Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης Ματαιότης ματαιοτήτων, εἶπεν ὁ ἐκκλησιαστής, ματαιότης ματαιοτήτων, τὰ πάντα ματαιότης. Μάταια είναι όλα όσα ορίζουν τη ζωή τού ανθρώπου: οι πράξεις του, οι αγωνίες του, οι σκέψεις του, ο μόχθος και τα έργα του. Μάταιη είναι η κάθε του επιθυμία, η κάθε προσπάθειά του. Μάταιη η γνώση κι η σοφία […]
Περιοδικό Μονόκλ | Τεύχος #1
Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης – Συλλαλητήρια στο Δωμάτιό μου – Gutenberg , 2020 | Γράφει ο Αντρέας Μαντάς
Μινώταυρος που καταβροχθίζει τους κατοίκους όλου του κόσμου, δεν είναι άλλος από την ανία. Ο Γιώργος – Ίκαρος Μπαμπασάκης τον έχει νικήσει χρόνια αυτόν τον Μινώταυρο που γυροφέρμει σε όλους τους άχαρους και άσχημους δρόμους. Δεν χρειάστηκε ποτέ κανένα μίτο, διότι ξέρει ότι ποτέ δεν θα στρέψει τα νώτα του στη θάλασσα για να χτιστεί […]
Τὸ Μονὸκλ τοῦ Tzara | Του Γιώργου–Ίκαρου Μπαμπασάκη
Most often, he prefers to call his wife dushen’ka, literally a diminutive of the Russian word dusha (“soul,” “psyche”). It would have been possible to translate this word as “darling” (our choice), “sweetheart” or “dearest” (options from a discarded pile), had the writer not bedecked it with other tender adjectives: dorogaya (“dear”), lyubimaya (“beloved”), milaya […]
Περί μεταναστεύσεων, ταξιδιών, μετακομίσεων, και άλλων δαιμονίων | Του Γιώργου Γλυκοφρύδη
Το ταξίδι και η μετανάστευση δεν έχουν καμία σχέση. Αλλά είναι το ίδιο πράγμα. Με την διαφορά ότι από το ταξίδι, 99,9% θα επιστρέψεις. Αλλά στην μετανάστευση, το 99,9% της επιστροφής γίνεται δείκτης εντροπίας. Παιδικός, πολύχρωμος, γυάλινος βόλος μέσα σε τσίγκινο ταψί, γεμάτο μισό εκατοστό λάδι και δυο τρία καπάκια μπύρας που επιπλέουν ανάσκελα. Ως […]
Μετακόμιση | Της Βίκυς Κλεφτογιάννη
Είχε μείνει μόνη στη μέση του δωματίου, αναλογιζόμενη το μοιραίο σφάλμα που είχε οδηγήσει σ’ αυτό το αποτέλεσμα. Επανέφερε την εικόνα του χώρου με όλες τις αναμνήσεις, τα πρόσωπα που πέρασαν από εκεί, τις ευφάνταστες ή βαρετές ιστορίες τους, τα λάθη, τους έρωτες, τα παράπονά τους. Τους στήριξε όλους, με χαρακτηριστική ανιδιοτέλεια. Χρόνια πολλά κουβαλούσε […]
Φυσικό τοπίο | Του Νικόλα Περδικάρη
Η Ζωρζέτ λιώνει υπό το φως των δρόμων. Δεν είναι κανένα μίζερο πλάσμα που παραπονιέται με το παραμικρό• ούτε έχει πραγματικούς λόγους να γκρινιάζει. Βγάζει το σκύλο βόλτα, νωρίς το πρωί. Η νύστα της χτυπάει το κούτελο. Μόλις απομακρύνεται απ’ την πόρτα, βρίσκει φύλλα παρατημένα από τον άνεμο στα πόδια της. Ύστερα, κοιτάζει μήπως της […]
Δασκάλα χορού | Του Ευριπίδη Μακρή
Περπατούσε μόνη. Περπατούσε μόνη και την ακολουθούσα. Ο ρυθμός της ήταν σταθερός, τα βήματά της όμως, όχι. Ένα πλαστικό μπουκάλι νερού μισοάδειο, αλλά πρώτα γεμισμένο με λευκό κρασί. Το κεφάλι της το είχε σκυφτό, κοιτούσε με αδιαφορία πού και πού τα εσωτερικά των σπιτιών ή κάποια βιτρίνα. Κοιτάχτηκε καλά σε μια βιτρίνα, που ήταν άδεια• […]
Μη αναστρέψιμη αντιστροφή | Του Αντώνη Τσόκου
Αγαπητέ Λούις, σου γράφω αυτό το γράμμα που άλλο σκοπό δεν έχει παρά την εξιστόρηση μιας παράξενης ιστορίας. Όπως γνωρίζεις, τα τελευταία καλοκαίρια παραθερίζω στην εξοχική κατοικία που κληρονόμησα από τον θείο Νικηφόρο. Τον αδερφό του πατέρα μου. Ο θείος, όσο κι αν προσπάθησε, δικά του παιδιά δεν απόκτησε. Ομολογώ πως στάθηκα αρκετά τυχερός αφού […]
Πωλ Βαλερύ – Αποσπάσματα | Επιλογή – Μετάφραση: Νίκος Ηλιάδης
Δεν θα με διάβαζες αν δεν με είχες ήδη καταλάβει. * Τα πιο βαθιά ερωτήματα του κόσμου: – Πώς δεν το σκέφτηκες; – Κι εσύ, πώς το σκέφτηκες; * Ο πόλεμος, μια σφαγή ανθρώπων που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, προς όφελος ανθρώπων που γνωρίζονται αλλά δεν σφάζονται μεταξύ τους. * Το ποιόν του ψεύτη, η […]
