Πεζογραφήματα

Το σκηνικό γίνηκε ακόμα πιο απόκοσμο όταν το σπήλαιο άρχισε να πάλλεται σαν παχύρρευστη μάζα και ο πνιγηρός καπνός να σκεπάζει τα πάντα. Μέσα απ’ τις αναθυμιάσεις που θόλωναν το βλέμμα ξεχώρισε τον Τροφώνιο, ρυτιδιασμένο, ψαρομάλλη, με μάτια φλόγες· κράδαινε στα χέρια δυο υδρίες, έτρεμε ακόμα να τον πλησιάσει. «Καλωσόρισες ξένε στο δώμα μου», είπε […]

Σε δωμάτιο νοσοκομείου. Ο Άντρας με χειροπέδες. Άντρας: Όχι, δεν ήμουν εγώ που λιποθύμησα. Το τρέμουλο στα πόδια μου; Μα εγώ νιώθω σφριγηλός. Απόλυτα σθεναρός. Κάποτε πήγαινα γυμναστήριο. Δεν πηγαίνω πια. Αλλά αν θέλετε άρσεις θανάτου, μπορώ. Κάποτε είχα σηκώσει 165 κιλά. Όχι, δεν ήμουν αρσιβαρίστας. Αλλά άρσεις θανάτου, τώρα αν θέλετε. 80-90 κιλά τα […]

Ο ίλιγγος από την μανούβρα του ελικοφόρου έφερε μια δυσάρεστη μεταλλική γεύση στο στόμα μου. Δεν ήταν η πρώτη μου προσγείωση, ήταν όμως η πρώτη φορά που την πικρή αυτή γεύση, ακολούθησε ένα δεύτερο ερέθισμα μνήμης,  μια παιδική ανάμνηση, από εκείνες που φωλιάζουν σε μια σκοτεινή γωνιά του μυαλού και μόνο τους σκοπό έχουν να […]

Στις πέντε ακριβώς, ο Λεωνίδας Τσαμάγκος χτύπησε την κάρτα του. Βγήκε στο δρόμο και πριν προλάβει να σηκώσει τους γιακάδες απ’ το παλτό, μια ριπή παγωμένου αέρα έδειρε τον παχύ του σβέρκο. Κοίταξε για λίγο τον μεταλλικό ουρανό που εγκυμονούσε βροχή κι αμέσως κίνησε με τα πόδια για το σπίτι. Διέσχισε βιαστικά το πάρκο δίπλα […]

Σαββατοκύριακο μέσα στο κατακαλόκαιρο. Τι πιο όμορφο από μια εκδρομή στο Λουτράκι για μπάνιο; Πεντακάθαρη τεράστια παραλία (γκουχ! γκουχ! Το απόγευμα γεμάτη σκουπίδια!) Εστιατόρια με υπέροχο φαγητό (πανάκριβα). Καφετέριες δίπλα στη θάλασσα (ξαπλώστρα με ομπρέλα, επίσης πανάκριβη) και ναυαγοσώστες ώστε να νιώθεις πάντα ασφαλής (οι περισσότεροι κάνουν καμάκι στην γκόμενα από δίπλα. Μπορεί και να […]

Κι ερωτοτροπώ πάνω της με μια μανία…λύσσα αφρίζουν τα ένστικτα μου κι απλώνονται από τις άκρες των δαχτύλων της μέχρι και τα αδιέξοδα των μαλλιών της. Την περιτυλίγω, όλη με το βλέμμα μου, είμαι λίγος για να την χαϊδέψω παντού ταυτόχρονα, ενώ τα μάτια μου… ναι, αυτά μπορούν! Η μυρωδιά της γνώριμη σαν το παλιό […]

Ο παγερός  όγκος του παλατιού απόγονων πολεμιστών πέφτει ικέτης. Σύγκορμος γονατίζει  στην αμάραντη ομορφιά  της Κατάη που κείτεται στο ήρεμο  χώμα. Ριγμένο άσπρο πέταλο  του  τριαντάφυλλου που πενθεί τον αποχωρισμό από το αγκάθι. Προσκυνά τα  πάθη των μαχών , έρπει την ομορφιά σφυρίζοντας τις επιθυμίες του απόβραδου. Στεφανωμένος ο ήλιος λοξεύει με το σπαθί τις […]

Δέκα μέρες που έφυγε η Kim για την Πράγα, κι άλλες τόσες να γυρίσει· αν γυρίσει, πίσω. Το γνωστό πηγαινέλα· για να μη γίνει ποτέ το ‘θα δούμε’, ένα σκέτο ‘ναι’. Δέκα μέρες τώρα -σε καλό μου- ποιος με κολάζει; Ποιος θέλει σώνει και καλά να μού φυτέψει φτερά στην πλάτη; Τι κερατιάτικα, τι διάολο […]

Ο Γιώργος εκείνο το πρωινό βγήκε να περπατήσει. Έπρεπε να περπατάει γιατί τα πράγματα είχαν γίνει πλέον σοβαρά. Παλιά του άρεσε, αλλά πλέον περπατούσε αναγκαστικά. Είχε κάπως βαρύνει με τα χρόνια και βαριόταν. Ναι, αυτή είναι η αλήθεια, βαριόταν. Θυμήθηκε τότε που περπατούσε με πρόγραμμα, που έκανε ασκήσεις, που έτρωγε υγιεινά και απορούσε. Μα πώς […]

Ο ουρανός. Γεμάτος έναστρες απουσίες. Δύει στην αθιβολή. Κι ύστερα το απόλυτο μέλαν. Αδράχτι που περιστρέφεται. Μικρό ψιθύρισμα του νου. Γαλήνη. Από μια σχισμάδα του ολόγιομου φεγγαριού φαίνονται οι σκέψεις. Πιο σκοτεινές από ποτέ. Κύμα που σπάει με δύναμη πάνω στη πεθυμιά. Μεθυσμένη ηδονή πάνω στο μεσονύχτι. Πούθε να γείρω το κεφάλι, για να σε […]