Πεζογραφήματα

Σφίγγω το χαρτομάντηλο στην τσέπη του παλτού και ανηφορίζω αργά το δρόμο για την πλατεία Δικαστηρίων. Παραπατάω αλλά τίποτα το σοβαρό. Κάποιοι φίλοι και γνωστοί θα είναι εκεί και αυτό με εμψυχώνει. Το καφενείο είναι μισογεμάτο. Ελληνικός καφές, τσίπουρο και τσιγάρο μυρίζουν τα γηρατειά μας. Νεύω καλημέρα και κάθομαι αργά στο τραπέζι δίπλα στο Μάκη […]

Υπάρχει κάτι που τον πιέζει στο στήθος τελευταία όταν κοίταζε τη θάλασσα. Παλιότερα, ήταν μια λίγο πολύ επίπεδη επιφάνεια. Κάτι οριζόντιο. Στο βάθος της φαινόταν πάντα ο ορίζοντας. Ο ορίζοντας ήταν μια ιδιότητα της θάλασσας. Όπου απλωνόταν, ο κόσμος φαινόταν ανοιχτός, ασύνορος. Απλωνόταν ως εκεί που έφτανε το μάτι, και πέρα από εκεί που έφτανε […]

Τις τελευταίες δεκαετίες το ενδιαφέρον για πάσα μορφή διαμαρτυρίας ή πρόκλησης αισθημάτων ενοχής σ’ άλλους με σκοπό την απαίτηση και κυρίως την επίτευξη κάποιας αλλαγής προς το καλύτερο έχει μειωθεί δραματικά. Παλιότερα όλοι συγκινούνταν όταν κάποιος κρατούμενος, καμμία σουφραζέτα, ή τέλος πάντων ο όποιος αδικημένος και καταπιεσμένος προχώραγε σε πολυήμερη απεργία πείνας για να ντροπιάσει […]

Ξάπλωσα στο δροσερό μου κρεβάτι με ανακούφιση. Άλλο ένα ανούσιο ξενύχτι είχε φτάσει στο τέλος του. Επιτέλους, μέσα στη μέση της νύχτας, έβρισκα την ηρεμία στη σίγουρη αγκαλιά του ύπνου. Εκεί, ακόμη κι αν οι εφιάλτες διαδέχονταν ο ένας τον άλλο, δεν υπήρχε τίποτα που να μπορούσε να με βλάψει. Όχι όπως συμβαίνει στην πραγματική […]

Θεωρείται τυχαίος επισκέπτης. Τα τελευταία χρόνια άρχισε να κρατάει στους ώμους του τον κόσμο. Τον συναντάμε κυρίως σε κατοικημένες περιοχές και φωλιάζει συνήθως σε δέντρα και κήπους σπιτιών. Προτιμάει τα πυκνά φυλλώματα των δέντρων. Τη γρήγορη του εξάπλωση την οφείλει στο γεγονός ότι πνίγει οτιδήποτε θεωρεί ως απειλή. Αναπαράγεται αρκετές φορές τον χρόνο ακόμα και […]

Ξυπνάς μια μέρα και δεν μπορείς να αναπνεύσεις, ο πόνος στο θώρακα σε διαπερνά και δεν μπορείς να σκεφτείς καθαρά. Τι έγινε και πότε; Ιδρώνεις, ξεϊδρώνεις, πονάς, φοβάσαι, προσπαθείς να αναπνεύσεις και να ηρεμήσεις. Προσπαθείς να επανέλθεις. Να βρεις τον τρόπο και από τον βυθό, να εκτοξευτείς και να αναδυθείς. Θυμάμαι παλιά, όταν ήμασταν μικρά, […]

Η βαριά βελούδινη κουρτίνα ανοίγει. Οι μεγάλοι προβολείς ανάβουν και η παράσταση αρχίζει. Μικρά παιδιά ανεβαίνουν στη σκηνή και πιάνονται χέρι-χέρι, σαν να ετοιμάζονται να χορέψουν ένα πένθιμο χορό. Εκείνο που βρίσκεται στη μέση σπάει την αλυσίδα και προχωράει μερικά βήματα μπροστά. Ένα μικρόφωνο κατεβαίνει, σαν από τους ουρανούς και σταματάει μπροστά του. Το αρπάζει […]

  Ο Ταρατάλλας είν’ ένας απ’ τους εκατοντάδες χιλιάδες ιπποκόμους τής αχανούς αυτοκρατορίας μας. Θ’ αναρωτηθεί κάποιος γιατί υπάρχουν τόσοι πολλοί στη χώρα τούτη. Σίγουρα το τεράστιο μέγεθός της θ’ αποτελούσε μια πειστική απάντηση σ’ αυτή την εύλογη απορία. Απλώνεται σχεδόν σ’ ολόκληρη τη μεγαλύτερη ήπειρο τού μέχρι τώρα γνωστού κόσμου κι αμφιβάλλω αν υπάρχει […]

«Τζούλι, κόψε τις μαλακίες, μπορείς; Δεν υπάρχει κανένα πτώμα στο βάλτο κοντά στο σπίτι σου. Ψάξαμε δυο φορές, δεν υπάρχει αμφιβολία.» «Αποκλείεται, κάποιο λάθος θα έχει γίνει. Σας λέω πως το πτώμα του Άξελ είναι ακόμα εκεί μέσα! Εγώ το έσυρα ως εκεί με τα ίδια μου τα χέρια. Τι νομίζεται, ότι είμαι τρελή;» Τζούλι […]

Κορίτσια μ’ ένα σκοινάκι μπλεγμένο στα πόδια σαν φιδάκι. Να το δρασκελίζουν τραγουδώντας, κι ώσπου να ελευθερώσουν τους αστραγάλους, αυτό να σκαρφαλώνει στα γόνατα, κι από κει στους μηρούς, στη μέση… Εκεί έχαναν οι περισσότερες. Στις μασχάλες, πάνε κι οι άλλες. Αν έμενε καμιά πεισματάρα, πνιγόταν στον λαιμό και λευτερώνονταν λόγια σαν άσπρες πεταλούδες και […]