Πεζογραφήματα

Κάθε πρωί άλλαζα κεφάλι. Συνήθως ήταν τρυπημένο. Αυτό είχε αρχίσει από το καιρό που το είχα κοπανήσει με δύναμη στο τοίχο και δε κατάφερα σπουδαία πράματα. Πλέον , απαγορευόταν να πεθάνεις. Τα απογεύματα βλέπαμε τα μπατσικα που κυνηγούσαν ξένους τους έκοβαν το κεφάλι και τα κρέμαγαν σε διάφορα σημεία της πόλης τα αίματα κυλούσαν παντού. […]

Όταν ο πρωταγωνιστής της ιστορίας ξύπνησε μια Κυριακή στις επτά, είδε στο πάρκο μπροστά από τη μονοκατοικία του μια οξειδωμένη πυραμίδα ύψους είκοσι περίπου μέτρων. Το θέαμα του προξένησε ιδιαίτερη εντύπωση. Πήγε να παρατηρήσει το παράξενο αντικείμενο από κοντά, υποθέτοντας ότι πρόκειται για μοντέρνο γλυπτό. Πλησιάζοντας, διαπίστωσε ότι μέσα από την πυραμίδα ακουγόταν ένας διαλείπων […]

Σκουπίζω εδώ και ώρα. Θέλω τα πράγματα να είναι απολύτως σαφή, όπως συμβαίνει στο ανεξήγητο εντός των ονείρων. Δε θέλω λοιπόν τις αζαλέες, ούτε φίκους να αποκρύπτουν στο μάτι τις ορθές γωνίες που ορίζουν τον χώρο της αφήγησης. Στην αρχή, μια γυναίκα θα γράφει πάνω σε ένα τραπέζι. Θα λέει: «αυτό είναι το δωμάτιο όπου […]

Υπάρχει αυτή η λέξη. Όπως υπάρχει και το ρουξούνι, τόσο σαν λέξη όσο και σαν αντικείμενο. Αλλά, μουφομαστός;      Προσπάθησα να εντοπίσω το αντικείμενο, να το προσεγγίσω με κάποιον τρόπο. Και κάποια στιγμή βρέθηκα σε ένα ράφι με πάνω του ακουμπισμένο ένα ολόκληρο πανέρι από αυτό.   Κοίταζα για ώρα την περιγραφή του προϊόντος, […]

H ώρα ήταν περί τις οκτώ μετά μεσημβρίαν. Ο ήχος των αυτοκινήτων έξωθεν του παραθύρου είχε την κανονικότητα ροής μετάλλου ασίγαστης. Ο ήλιος είχε εκλείψει απ’ τον ορίζοντα, αρκούμενος στη λευκή πυράκτωση των χαμηλών νεφών. Εντός του καθ’ όλα αδιάφορου διαμερίσματος, τα στήθη των εραστών μπουμπούκιαζαν το ένα πάνω στο άλλο, φλογιζόμενα από αφανή και […]

Αυτή τη φορά δεν θα τη γλιτώσω. Το ποτήρι ξεχείλισε. Δαντελωτά εσώρουχα. Άντε να δικαιολογηθώ. Τι να πω, λάθος νούμερο; Εδώ μιλάμε για τρία νούμερα παρακάτω. Ε, τόσα φοράει η Σοφία, τι να έκανα; Να χρησιμοποιούσα διαφορετική πιστωτική, αυτό να έκανα. Και τώρα, να. Το ύφος αυτό της Ειρήνης το ξέρω καλά. Θα το έχει […]

Όταν μου ζητηθεί να συνοψίσω την πολιτεία μου σε ένα τετριμμένο μα αυστηρά προσωπικό απόφθεγμα, αναντίρρητα θα καταφύγω στο εξής: “Η όραση, όπως και η ζωή, είναι υπέροχη.“ Πώς είναι δυνατόν στο βάθος του οφθαλμού και σε μερικά χιλιοστά χώρο να στριμώχνεται και να λειτουργεί ένας εγκέφαλος, υπεύθυνος για την αίσθηση, την κωδικοποίηση, και τη […]

Με αφορμή την 20 Ιουλίου 1974,ο λογοτέχνης Θανάσης Σάλτας (μέλος της Εθνικής Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών)  συνέγραψε 3  συγκλονιστικά αφηγήματα αφιερωμένα στους Κύπριους αγνοούμενους της μαύρης εισβολής στην Κύπρο. Το  διήγημα του Θανάση Σάλτα “Ο ταχυδρόμος της Κερύνειας”  τιμήθηκε με  Α΄ Βραβείο Διηγήματος στον 8ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό της Λογοτεχνικής Συγγραφικής Ομάδας Ιδεόπνοον-Πνοές Λόγου&Τεχνης-Ιαμβος Αrt . Το […]

Του τηλεφώνησαν στο Πανεπιστήμιο και του είπαν πως πέθανε ο πατέρας του από έμφραγμα. Δεν έκλαψε καθόλου. Η μάνα του είχε ήδη πεθάνει πριν χρόνια. Αδέλφια δεν είχε. Έκλεισε αμέσως πτήση για την Ελλάδα. Στην κηδεία ήταν μόνο κάποιοι γείτονες, θείες, θείοι και τα ξαδέλφιά του. Δεν έκλαψε ούτε πάνω απ΄τον τάφο. Μετά τον καφέ, […]

Ο ήλιος ήταν ψηλά. Βρισκόμασταν στα μέσα του καλοκαιριού κι όμως η πόλη δεν είχε αδειάσει ακόμη. Περπατούσαμε σιγά και ήρεμα, παρατηρώντας γύρω μας την κίνηση και τη βοή του κόσμου. Δεν είχαμε μιλήσει καθόλου για το θέμα από την ώρα που φύγαμε από το γιατρό. Μια γαλήνη και μια ανακούφιση μάς είχε ναρκώσει, ψυχή […]