Ποίηση

Ένας μυς είναι η καρδιά, γυμνάζεται με το συναίσθημα. Ένα μούδιασμα γκρίζαρε μια ολάκερη μέρα. Τα μάτια στέγνωσαν ν ‘αγναντεύουν τα ερείπια. Στα τοιχώματα της καρδιάς γράφονται συνθήματα. Τα μάτια θωπεύουν τη σελήνη, μια ταραχή ανέβηκε στα στήθη. Κοντανασαίνοντας με συγκλόνισε μια χαρά απόκοσμη. Αναρριχώμαι στα αδιέξοδα χρόνων. Φιλώ τις αμυχές, το αίμα εκτινάσσεται πνίγει […]

Γλυκό χαμόγελο της Γης Πες μας ποιο στόμα  σε καλεί  Βγάζουν με την καρδιά νερό  Για να ποτίζουν τον καημό  Μαναι ενός κεριού κορμί  Που τους κοιτά  και δε μιλεί  Στέκει στου βράχου την σχισμή  Σαν εκκλησιά σε μπλέ νησί  Μιλά στο κύμα τ’αλμυρό  Φιλά τ’αλατι στον αφρό  Και συ και γω χρυσά φτερά  Μ’αυτος […]

 Η  ΑΚΡΗ Στο κέντρο  έπαιζαν  δυο  γατιά. Παράμερα  ο ποιητής  γύρευε  ένα  ξέφτι- Την  άκρη  που  έκρυβε το κοσμικό κουβάρι. Με  βούληση  απροϋπόθετη -καθ΄όλα  σοβαρή- ελεύθερη   από  εσωτερικές  ενστάσεις, αρνήσεις, αντιστάσεις  και  περισπασμούς , ευχόταν, προσευχόταν να φανερωθεί, σε χρόνο  εύκαιρο  να  την αρπάξει, να  ξεκινήσει  το λυτρωτικό  ξετύλιγμα.            […]

I ΡΙΖΕΣ   Άνθη σαρκοφάγα είναι τ’ αγγίγματα που έχουν για ρίζες ερωτευμένα δάχτυλα.   II ΣΗΜΕΙΟ ΕΠΑΦΗΣ Εσύ κι ο κόσμος, κι εμβόλιμα το ποίημα, για να ενώσει, ή το αντίθετο, δύο ξένα σώματα. Ή αρμός ή χάσμα ανάμεσά σας.   Ο Νίκος Ι. Τζώρτζης κατάγεται από την Κριτσά. Γεννήθηκε στον παρακείμενο Άγιο Νικόλαο […]

Ίσως να ήταν όλα αληθινά, όπως τα ανθισμένα δέντρα, σε εκείνο το νεκροταφείο, θυμάσαι; Όσο κράτησε το χρώμα μας, το πραγματικό μας τραγούδι, που μιλούσε για ανθρώπους που ενώ μεγαλώνουν, ακόμα περιμένουν να γίνει ένα θαύμα. Δεν βρήκαμε τα μυστικά στην μουσική, το χέρι που μας έφερε τα όνειρα, πνίγηκε μέσα σε μια λίμνη από […]

Κάποιοι παρασιτούν στο κοινωνικό σώμα. Είναι οι κρατικοδίαιτοι αξιωματούχοι οι εξοχότατοι ιεροφάντες και ραβδούχοι ντυμένοι στα χρυσά είναι φορτωμένοι με λόγια και με υπερχειλίζουσα αυτοπεποίθηση αφηγούνται παραμύθια στο δύσμοιρο λαό να σώσει την ψυχή του να πάει στον παράδεισο στον ουρανό κι εδώ κάτω στη γη να τον αρμέγουν κανονικά οι φοροεισπράκτορες για να ζουν […]

Ο από πάνω ξυπνάει πριν από μένα Μ’ έναν κουβά πιάνει νερό απ’ το μαξιλάρι του Νίβεται Πίνει Ποτίζει Λοιπόν το σκοινί του φτάνει ως εδώ Στις ξηρασίες βάζει χέρι στα δικά μου αποθέματα Θα μπορούσα να μην επιτρέπω την άντληση Μια και καλή ν’ αλλάξω θέση στο κρεβάτι Ή να ξυπνάω πρώτος Όμως τι […]

Ανθεί σε σώμα σκοτεινό φρύδι λευκό η καλντέρα με τρούλους και ανοίγματα γαλάζιο τ’ ουρανού της   Ο Άγγελος Ερατεινός γεννήθηκε στη Χίο το 1950. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές: Κινάθισμα (1982), Της Καρδιώτισσας (1988), Το σκοτάδι πίσω (2017), Στίχος με στίχο (2019), Ενδοχώρας Αμάραντα (2023).    

Περί αριστερού βραχίονος Προς τι η έκπληξις                             κύριοι;              κάθε δεσμώτης μετράει το χρόνο              με ὁλκούς στους τοίχους                    της ειρκτής του […]

Λες και ήτανε ποτέ ο χρόνος με το μέρος μας, λες και μας λυπήθηκε ποτέ η μνήμη. Αλλάζω το δέρμα αλλάζει η εποχή τα τρένα περνούν κι εγώ τρέμω — αυτά που σφυρίζουν σαν φεύγουν αυτά που ξανά δεν θα ‘ρθουν. Κοιτώ το ρολόι μοιράζονται οι ρόλοι ακίνητη μένω και γύρω μου όλοι σώματα αλλάζουν, […]