Πεζογραφήματα

Άνοιξε το ένα του μάτι, το άλλο δεν ανταποκρινόταν. Με την παλάμη του ακούμπησε το μέτωπό του. Το κεφάλι του ζύγιζε ένα τόνο και πόναγε, το στόμα του ξερό. Πέρασε τη γλώσσα πάνω απ΄τα χείλη του για να τα υγράνει λίγο και κούνησε τα κάτω άκρα του. Μια αίσθηση σκουριάς σε όλο του το σώμα. […]

Το ταξίδι άρχισε στην κίνηση, στο δρόμο, εκεί ακριβώς όπου είχε τελειώσει και ο επικήδειος είχε απαγγελθεί, για να ‘ρθει το ταξίδι σφοδρότερο αποβάλλοντας το επίχρισμα και ζητώντας ρεβάνς. Η θάλασσα, ο δυνάστης όλων των βυθών που καλύπτουν και καλύπτονται από φως, είναι το ιδανικό μέρος για παιχνίδια που αρέσκονται σε στροφοδίνες και δεινοπαθήματα.  Τι […]

Καθόταν σε ένα μεγάλο καφέ στο κέντρο της πόλης και έπινε ένα ποτήρι λευκό κρασί όπως του άρεσε να κάνει από καιρό σε καιρό. Απολάμβανε την ησυχία και την απόσταση από τα καθημερινά, κάτι που ένιωθε ότι είχε ανάγκη ολοένα και περισσότερο τους τελευταίους μήνες. Η ζωή του είχε στερηθεί κάθε ίχνος ενθουσιασμού και ένιωθε […]

                                                                                                               Όλα […]

  “Από νωρίς το απόγευμα και σε ζωντανή σύνδεση, το δημοσιογραφικό επιτελείο του σταθμού εργ…” Δεν θέλω τέτοιες υπηρεσίες, ούτε να χρωστάω χάρη σε κανέναν. Μπούχτισα απ’ όσους “σκοτώνονται” για μένα. Ξέφυγε μια βλαστήμια μέσα απ’ τα δόντια μου. Μια κούφια βρισιά, όσο κούφιο είναι και το κουτί της τηλεόρασης. Άλλο τόσο χωρίς αντίκρισμα η […]

(Στον Χρίστο Τόγια) Αυτή τη φορά θα σας μιλήσω για το ψέμα. Δεν φτάνει η αλήθεια να ομολογήσει ότι λέχθηκε τότε στο γραφείο. Έχω ήδη εγγραφεί και λαμβάνω την ενημέρωσή τους καθημερινά. Κάθε φορά που έρχεται ο συντηρητής στο σπίτι προκαλείται ένταση. Τον στέλνει το γραφείο για ειδικούς σκοπούς λέει. Μέσα σε μια απαστράπτουσα λευκότητα […]

-Δεν έχω ξεδιαλύνει ακόμα μέσα μου γιατί είχα πάντα την ανάγκη από μικρός να φτιάχνω με τα χέρια όλη μου τη ζωή -Αυτό είναι ευγενικός πνευματικός αγώνας -Όχι ακριβώς· homo faber, με τα χέρια: Ό,τι έπαιζα, ό,τι φορούσα· τόξα, βέλη, αποφόρια, ξύλινα σπαθιά, σκαμνάκια, τάβλες για ύπνο· ράφια μετά, καθίσματα, γραφείο, βιβλιοθήκες· τα πάντα ει […]

Η νύχτα τύλιξε την πόλη στο σκοτεινό της πέπλο. Ο αέρας φυσούσε σαν δαιμονισμένος, όμως, παρόλα αυτά υπήρχε μια γλυκιά ηρεμία στο ημι-φωτισμένο δωμάτιο. Είχαμε όλοι καπνίσει λίγο χόρτο και το τρελό πάρτι, μέσα σε μερικά λεπτά, είχε καταλήξει σε κατατονική συζήτηση. Όλοι έμειναν σιωπηλοί και ήρεμοι, κανένας δεν μιλούσε πια. Ο αέρας ούρλιαξε ανάμεσα […]

Όσο για το ταβερνείο που σου έλεγα κοντά στην ερημική παραλία, αυτό ήταν άλλη ιστορία: Της ίδιας πάνω κάτω εποχής, το επόμενο καλοκαίρι, λίγο μετά τις πρώτες βόλτες με την Άννα· τρεις μας με τον Κίμωνα. Τότε που ο Άλκης μόλις είχε γυρίσει αγκαλιά με το πτυχίο του απ’ το Λονδίνο και κάναμε πολύ παρέα […]

   Τάνγκο νοτούρνο σε ρυθμούς καρσιλαμά. Ανδρομονάστηρο, χιλιόμετρα έξω απ’ την Ιθώμη. Κάτι κεριά λιώνουν και με το σώμα τους σχηματίζουν λίμνες από νούφαρα, λες κι από πάνω η πινακίδα δεν παρακαλεί τους πιστούς να τα σβήνουν. Φεύγουν ιδρωμένοι και κάποιος έχει την ιδέα για μπάνιο στη θάλασσα. Τα νερά της ντελικάτα, ρηχά, έτοιμα να […]