Χορεύουμε; Αναίτια σκέφτηκε πως, αν πρωταγωνιστούσε σ’ ασπρόμαυρο κόμικ, θα γέμιζε το καρέ μ’ εκτυφλωτικά λευκά ψαροκόκαλα και μυτερά δόντια. Κι ίσως για να συμπληρωθεί το κάδρο: με πυκνή ομίχλη. Μια ιδέα Φίλιπ Μάρλοου, με κάτι από Τζέιμς Ντιν, κι έτοιμος ο ριψοκίνδυνος ήρωας. Με συντροφιά ένα πλακέ φλασκί, ξέχειλο τζιν, απ’ αυτά που κρύβονται […]
Πεζογραφία
Γκράχαμ Γκρην | Ο άνθρωπός μας στην Αβάνα
Για κάποιο λόγο δεν είχε διάθεση εκείνο το πρωί να συναντήσει τον Χάσελμπάχερ για το πρωινό του ντάικιουρι ͘ μερικές φορές ο Χάσελμπάχερ παραήταν ευδιάθετος. Έτσι, αποφάσισε να πάει στο Sloppy Joe’s Bar αντί για το Wonder Bar. Κανένας κάτοικος της Αβάνας δεν πήγαινε ποτέ στο Sloppy Joe’s Bar όπου έδιναν τα ραντεβού τους οι τουρίστες […]
Δημήτρης Μαμαλούκας | Κοπέλα που σε λένε Φίνι
Αυτός είναι ο Πίρσον. Αυτός που μου έσωσε τη ζωή. Αυτός που με βοηθάει να ανεβώ τον Γολγοθά μου. Και δεν είναι παρά ένα ανθρωπάκι μια σταλιά που έχει περάσει τα εξήντα. Μέσα του όμως καίνε φλόγες δύναμης που θα ζήλευαν και οι πιο θαρραλέοι άντρες. Αυτός είναι η δύναμή μου, ο πατέρας που δεν […]
Νικόλας Περδικάρης | Ο σκύλος με το λουλούδι στο στόμα
Από τί τυφλώθηκε δεν ήξερε, ούτε τον ρώτησε ποτέ. Δεν είχε, άλλωστε, καμιά σημασία. Η ζωή του στην πόλη είχε γίνει κόλαση. Χτύπαγε απάνω στα κλαδιά, μπουρδουκλωνόταν στις διαβάσεις, έπεφτε από τα πεζοδρόμια. Όμως εκείνος τα έπαιρνε αυτά πολύ στα σοβαρά. Υπήρχανε φορές που την κατηγορούσε για όλα τα στραβά του κόσμου: “Παλιόσκυλο! Δεν είδες […]
Ραιημόν Κενώ | Ασκήσεις ύφους
Σε χρόνο Παρατατικό Γινόταν μεσημέρι. Οι επιβάτες ανέβαιναν στο λεωφορείο. Στριμωχνόμασταν. Ένας νεαρός φορούσε στο κεφάλι ένα καπέλο, που περιτριγυριζόταν από ένα κορδόνι αντί για μια κορδέλα. Ο λαιμός του μάκραινε. Διαμαρτυρόταν κατά του διπλανού του γιατί, καθώς έλεγε, τον έσπρωχνε. Μόλις αντιλαμβανόταν ένα κάθισμα ελεύθερο, έτρεχε προς τα κει και καθότανε. Τον αντιλαμβανόμουν αργότερα, […]
Rainer Maria Rilke | Κισμέτ – δεκατρείς ιστορίες αγάπης
Ήταν ένα Κυριακάτικο πρωινό. Είχα κοιμηθεί λιγάκι παραπάνω κι εκείνην ακριβώς τη στιγμή αποφάσισα να βγω ενώ αυτή επέστρεφε μ’ ένα μικρό βιβλιαράκι στο χέρι, από την εκκλησία προφανώς. Κακομοίρικη εμφάνιση: ανάμεσα στους μυτερούς της ώμους, τους καλυμμένους μ’ ένα ξεθωριασμένο πράσινο πανωφόρι που κρεμόταν σχεδόν μέχρι κάτω, ζυγιαζόταν το κεφάλι της, όπου ξεχώριζε μια […]
Γιώργος – Ίκαρος Μπαμπασάκης | Αγάπη/Love
Βαλλάσης: “Πάρε το τσιγάρο. Σ’ το άναψα, Έλλη. Πιες κι άλλο ούζο. Αλλά πάντα με μεζέ. Πάντα με ντάκο. Πάντα με ελιές. Πιες. Μη χολοσκάς. Μην τους ακούς. Να ακούς μόνο ό,τι θέλεις να ακούς. Και Μπαχ και Μπετόβεν και Μπρούκνερ και Μπραμς, να ακούς. Και Κολτρέιν. Όπως εγώ. Μπορώ ν’ ακούω Κολτρέιν με τις […]
Γιάννης Σκαρίμπας | Η μαθητευομένη των τακουνιών
Ο ωκεανός πλάι αχνίζει. Η άπνοια του ατέρμονου κύκλου τους, απλώνεται σαν κούφιον όραμα μέθης. Ο «Σταυρός» λες πετάει. Τόσο “σιδερωμένη” είναι η θάλασσα, που – λες – σχίζει τζάμι, ως την κόφτει. Κι’ αναστραμμένη η σιλουέτα του, μέσα της, φεύγει – μαζί – ρεούμενη ως πνεύμα. Μορφές απατηλές διαγράφονται – ως γελαστά τέρατα – […]
Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ | Καρδιά σκύλου
Απόσπασμα από το Κεφάλαιο 5. Σελίδα 85. Το τι συμβαίνει στη Μόσχα δεν μπορεί να το συλλάβει ο ανθρώπινος νους! Εφτά έμποροι της Σουχάρεφκα φυλακίστηκαν ήδη για διαδόσεις περί συντέλειας του κόσμου που την έφεραν οι Μπολσεβίκοι. Το είπε η Ντάρια Πρετρόβνα και μάλιστα ανέφερε συγκεκριμένη ημερομηνία: στις 28 Νοεμβρίου 1925, την ημέρα της εορτής […]
Πιέρ Μπεττενκούρ | Τα πλοία βγήκαν σεργιάνι
[Κατάλπη] Εδώ, τα δέντρα πηγαίνουν στις κηδείες. Κυκλοφορούν τη νύχτα, όταν όλοι κοιμούνται, προχωρώντας λίγο – λίγο, το ένα πίσω από το άλλο, στην άκρη του δρόμου, η περνώντας μεσ’ από τα χωράφια. Και στην πλατεία της εκκλησίας, το πρωί, βρίσκουν καμιά φορά μια βελανιδιά και πέντε – έξι ελάτια, που έχουν έρθει εκεί πολύ […]