Ακούω τις κινήσεις του αέρα, Καθώς συλλαβίζει με συρσίματα∙ Στο πέρασμά του τα φύλλα ανακατεύοντας, Σαν πατέρας αμήχανος, τα μαλλιά νηπίων. Καθώς ξυπνούν οι αναμνήσεις, Κύματα σκάνε έξω, στην αμμουδιά. Εγώ, στην αιώρα Γυναίκα γίνομαι Με τα μάτια ανοιχτά. Εκεί με βλέπω, Σε όλες τις φωτογραφίες∙ Δεν κοιμάμαι- αγρυπνώ. Πατάω σε βότσαλα – ερωτήματα Κοιτώντας […]
Ποίηση
Δημήτρης Καρπέτης | Ακαμψία
Στα χρόνια της μελαγχολίας τα ένστικτα δυσκολεύουν τη ζωή. Σε σχοινί τεντωμένο διασχίζουν τις αδιέξοδες ώρες οι συλλογισμοί. Ξεθωριάζουν στην αναμονή τα πολύχρωμα συναισθήματα. Σκύβω και χαϊδεύω τις ουλές, περιμένω αδρανής. Εξαναγκάζομαι σε μια συγκατάβαση μ’ έναν ορίζοντα θαμπό. Στον άδειο κόρφο σου κυλά μια ιερή σιγή. Τα σώματα ξαπλωμένα στην αιώρα του κήπου εκμυστηρεύονται […]
Ελένη Ξιαρχογιαννοπούλου | Ποιήματα
Σύνδρομο Χασιμότο Σκοτάδι και απροσδιόριστη βαβούρα Σκοτάδι και ηλεκτρικός πανικός Άγχος, αϋπνία ναρκωτικά και προσποίηση Σκοτάδι, σκοτάδι, σκοτάδι και δίνη ηλεκτρική που δεν σταματάει με καμία προσπάθεια αφήσου κρατήσου αφήσου κρατήσου αφήσου κρατήσου κρατήσου κρατήσου κρατήσου… Γράμμα σ’ ένα Φίλο Σ’ αυτό το Χώρο που δεν υπάρχει για εμάς αλλά μόνο για τον εαυτό του […]
Νίκος Ι. Τζώρτζης | Δύο ποιήματα
I ΕΝΘΥΜΙΟΝ ΦΙΛΙΑΣ (και φιλαναγνωσίας) Ας είναι κι ένας μόνο στίχος μου ή μια λέξη του· λέξη-χάρισμα σαν περιδέραιο. Περιδέραιο ή θηλιά. II A CAPPELLA (Έρως πλάγιος δεύτερος) Τόσο καιρό που σου μιλώ ακούς κάθε μου λέξη, έτσι λες… Ακούς κάθε μου λέξη μόνο κι όχι τη μελωδία της για σένα […]
Δημήτρης Καρπέτης | Αίμα στυφό
Ο ιδρώτας νότισε το σκοτάδι. Στυφό το αίμα διατρέχει τα μέσα μου. Επισκέπτομαι το σώμα σου ένας τόπος άγνωστος. Ένα φως αδέσποτο δείχνει το δρόμο στους πόθους. Ζητώ το αχαρτογράφητο, μια επιθυμία ν’αγναντεύσω το ηλιοβασίλεμα. Πεσμένος στα στάχυα να γεύομαι το μόχθο των ανασασμών. Βιαιοπραγώ σ’ ένα κορμί χαοτικό. Απερίσκεπτα εισβάλλω στις πυρακτωμένες αυλακώσεις της […]
Γρηγόρης Σακαλής | Αποδοχή
Είναι φορές που σκέφτομαι γιατί να μοιράζομαι δεξιά κι αριστερά να σκορπίζομαι εδώ κι εκεί έχω ανάγκη άραγε τόσο πολύ την επιδοκιμασία; Στο διάολο! Θα συγκεντρωθώ στον εαυτό μου θα μελετήσω πάλι κι ίσως γράψω καλύτερα δεν θα με νοιάζει τι γράφουν οι άλλοι αν είναι αυτά καλά ή μπούρδες πρέπει να προσέχω να μη […]
Αλεξάνδρα Ελευθερίου | Cassandra
Το όχημα ονόμασαν Κασσάνδρα Ίσως δεν ήταν η καλύτερη Επιλογή. Είναι άρα τόσο απαισιόδοξοι; Θα φθάσει δηλαδή το πλοίο Προσαράζοντας σε μία λίμνη -φάντασμα που χαμογελάει από μακριά- Και όσα δει Γυρίζοντας πίσω για να πει Στην χώρα τη παλιά Θα χυθούν υδράργυρος Σε βρεφικό σεντόνι Κασσάνδρα, Τέντωσε αν θέλεις τα σκεπάσματα Έτσι δεν θα […]
Δημήτρης Ρογγίτης | Παπαρούνες του Γενάρη
[Το IV και V από το ποίημα «σκοπιά στο Κιλκίς» (I-VI), σελ. 65-67] IV Στις λεπτές φλέβες του φύλλου πορεύεται του σύμπαντος ο κοπιασμένος ιδρώτας. Είσαι μια αδιόρατη φλούδα, μια μικρή άμοιρη πετρούλα ριγμένη στο ανείπωτο κενό. Κατά βάθος δεν σε γνωρίζει κανείς. Κανείς δεν δίνει σημασία στο σύντομο τραγούδι σου. Με τρεμάμενα φωνήεντα και […]
Υακίνθη Στρατοπούλου | Απολογία
Enough is more than enough. Εκεί ακριβώς κατάλαβα, η ελπίδα είναι μια απαίτηση, χρειάζεται ειδική παραγγελία, δυνατά και καθαρά, εγώ ο μωρός, ο ταλαίπωρος, ο δούλος κατάλαβα. Ποιά φωτιά, ποιό νερό να μας φτάσει; Δε σας ακούω, δυνατά και καθαρά. Αν ήταν όλα αλήθεια και της αγάπης σου τα παραμύθια μαρτύρια, αναστενάζουμε τους πόθους μας […]
Αλεξάνδρα Ελευθερίου | Ο Μύθος στην Εντατική
Επάνω στην καλύτερη στιγμή της ακαδημαϊκής καριέρας Σε ένα ξέσπασμα τιμή του ομιλία προς τον ίδιο, Έπειτα από μακροχρόνια πορεία εν τη πλήξη Ο κύριος Μύθος βίωσε την τελική αποπληξία Η ωρολογιακή βόμβα με την οποία γεννήθηκε Στο κεφάλι του έσκασε με ένα αιμάτωμα διαχεόμενο μανιτάρι. Άρχισαν τότε να γέρνουν μαζί του και οι δέκτες, […]