Απόσπασμα από το κεφάλαιο “Η νεκροφόρα”, σελίδες: 56,57. Το μαύρο πέλμα των ελαστικών στρίγκλισε στην άσφαλτο. Παρά τις διαβεβαιώσεις της Σοφίας προς την Καλλιόπη ότι η Φρόσω είχε μισθώσει για την κηδεία πολυτελή λιμουζίνα, η νεκροφόρα ήταν ένα συνηθισμένο όχημα, αρκετά παλιό όπως έδειχνα οι φθαρμένες λαμαρίνες και το σκασμένο σε μερικά σημεία του καπό […]
Πεζογραφία
Charles Bukowski | Ο καπετάνιος έχει κόψει αλυσίδα και το πλοίο είναι στα χέρια των ναυτών
9/12/91 1:18 μ.μ Η άμπωτη. Κάθομαι και κοιτάζω για πέντε λεπτά έναν συνδετήρα. Χθες, καθώς ερχόμουν από την λεωφόρο, σκοτείνιαζε το δειλινό. Υπήρχε μια ελαφριά ομίχλη. Τα Χριστούγεννα κατέφθαναν σαν καμάκι. Ξαφνικά πρόσεξα πως ήμουν σχεδόν μόνος πάνω στο δρόμο. Τότε είδα έναν τεράστιο προφυλακτήρα κολλημένο σ’ ένα κομμάτι πλέγμα. Τον απέφυγα εγκαίρως, ύστερα […]
Marcel Schwob | Μίμοι
ΜΙΜΟΣ ΤΡΙΤΟΣ (Σελίδες:23,24) Ἄνοιξέ μας! Παιδί, παιδί, ἄνοιξέ μας! Εἴμαστε τά μικρά τῆς ξύλινης χελιδόνας. Εἶναι μπογιατισμένη, τό κεφάλι κόκκινο καί οἱ φτεροῦγες γαλάζιες. Ξέρουμε πώς τά πραγματικά χελιδόνια δέν εἶναι ἔτσι ͘καί, μά τή Φιλομήλα, νά ἕνα πού χαράζει μιά γραμμή στόν οὐρανό ͘ μά ἡ δική μας χελιδόνα εἶναι ξύλινη. Παιδί! Ἄνοιξέ μας, […]
Ε.Χ. Γονατάς | ΤΡΕΙΣ ΔΕΚΑΡΕΣ
ΣΤΗ ΓΕΦΥΡΑ ΕΙΜΑΙ ΞΑΠΛΩΜΕΝΟΣ στή μικρή γέφυρα. Μιά τεράστια γαλάζια μολόχα φέγγει στό ἄσπρο χωράφι. Ἀρνιά σκύβουν στίς ρίζες της καί γλείφουν τό χιόνι πού τίς σκεπάζει. Ὁ ἀγροφύλακας, μέ σκοῦφο στό κεφάλι καί χοντρές μπότες, περνάει μπροστά μου, μουρμουρίζοντας ἀδιάκοπα τήν ἴδια φράση σάν προσευχή: ” Ἡ πιτυρίδα τῶν δέντρων εἶναι τα πουλιά”. Ἐ.Χ. […]
Μιροσλάβ Πένκοφ | Ανατολικά της Δύσης
Απόσπασμα από το διήγημα “Οι ληστές του σταυρού”. Σελίδες, 156, 157. Ο Γκόγκο κι εγώ έχουμε μετατρέψει τις κλοπές σε κάτι σαν ανθρωπιστική αποστολή. Κλέβουμε από γενναιοδωρία, με μεγάλη απροθυμία, με αποστροφή. Δεν το κάνουμε για τους εαυτούς μας, εννοείται, γιατί αυτό θα ήταν πρόστυχο. Κλέβουμε για τον αδερφό του Γκόγκο. Του αγοράζουμε ηρωίνη, τον […]
Αργύρης Χιόνης |Ἔχων σώας τάς φρένας & ἄλλες τρελές ἱστορίες
Απόσπασμα από το διήγημα “ΠΕΡΙ ΜΑΧΑΙΡΙΩΝ”. Σελίδα, 77. Ἕνα μαχαίρι ἄξιο τῆς προέλευσης καί τοῦ προορισμοῦ του πρέπει νά ἔχει αἰχμηρή λεπίδα ἀπό σφυρήλατο ἀτσάλι καί λαβή ἤ μανίκι ἀπό κέρατο, κόκαλο ἤ ἐλεφαντόδοτο. Αὐτό τό εἶδος ἀναζητᾶ ὁ ἄξιος ἐραστἠς τῶν μαχαιριῶν, κι ὅταν τό βρίσκει (σπανίζει γάρ), σάν νά ‘ναι ὄν […]
Samuel Beckett | Η τελευταία τριλογία
ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ (Απόσπασμα. Σελίδα 55) Επινοητής της φωνής και του ακροατή και του εαυτού του. Επινοητής του εαυτού του για να έχει συντροφιά. Ας το αφήσουμε έτσι. Μιλάει για τον εαυτό του όπως για κάποιον άλλο. Λέει μιλώντας για τον εαυτό του, Μιλάει για τον εαυτό του όπως για κάποιον άλλο. Φαντάζεται τον εαυτό του […]
Μαριλένα Παπαϊωάννου | Κατεβαίνει ο Καμουζάς στους φούρνους
Για κάμποση ώρα, δεν κουνιόταν ούτε και μιλούσε κανείς ͘ είχαν μουδιάσει όλοι. Σύντροφοι, πετάχτηκε τότε ξαφνικά ο νεοφερμένος Πανουργιάς, ποιος είναι ο Καμουζάς; Απάντηση όμως δεν πήρε και γι’ αυτό ξαναρώτησε ͘ μα, τέλος πάντων, ποιος είναι αυτός ο Καμουζάς και προς τι οι πλερέζες, παλικάρια; Ο ψύχραιμος Σπαχής, που ‘ταν κι ο γεροντότερος, […]
Bernhard Schlink | Η γυναίκα στη σκάλα
Κεφάλαιο 16. Σελίδες, 58, 59, 60. “Σ’ ΑΓΑΠΩ. ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΑ ΑΜΕΣΩΣ ότι το “σε” ακούγεται λάθος. Αλλά ούτε το “σας αγαπώ” θα ταίριαζε. Πιθανώς να πρέπει να κρατάμε το στόμα μας κλειστό, όταν το “σ’ αγαπώ” ακούγεται λάθος. Αλλά “εκ γαρ του περισσεύματος της καρδιάς, το στόμα λαλεί”.* Ήθελα λοιπόν να της εξομολογηθώ τον έρωτά μου, […]
Μαίρη Σταθοπούλου | Προϊστορίες
Απόσπασμα από το διήγημα “Νηπενθείς”, σελίδα 21. Ήτανε Κάποτε Μια γυναίκα που δεν είχε ταξιδέψει ποτέ. Όταν έφτασε λοιπόν η ώρα να πεθάνει, ήταν πολύ χαρούμενη που θα πήγαινε κάπου. Αυτή της η χαρά έφερνε σε δύσκολη θέση τους αγαπημένους της που έμεναν πίσω. “Κοίτα τη πώς χαίρεται! Με τι καρδιά θα τη θρηνήσουμε;” […]