και βασανίζομαι σε μαύρο ύψος.   Καπνός Παλιά ονόματα και χάλκινα φωτιστικά με επιτηρούν Ακούγεται φωνή από μέντα, διαβάζει γυάλινες σελίδες που αιωρούνται στο δωμάτιο. Ο διαφανής καπνός της γλώσσας στις γωνίες του […]

Θυμόμουν κάποια άλλη νύχτα, μέσα από την σκόνη και τη ζέστη, κάπου στο βάθος, ένα μικρό φωτεινό τραγούδι, κίτρινο και σπασμένο σαν πάπυρος, γέμισε τον χώρο. Πως να μην πρόσεχα τι έγραφε, άγγιξε προσεκτικά το έδαφος, άνοιξε προσεκτικά στα χέρια μου, παρασύρθηκε από τα κύματα, βάρκα που έσχισε την επιφάνεια της θάλασσας στα δυο, πέντε, […]

Στα σκαλιά του ανέμου πεσμένος, υποφέρω τις δύσκολες νύχτες. Μια θέληση αδύναμη στροβιλίζεται, ένα πέπλο καλύπτει την ανήσυχη ψυχή. Το φως της αυγής φωτίζει τη θολότητα των ονείρων. Προκαλεί ίλιγγο η πλάνη στην εσωτερική μου έρημο. Φορτωμένος με πόθους, αναμένω ένα νεύμα να χορέψω μαζί σου. Το αμήχανο άγγιγμα στην τρεμάμενη θάλασσα του κορμιού προκαλεί […]

Ξέρουμε Ξέρουμε ό,τι μπορεί να ξέρει κανείς από ζωή πως μια μέρα φτάαμε σε ό,τι δεν ήταν ακόμη καιρός να γίνει μόνο που είναι δύσκολο να ξέρεις τί δεν είναι καιρός να γίνει ακόμη -επειδή δεν ξέραμε να υποκρινόμαστε το αδιαμισφήτητο γεγονός- υποτίθεται ότι καταβάλαμε ένα γαργάλημα στο αδιανόητο με το γεγονός της έπαρσής μας […]

Υπάρχουν άνθρωποι άρρωστα φιλόδοξοι που θέλουν πάση θυσία ν΄ανέβουν ψηλά που στο κυνήγι της δόξας και του χρήματος δεν υπολογίζουν τίποτα και κανέναν αμοραλιστές και παλιάνθρωποι τρέφονται απ΄τις ορέξεις τους χρησιμοποιούν τους άλλους σαν να είναι πιόνια σε μια τεράστια σκακιέρα συχνά πετυχαίνουν το στόχο τους μα αν τυχόν δεν τα καταφέρουν βουλιάζουν μέσα στην […]

Ι Το βέλος ξέρει – κι όμως φοβάται. Κι φτέρνα ξέρει – κι όμως ελπίζει.   II ΒΡΙΚΕΛΟΣ «έξοιδ’ ακούων· ου γαρ εισειδόν γε πω» ΣΟΦΟΚΛΗΣ: «Οιδίπους τύραννος»   Ως τραγικό προσωπείο βεβαιώ: είναι δύσκολη η επιλογή κατάλληλου για μένα προσώπου· ενίοτε είμαι πρόσωπο που ζητεί προσωπείο.   Ο Νίκος Ι. Τζώρτζης κατάγεται από την […]

Παλιό τραγούδι με πληγώνει πάνω σε σχήματα καινούργια τόπια ονείρατα γαζώνει δικό σου όνομα στην ούγια Παλιό τραγούδι με πληγώνει ξυπνάει πείσματα θαμμένα σεργιάνι μ’ όλα τα καλά ρούχα του πόθου φορεμένα Γιορτάζει με παλιό τραγούδι χωρίς ευχές, χωρίς λουλούδια δικό σου όνομα που μένει ραμμένο στου μυαλού την ούγια   Ο Άγγελος Ερατεινός γεννήθηκε […]

Ποιήματα από το βιβλίο «Τα διάκενα του χρόνου & Πρελούδιο στο νέο κοσμικό ψύχος», του Δημήτρη Τ. Άναλι. Μετάφραση των ποιημάτων από την Αντιγόνη Βλαβιανού και τον Σπύρο Μοσκόβου.   Ο κάθετος χρόνος Ο χρόνος είναι κάθετος, επίσης· ό,τι Ανηφορίζει προς αυτόν εξασθενεί Όπως ο μαύρος καπνός που Καταλήγει στο τέλος φως. Και η νύχτα […]

11.         Πήραμε τον δρόμο για το κρεβάτι. Σε κρατώ απ΄ το χέρι. Περπατάμε με τη μουσική και την ποίηση μέχρι την άκρη. Πολλές φορές τις αφήνουμε μόνες στο σπίτι. Στη μοναξιά τους όπως και τη δική μας.   12.         Στο ιατρείο η μέρα ήταν αλλιώτικη. Μυστικές αγωνίες. Ο σφυγμός της πόρτας που έτριζε. […]

Η ψυχή πολιορκείται από ένα φως αχνό. Επιλέγουμε όνειρα, μια αναγκαιότητα απαραίτητη να αφανίσουμε τα δύσκολα. Μέσα στη νωθρότητα των καιρών με σημάδεψαν τα αφρόντιστα μαλλιά σου. Οι στάλες του πάθους στόχευσαν στην καρδιά. Η πολύωρη αναμονή για ένα χαμόγελο, μέρος του ονείρου που επέλεξα. Ίσως ήρθε η ώρα να διεγείρω της σάρκας το ανάγλυφο. […]