ΠΛΑΚΑ ΠΛΑΚΑ, ΠΑΝΕ ΚΙ ΑΛΛΟΙ ΕΞΙ ΜΕΤΑ ΤΑ ΠΕΝΗΝΤΑ ΜΑΣ, αρχίζουμε να πεθαίνουμε λίγο λίγο σε άλλους θανάτους. Οι σπουδαίοι μάγοι, οι σαμάνοι της νιότης μας, φεύγουν ο ένας μετά τον άλλο. Σε πολλές περιπτώσεις δεν τους σκεφτόμασταν καν, είχαν μείνει πίσω στην Ιστορία˙ other voices, other rooms* μας καλούσαν. Κατά κάποιο τρόπο ήταν πάντα […]
Πεζογραφία
Στέργια Κάββαλου | Κάτι κλαίει ακόμα
AIR GOLD Τα συνεργεία καθαρισμού ταχτοποιούν και τις τουαλέτες των αεροσκαφών. Αυτό δεν είναι νέο. Το νέο είναι ότι στην πτήση Αθήνα-Παρίσι παραμονή Χριστουγέννων του ’12, βρέθηκαν δύο σακούλες που δεν είχαν σκουπίδια αλλά ράβδους χρυσού συνολικού βάρους ενός κιλού. Το συνεργείο έκανε ως όφειλε. Παρέδωσε τις σακούλες στα απολεσθέντα του αεροδρομίου θεωρώντας ότι πρόκειται […]
László Krasznahorkai | Το τανγκό του Σατανά
VI ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ II Τα βυζιά του διαβόλου, το τανγκό του Σατανά «Αυτό που βρίσκεται πίσω μου παραμένει ακόμα μπροστά μου. Ποτέ δεν μπορεί να ησυχάσει ο άνθρωπος;» σκεφτόταν κακοδιάθετος ο Φούτακι καθώς επέστρεφε με την ελαφριά περπατησιά του και κυρτωμένος πάνω στο μπαστούνι του, στο τραπέζι των «τακτικών πελατών», δεξιά του […]
Εύα Στάμου | Τα κορίτσια που γελούν
[Ένα τέλειο σχέδιο] Ήξερε από παιδί ότι κάποια στιγμή θα το έκανε. Υπήρχε πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού της ως ιδέα που κάποτε θα υλοποιηθεί όταν θα είχε την πείρα και την ψυχραιμία να την εκτελέσει. Ναι, ήταν σίγουρο πως θα ερχόταν η ώρα που «θα διέπραττε φόνο», όπως συνηθίζουν να γράφουν τα αστυνομικά […]
Patrick Modiano | Για να μη χάνεσαι στη γειτονιά
Ένα άλλο φθινόπωρο από εκείνο της Κυριακής στο Τραμπλέ, ένα εξίσου μακρινό φθινόπωρο, ο Νταραγκάν είχε πάρει ένα γράμμα, στην πλατεία Γκρεζιβοντάν. Περνούσε μπροστά από το κουβούκλιο της θυρωρού την ώρα που ετοιμαζόταν να μοιράσει την αλληλογραφία. «Υποθέτω ότι εσείς είστε ο Ζαν Νταραγκάν». Και του έδινε ένα γράμμα με το όνομά του πάνω στο […]
Φιόντορ Ντοστογιέφσκι | Τ’ όνειρο ενός γελοίου
Ένα χρόνος! Να ένας ολόκληρος χρόνος που μένω άγρυπνος κάθε νύχτα ως την αυγή. Περνώ τη νύχτα κοντά στο τραπέζι μου, στην πολυθρόνα μου, χωρίς να κάνω τίποτα. Δε διαβάζω, δε σκέφτομαι. Αφήνω να περνούν ελεύθερα οι σκέψεις από το κεφάλι μου. Και βλέπω κάθε νύχτα ένα ολόκληρο σπαρματσέτο να λιώνει. Κάθισα λοιπόν εκείνη τη […]
Λάμπρος Τσάμης | Ανάληψις
[Μαρτυρολόγιο] Προσπαθώ να γράψω πάνω στο χαρτί, αναζητώντας τις μυστικές εκείνες γραμμές φανταστικού σχήματος, που να με οδηγήσουν σε ένα μυστικό πέρασμα: το λόγο. Οι σκέψεις σε υγρή κατάσταση, διαχέονται πάνω στην ψυχρή λευκή επιφάνεια και αντανακλώνται μπροστά μου. Πώς μπορώ να περιγράψω αυτό το ξεχωριστό, ανεξερεύνητο κομμάτι του κόσμου από ασημένιο υδράργυρο, χωρίς συντεταγμένες, […]
Μίροσλαβ Πένκοφ | Το βουνό των πελαργών
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ [Πέντε] Δύο βδομάδες αφότου πάτησα για πρώτη φορά το πόδι μου στην Κλεισούρα, οι πελαργοί επέστρεψαν. Ονειρευόμουν ξανά την Αμερική. Στο όνειρό μου είχα γυρίσει στο διαμέρισμά μου, είχα γυρίσει στο κρεβάτι μου. Ήθελα να κοιμηθώ, μα δεν μπορούσα. Το δέντρο έξω απ’ το παράθυρό μου ήταν γεμάτο πουλιά που κελαηδούσαν και […]
Νίκος Εγγονόπουλος | …καὶ σ’ ἀγαπῶ παράφορα
15 Ἀθήνα, Δευτέρα πρωί [17.8.1959] Λενούλα, λατρεία μου, Σ’ ἀγαπῶ τόσο πολύ, ἀγάπη μου. Καί σοῦ γράφω τώρα δυό λόγια στά βιαστικά ἐλπίζοντας νά τά θέλεις καί νά μή σ’ ἐνοχλοῦν. Σέ σκέφτομαι συνεχῶς. Κι ἄν πρός στιγμή ἀφαιρεθῶ σέ κάτι ἄλλο, ὅταν ἐπιστρέφω στή λατρεία σου διερωτιέμαι πάντα: «μά εἶναι δυνατό;». Χτες βράδυ […]
Χούλιο Κορτάσαρ | Κουτσό
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 26 «ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ» ΕΙΠΕ Ο ΓΚΡΕΓΚΟΡΟΒΙΟΥΣ, «το Παρίσι είναι μια τεράστια μεταφορά.» Χτύπησε την πίπα του, πατίκωσε λιγάκι τον καπνό. Η Μάγα είχε ανάψει άλλο ένα Gauloise και σιγοτραγουδούσε. Ήταν τόσο κουρασμένη, ώστε ούτε καν τσαντίστηκε που δεν είχε καταλάβει τη φράση του. Και καθώς δεν έσπευσε να ρωτήσει όπως το συνήθιζε, ο Γκρεγκορόβιους […]